วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 31

“ผมไม่เคยตบผู้หญิง ยกเว้นคุณ”

คำพูดง่ายๆของเยี่ยชิว เต็มไปด้วยความยกตนข่มท่าน

หลินจิงจื้อเงยหน้าขึ้นมา มองเยี่ยชิวด้วยความแปลกใจ พร้อมกับถาม“นายรู้ว่าเธอเป็นใครไหม?”

“เธอเป็นใครก็ไม่เกี่ยวกับผม ผมไม่อนุญาตให้คนอื่นรังแกผู้หญิงต่อหน้าผม”

ได้ยินประโยคนี้ หลินจิงจื้อในใจก็สั่นไหว

หลายปีนี้ เธอแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว ในสายตาของคนอื่น เธอเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง กลับมองข้ามไปว่า เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง และต้องการถูกปกป้อง

เธอไม่เคยคิดว่า ผู้ชายคนนี้ที่ปกป้องเธอ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเยี่ยชิว

หลินจิงจื้อพูด“ผู้หญิงที่นายตบหน้า เป็นพี่สาวของคู่หมั้นฉันที่ตายแล้ว มาจากตระกูลในปักกิ่ง ตระกูลนั้นมีอำนาจมาก เธอพูดประโยคเดียว ก็สามารถให้นายตายอย่างไร้ที่ฝัง”

“แล้วยังไง?”บนใบหน้าของเยี่ยชิวไม่ปรากฏความหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว พร้อมกับพูด“เหมือนกับที่พี่หลินพูดไว้ เท้าเปล่าไม่กลัวที่จะใส่รองเท้า ถ้าหากเธอจะฆ่าผมจริงๆ อย่างมากก็แค่สู้สุดชีวิตกับเธอ”

หลินจิงจื้อรู้สึกงงงัน

เธอไม่รู้ว่าเยี่ยชิวไปเจอกับอะไรมา แต่สามารถเห็นได้ชัดเจนว่า บนตัวของเยี่ยชิวเกิดความเปลี่ยนแปลง

ถ้าหากจะพูดว่า ภาพความทรงจำครั้งแรกของเยี่ยชิวที่มีให้เธอ คือเด็กใหม่ที่ทำตามความคิดของคนอื่น ไม่มีความกล้า แต่เยี่ยชิวในตอนนี้ เหมือนกับสุภาพบุรุษที่มีจิตใจเด็ดเดี่ยว

หลินจิงจื้อถอนหายใจและพูด“ทำเพื่อฉันที่เป็นคนนอก นายทำให้เธอไม่พอใจ ไม่คุ้มค่าหรอก”

“พี่ประโยคนี้คุณพูดผิดแล้ว ผมจำเป็นต้องแก้ไขให้ถูก”เยี่ยชิวมองตาของหลินจิงจื้อ และพูดอย่างจริงจัง“คุณไม่ใช่คนนอก คุณเป็นพี่สาวผม”

ชั่วพริบตาเดียว ความรู้สึกอบอุ่นก็พรั่งพรูเข้ามาในหัวใจของหลินจิงจื้อ

หลายปีแล้วที่เธอไม่ได้ฟังคำพูดที่อบอุ่นแบบนี้ แม้แต่คนในครอบครัวของเธอ ก็เพราะว่าหลังจากเกิดเรื่องนั้น ก็ตัดความสัมพันธ์กับเธอ มองเธอเป็นคนนอก

หลายปีนี้ เธอสู้ตัวคนเดียวในเจียงโจว ลำบากมาก และได้รับความเหนื่อยล้ามาก มีแค่เธอคนเดียวที่รู้

“เยี่ยชิว ขอบคุณมาก”ดวงตาของหลินจิงจื้อ มีน้ำตาคลอเบ้า

เยี่ยชิวยิ้ม“เกรงใจผมทำไม”

ก็เป็นเวลานี้ หญิงสาวคนนั้นที่ถูกเยี่ยชิวตบหน้า พุ่งเข้ามาจากด้านนอก กระหืดกระหอบตะโกนด่าเยี่ยชิว“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?แกฆ่าตบฉัน แกอยากตายใช่ไหม?”

“ผมเตือนคุณอีกครั้ง ที่นี่คือห้องผู้ป่วยพิเศษ ไม่อนุญาตให้ส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย ไม่อย่างนั้น อย่าตำหนิที่ผมไม่เกรงใจ ”เยี่ยชิวพูดจบ บนตัวก็มีกลิ่นอายความเย็นชาออกมา

วินาทีนั้น อุณหภูมิในห้องผู้ป่วยราวกับลดลงต่ำกว่าศูนย์ ทำให้หญิงสาวรู้สึกราวกับตกไปอยู่ในห้องเก็บน้ำแข็ง

“แก แก”

พลังที่ออกมาทำให้หญิงสาวตกใจกลัว อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว

“เฉียนเยี่ยนหรู อย่าอยู่ให้ขายหน้าอีกเลย”หลินจิงจื้อเปิดปากพูด

ทันใดนั้นหญิงสาวเหมือนกับคิดอะไรได้ โกรธจนหัวเราะพร้อมกับพูด“ฉันว่าแล้วทำไมหมอตัวเล็กๆคนหนึ่ง ถึงกล้าตบหน้าฉันได้ล่ะ?ที่แท้ก็มีเธอคอยหนุนหลัง!”

“หลินจิงจื้อ ตอนนี้เธอหิวกระหายจนยั่วยวนผู้ชายไม่เลือกแล้วเหรอ”

“แม้แต่ตัวละครเล็กๆ เธอก็ยั่วยวน?”

“ดูเหมือนว่าฉันพูดไว้ไม่ผิด เธอก็คือโสเภณี!”

“อีแรด!”

หลินจิงจื้อแทบจะเคยชินแล้ว ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์แม้แต่นิดเดียว พูดเสียงเย็นชา“ความจริงทุกคนก็คือน้ำประปา ทำไมเธอต้องเสแสร้งเป็นน้ำบริสุทธิ์ล่ะ?พวกเรามาพูดด้วยความจริงใจกันเถอะ เธอยั่วสวาทไปทั่ว จนสามารถเปิดร้านขายบริการได้แล้ว”

“แก”

หลินจิงจื้อพูดต่อไป“เฉียนเยี่ยนหรู ฉันแนะนำให้เธอรักษาโรค อย่ามาหาฉัน ฉันไม่ใช่สัตวแพทย์”

เยี่ยชิวหลุดหัวเราะออกมา เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลินจิงจื้อด่าคน มหัศจรรย์มากจริงๆ