วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 309

ฉินหว่านหันหลังให้เยี่ยชิว เพราะเธอละอายใจมาก จนไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเยี่ยชิวอย่างไร

ใครจะรู้ จู่ๆเยี่ยชิวก็กอดเธอจากด้านหลัง

ทันใดนั้น ฉินหว่านก็ตกใจ และร่างกายของเธอก็เกร็งขึ้น รู้สึกกังวล กลัว และคาดหวังเล็กน้อย

“เยี่ย เยี่ยชิว คุณจะทำอะไร?” ฉินหว่านถามด้วยน้ำเสียงที่สั่น

เยี่ยชิวกล่าวว่า:"พี่หว่าน ไม่ต้องกังวล ฉันไม่มีความคิดอย่างอื่น ฉันแค่อยากกอดคุณนอนเฉยๆ"

แค่นั้น?

ใครเชื่อ!

ฉินหว่านแกล้งทำเป็นดุ และพูดว่า:"ฉันขอเตือนคุณ ฉันไม่ใช่คนง่ายๆ คุณห้ามทำอย่างอื่น"

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เหมือนคนพวกอันธพาลพวกนั้น”

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบฉินหว่านก็รู้สึกได้ว่ามือที่อยู่บนเอวของเขากำลังไต่ขึ้นมาเรื่อยๆ

ฉินหว่านทำเสียงฮัมเบาๆ ยังบอกว่าไม่เหมือนคนพวกอันธพาลอีก ฉันว่าคุณเลวกว่าคนพวกอันธพาลอีก

เมื่อเห็นว่ามือของเยี่ยชิวไปถึงด้านล่างของภูเขาแล้ว ยังไม่มีท่าทีที่จะหยุด ฉินหว่านก็รีบจับมือเขาไว้ แล้วพูดเสียงเบาว่า:"อย่าทำแบบนี้"

“พี่หว่าน คุณไม่ชอบฉันเหรอ?” เยี่ยชิวถามเบาๆ

“เยี่ยชิว อย่าเข้าใจฉันผิด มันแค่... เร็วเกินไป ฉันยังไม่พร้อม” ฉินหว่านกล่าว

"ก็ได้"

เยี่ยชิวก็ปล่อยมือออก

ทันใดนั้น ในใจของฉินหว่านรู้สึกผิดหวัง

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า เมื่อกี้ถ้าเยี่ยช้วไม่ฟังเธอและใช้ความรุนแรงกับเธอ เธอจะปฏิเสธหรือไม่?

คำตอบคือ ไม่!

แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันเพียงวันเดียว แต่ฉินหว่านก็รู้อยู่แก่ใจว่าเธอตกหลุมรักเยี่ยชิวแล้ว

นี่อาจเป็นสิ่งที่เรียกกันว่ารักแรกพบ

“แต่น่าเสียดาย ฉันเคยแต่งงานมาแล้วและยังมีลูกอีก ดังนั้นฉันจึงไม่คู่ควรกับเขา ไม่เช่นนั้น ฉันจะเป็นคนเริ่มก่อนแน่นอน”

ฉินหว่านรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

ทั้งสองคนไม่มีใครพูด

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะหนึ่ง

เสียงพูดของเยี่ยชิวก็ดังขึ้นมา ถามว่า:"พี่หว่าน คุณหลับแล้วหรือยัง?"

“ยัง”ฉินหว่านตอบ

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

ฉินหว่านกล่าวว่า:"ฉันกำลังคิดเรื่องของหมู่บ้านโม่กาน เอางี้ พรุ่งนี้ฉันไปกับคุณ?"

“หมู่บ้านโม่กานอันตรายมาก ฉันไปคนเดียวก็พอแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว

ฉินหว่านหันกลับมาเผชิญหน้ากับเยี่ยชิว และพูดอย่างจริงจัง:"เพราะฉันรู้ว่าหมู่บ้านโม่กานนั้นอันตราย นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากจะไปกับคุณ"

“พี่หว่าน คุณอยากอยู่และตายไปกับฉันเหรอ?” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉินหว่านจ้องไปที่เขา:"ทำไม คุณรังเกียจฉันเหรอ?"

“เป็นไปได้ยังไง?” เยี่ยชิวกล่าวว่า:“ฉันเป็นคนหวั่นไหวได้ง่าย พี่หว่านคุณอยากดีกับฉันเกินไป ฉันกลัวว่าฉันหวั่นไหวแล้ว ฉันต้องอุทิศชีวิตให้คุณ”

ฉินหว่านหัวเราะ และพูดว่า:"ก็ดีสิ ถ้าคุณอุทิศชีวิตให้ฉันละก็ ฉันจะตามคุณไปตลอดชีวิต"

“อย่าพูดว่าตลอดชีวิตเลย ฉันเต็มใจที่จะทำในสามพบสามชาติ”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดแบบนี้ เขาก็ด่าตัวเองในใจ เยี่ยชิวเอ้ยเยี่ยชิว คุณไม่สามารถหันหลังกลับไปได้แล้วไอ้สารเลว

แต่เมื่อเขาคิดไปคิดมา*เยี่ยชิวรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องปกติ ขอถามหน่อย ผู้ชายคนไหนในโลกที่ไม่ต้องการมีภรรยาหลายๆคน?

ยิ่งกว่านั้น ผู้หญิงที่เขาพบต่างก็น่าทึ่งที่สุดในโลก

“ถ้าฉันทำผิดก็เป็นเพียงความผิดพลาดที่มนุษย์ทุกคนในโลกอยากทำ พระพุทธเจ้าจะทรงให้อภัยฉัน”

เยี่ยชิวโน้มน้าวใจตัวเองแบบนี้

ฉินหว่านจ้องมองเยี่ยชิวโดยตาโตของเขา

“คุณกำลังดูอะไรอยู่?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันเพิ่งสังเกตว่าคุณหล่อมาก” ฉินหว่านกล่าว

“ไม่ใช่มั้ง พี่หว่านคุณเพิ่งรู้ว่าฉันหล่อ พูดตามตรง ทุกคนบนโลกก็รู้ว่าฉันหล่อ”

“คุณหมายความว่าอะไร คุณบอกว่าฉันไม่ใช่คนบนโลกนี้?”

“คุณไม่ใช่คนบนโลกนี้อย่างแน่นอน” เยี่ยชิวกล่าว:“คุณเป็นนางฟ้าจากสวรรค์”

หลังจากที่ฉินหว่านได้ยินคำนี้ ราวกับว่าเธอได้กินน้ำผึ้ง เธอจ้องมองไปที่เยี่ยชิว แล้วพูดว่า:"กะล่อนนะเราอ่ะ"