วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 32

ในห้องผู้ป่วย เยี่ยชิวใช้ยันต์และคาถาเหมาซาน เพื่อกำจัดรอยฝ่ามือบนใบหน้าของหลินจิงจื้อ

“พี่รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”เยี่ยชิวถาม

“รู้สึกเย็นๆ เหมือนกับมาสก์หน้า”หลินจิงจื้อพูด

“ยังเจ็บไหม?”

หลินจิงจื้อส่ายหน้าพลางพูดตอบ“ไม่เจ็บแล้ว”

“พี่หลิน เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะไม่ใช่คนดี เกรงว่าจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ ผมว่าคุณควรจะจ้างบอดี้การ์ดสองคนมาปกป้องคุณเถอะ”เยี่ยชิวพูดแนะนำ

หลินจิงจื้อยิ้มและพูด“มีนายปกป้องฉัน ยังต้องจ้างบอดี้การ์ดมาทำไมอีก?”

“ผมถูกย้ายออกจากแผนกพยาบาลผู้ช่วยแล้ว”

เยี่ยชิวพูดออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินจิงจื้อก็หายไปทันที

“นายถูกย้ายไปที่ไหน?แผนกศัลยกรรม?”หลินจิงจื้อพูดด้วยความโกรธ“ไป๋ปิงเป็นคนทำใช่ไหม?ทำเกินไปแล้วจริงๆ ฉันจะโทรศัพท์ไปหาผู้อำนวยการของพวกนายเดี๋ยวนี้”

พูดจบ หลินจิงจื้อก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดหาเบอร์โทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

เยี่ยชิวก็รีบพูดอธิบาย“พี่หลิน ไม่เกี่ยวกับหัวหน้าไป๋ ผมอยากกลับไปที่แผนกศัลยกรรมเอง”

“นายไม่ต้องพูดแทนไป๋ปิง เธอเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรม ถ้าเธอไม่ได้สั่ง นายก็ไม่สามารถย้ายไปได้”

“พี่พูดถูก เป็นหัวหน้าไป๋ที่ส่งคำสั่งไป แต่เพราะผมไปหาเธอ”

“ทำไมนายต้องไปล่ะ?”หลินจิงจื้อมองเยี่ยชิวด้วยความสงสัย ทันใดนั้น ดวงตาสวยก็มีน้ำตาคลอ พูดด้วยความน้อยใจ“หรือเป็นเพราะว่าเกลียดฉัน ดังนั้นนายจึงอยากย้ายไปที่อื่น?”

“ใครบอกล่ะ ผมจะเกลียดพี่ได้ยังไง?พี่สวยขนาดนี้ ผมคิดว่าคงไม่มีใครเกลียดพี่ลงคอหรอก!”

“นายคิดแบบนั้นจริงๆเหรอ?”

“คิดแบบนั้นจริงๆ”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมนายถึงย้ายไปที่อื่นล่ะ?”หลินจิงจื้อไม่เข้าใจ

เยี่ยชิวพูด“พี่หลิน ก่อนหน้านี้ผมบอกพี่ไปแล้ว ความฝันของผมอยากคือเป็นหมอที่ยิ่งใหญ่ หมอที่ยิ่งใหญ่คืออะไร?แค่ทำสิ่งไม่ธรรมดาในตำแหน่งหน้าที่ธรรมดาเท่านั้น นี้ถึงจะเป็นความยิ่งใหญ่”

“ดังนั้นที่ผมเรียนแพทย์ ก็อยากจะช่วยเหลือมนุษย์ ช่วยชีวิตคนใกล้ตายและรักษาผู้บาดเจ็บ”

“และถ้าผมอยากให้ความฝันนี้เป็นความจริง ก้าวแรกต้องกลับไปที่แผนกศัลยกรรมก่อน แค่สามารถสัมพันธ์กับคนไข้หลากหลายโรคทุกวัน วิชาแพทย์ของผมถึงจะพัฒนา”

“พี่หลิน หวังว่าคุณจะเข้าใจผม!”

หลินจิงจื้อถามเยี่ยชิว“ถ้านายไปแล้ว ใครจะมาดูแลฉัน?”

เยี่ยชิวพูดตอบ“โรงพยาบาลจัดเตรียมพยาบาลผู้ช่วยคนใหม่ให้แล้ว”

“แต่ฉันไม่อยากให้คนอื่นมาดูแล ฉันอยากให้นายมาดูแล”

“พี่หลิน พยาบาลผู้ช่วยพวกนั้นทำงานในโรงพยาบาลมานานแล้ว ทุกคนมีประสบการณ์มากกว่าผม และยังเอาใจใส่มาก พวกเขาจะดูแลพี่ได้ดีกว่าผม”

“ฉันพูดแล้วว่า ฉันอยากให้นายมาดูแล”หลินจิงจื้อมองเยี่ยชิวด้วยความรักใคร่ พูดเสียงอ่อนหวาน“ถ้าหากฉันเป็นแฟนนาย นายจะใจดำทิ้งฉันให้พยาบาลผู้ช่วยมาดูแลไหม?”

“ไม่มีทาง”เยี่ยชิวพูดต่อไป“ถ้าพี่เป็นแฟนของผม ผมจะให้แม่มาดูแลพี่”

เขาแค่พูดตามอำเภอใจ คิดไม่ถึงว่าหลินจิงจื้อกลับสนใจขึ้นมา

“ฉันคิดว่าการแนะนำนี้ไม่เลว ไม่อย่างนั้น ให้คุณน้ามาดูแลฉันเถอะ?”หลินจิงจื้อยิ้มพร้อมกับพูด“ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันกับคุณน้าก็ได้อยู่ร่วมกันในฐานะลูกสะใภ้กับแม่ยาย”

เยี่ยชิวรู้ว่า หลินจิงจื้อกำลังพูดล้อเล่น เขาเป็นแค่หมอทดลองงานยังไม่ได้บรรจุ หลินจิงจื้อจะชอบเขาได้ยังไงล่ะ?

“พี่หลิน อย่าพูดล้อเล่น”เยี่ยชิวพูด“คุณพักอยู่ในโรงพยาบาลไม่กี่วัน ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”

“แต่ฉันไม่อยากออกจากโรงพยาบาล”

“ทำไมล่ะ?”

เยี่ยชิวไม่เข้าใจ เมื่อก่อนคนป่วยที่เขาเคยได้พบ ทุกคนก็อยากจะรีบออกจากโรงพยาบาล นึกไม่ถึงว่าหลินจิงจื้อจะไม่อยากออกจากโรงพยาบาล นี้คาดไม่ถึงเลยจริงๆ

“เพราะว่าฉันตัดใจจากนายไม่ได้”หลินจิงจื้อมือสองข้างจับหน้าไว้ มองเยี่ยชิวด้วยความอ่อนโยน ดวงตาสวยทั้งสองคู่ สวยหยาดเยิ้มมาก

อีกแล้ว

เยี่ยชิวรู้สึกปวดหัวขึ้นมา หลินจิงจื้อชอบแกล้งเขา

“ฮ่าๆ!”

ทันใดนั้นหลินจิงจื้อก็หัวเราะออกมา พร้อมกับพูด“ความจริงฉันแค่อยากจะพูดล้อเล่นกับนาย ดูว่านายแคร์ฉันไหม”

“พี่หลิน ต่อไปอย่าล้อเล่นแบบนี้อีกได้ไหม?ยังพูดว่าผมเอาเปรียบคุณ ผมเอาเปรียบคุณเมื่อไหร่แล้ว?”

“นายยังไม่เคยเอาเปรียบฉันเหรอ?นายพูดอย่างไม่มีคุณธรรม”

“ไม่มีจริงๆ”คำพูดของเยี่ยชิวพูดได้แค่ครึ่งหนึ่ง ก็มองเห็นภาพทุ่งหิมะแล้ว

ตั้งตระหง่านอย่างแข็งแกร่ง

“ตอนนี้นายยังจะปฏิเสธอีกไหม?”หลินจิงจื้อสายตากะพริบความปลิ้นปล้อน

หน้าของเยี่ยชิวแดงขึ้นทันที รีบหันไปทางอื่น

ในเวลาเดียวกัน

โรงพยาบาลเจียงโจว ห้องทำงานรองผู้อำนวยการ

กัวต้านู่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานด้วยสีหน้ามืดครึ้ม

จางลี่ลี่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ก้มหน้าลง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

“เธอคิดว่าตัวเองรู้สึกน้อยใจมาก?”

“ฉันจะบอกเธอให้ ไม่มีอะไรต้องน้อยใจ”

“ฉันมอบเส่าชงให้เธอ ให้เธอดูแลเขา แต่เธอดูแลยังไง?”

“ทำไมเส่าชงถึงหายตัวไปและเรื่องใหญ่ขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าเธอจะปิดบังฉัน ถ้าหากไม่ใช่ฉันไปดูเส่าชงและพบว่าเขาไม่อยู่ เธอก็คิดจะปิดบังฉันตลอดชีวิตเหรอ?ในสายตาเธอยังมีฉันที่เป็นรองผู้อำนวยการอยู่ไหม?”

ปัง!

กัวต้านู่ตบโต๊ะอย่างรุนแรง ทำให้จางลี่ลี่ตกใจจนร้องไห้ออกมา “ผู้อำนวยการกัว ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว”

“หุบปาก!”กัวต้านู่พูดตะโกน“ถ้าหากเส่าชงเป็นอะไรไป ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”

จางลี่ลี่ก็รีบพูดทันที“ผู้อำนวยการกัว ฉันคิดว่าการหายตัวไปของเส่าชง เกี่ยวข้องกับเยี่ยชิว”