วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 316

สุสานอยู่บนเนินเขา

เพิ่งมาถึงที่นี่ เยี่ยชิวมองเห็นโล่งศพสีดำหกโลงอยู่ตรงหน้าก่อน ตั้งอยู่บนเนินเขาที่มีความรกร้าง

ต่อจากนั้น มองเห็นอีกหลายหลุม นอกจากนี้ยังมีพวงหรีด ผ้าห่ม และสิ่งของอื่นๆ

สถานที่เต็มไปด้วยความเป็นระเบียบ

“ลุงเกอ คนที่ตายเหล่านี้ ถูกฝังไว้ที่นี่ทั้งหมดเหรอ” เยี่ยชิวถาม

“อืม” เกอต้าจ้วงอืมหนึ่งที

เยี่ยชิวเดินรอบโลงศพและหลุมฝังศพไปๆมาๆ ต้องการหาเบาะแสบางอย่างจากมัน ใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมง ก็ไม่พบเบาะแสสำคัญ

“ดูเหมือนว่า สามารถทำได้แค่ใช้ไพ่ตายแล้ว”

เยี่ยชิวใช้โอกาสตอนที่เกอต้าจ้งไม่ทันระวัง สวดคาถาในปากเสียงเบา มือวางไว้ข้างหลัง เริ่มทำการวาดยันต์สะกดรอยตาม

เยี่ยชิวคิด ในเมื่อไม่มีเบาะแสแม้แต่นิดเดียว อย่างนั้นก็สะกดรอยตามศพ

เพียงแค่ค้นหาศพที่หายไปเหล่านั้นเจอ เหตุการณ์ประหลาดในหมู่บ้านโม่กั้น บางทีอาจจะสามารถไขปริศนาได้

ในไม่ช้า อากาศสีดำบางเฉียบกว่าเส้นผมลอยอยู่ต่อหน้าเยี่ยชิว

“ไป!”

เยี่ยชิวกระซิบพูดหนึ่งที

ทันใดนั้น อากาศสีดำบินออกไป หลังจากลอยไปรอบสุสานสองสามรอบ จู่ๆก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เกิดอะไรขึ้น”

เยี่ยชิวตะลึง สถานการณ์แบบนี้เมื่อก่อนเขาไม่เคยเจอ

“อีกครั้ง”

ต่อจากนั้น เยี่ยชิววาดยันต์สะกดรอยตามอีกครั้ง

คิดไม่ถึงเลยว่า เหมือนกับสถานการณ์ก่อนหน้านี้ทุกอย่าง หลังจากที่อากาศสีดำลอยไปรอบสุสานสองสามรอบ จู่ๆก็หายไปอีกครั้ง

ยันต์สะกดรอยตามหมดฤทธิ์!

เยี่ยชิวรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย เดิมที เขามีความมั่นใจอย่างมากต่อยันต์สะกดรอยตาม ใครจะไปรู้ว่าจะได้รับผลลัพธ์แบบนี้

ทำยังไงดี

เกอต้าจ้วงถาม : “หมอเยี่ย คุณพบอะไรไหม”

เยี่ยชิวส่ายหน้า

เกอต้าจ้วงบ่นๆด่าๆ : “เรื่องนี้มันช่างโหดร้ายจริงๆ คนตายแล้วไม่ว่า แม้แต่ศพก็ไม่เห็นแล้ว ไอ้สารเลวเอ๊ย ตกลงใครเป็นคนทำกันแน่”

อย่าว่าแต่เขาสงสัยเลย เยี่ยชิวก็สับสนอย่างมากเช่นกัน

“ลุงเกอ ในเมื่อไม่พบเบาะแสอะไรที่นี่ อย่างนั้นพวกเราไปดูที่เหล่าเซี่ยงพวกเขาดีกว่า” เยี่ยชิวพูด

“อืม” เกอต้าจ้วงพยักหน้า ต่อจากนั้นใช้สายตาที่มีความสงสัยมองเยี่ยชิว ถาม : “หมอเยี่ย คุณอยากไปดูสถานการณ์ หรือว่าอยากไปดูหมอซู”

“ก่อนหน้านี้ผมพูดกับคุณมากมายขนาดนั้น พูดอย่างสูญเปล่าเหรอ”

“หมอเยี่ย ทำไมคุณถึงไม่ฟังคำเตือนเลย ผมบอกไปแล้ว หมอซูผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนกับภายนอกแบบนั้น คุณจำเป็นต้องอยู่ให้ห่างจากเธอ”

เยี่ยชิวกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูด : “ลุงเกอ ผมทำเรื่องที่เป็นทางการ กลับไม่ใช่ทำเพื่อซูเสี่ยวเสี่ยว”

“ดีที่สุดให้มันเป็นแบบนี้” เกอต้าจ้วงยังมีการข่มขู่เยี่ยชิว พูด : “ถ้าหากคุณทำเพื่อหมอซู อย่างนั้นผมก็จะบอกเรื่องนี้กับหว่านเอ๋อร์ ดูสิว่าหว่านเอ๋อร์จะจัดการคุณยังไง”

เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ดูคุณพูดสิ ผมเป็นคนหลายใจแบบนั้นเหรอ”

“คุณเป็นคนหลายใจหรือเปล่าผมไม่รู้ แต่ว่าผมกล้ายืนยัน หมอซูคนนั้น ไม่มีเจตนาดีกับคุณ” เกอต้าจ้วงพูดเตือนอีกครั้ง : “คุณต้องระวังเธอให้มากๆ”

“ผมเข้าใจแล้ว ลุงเกอ รีบนำทางได้แล้ว”

สำหรับเรื่องของซูเสี่ยวเสี่ยว เยี่ยชิวไม่อยากพูดถึงมากเท่าไหร่

ยังคงเป็นประโยคนั้น สาวน่ารัก ผิวขาว ดูดี หน้าอกใหญ่และต้นขายาว จะไปมีความคิดชั่วร้ายได้ยังไง

เกอต้าจ้วงนำทางเยี่ยชิว ไปหาเหล่าเซี่ยงพวกเขาในหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว

เหล่าเซี่ยง ซูเสี่ยวเสี่ยว และฟู่เหยียนเจี๋ยกำลังเก็บตัวอย่าง

“หัวหน้า คุณมาแล้วเหรอ” มองเห็นเยี่ยชิว เหล่าเซี่ยงรีบทักทาย

“เป็นยังไง พบอะไรไหม” เยี่ยชิวถาม

เหล่าเซี่ยงตอบกลับ : “มีการสุ่มตัวอย่างแหล่งน้ำแล้ว ไม่ว่าจะเป็นน้ำประปาหรือน้ำบาดาล ข้างในไม่มีสารพิษอะไรเลย”

นี่บ่งบอกได้ว่า แหล่งน้ำปกติ

ซูเสี่ยวเสี่ยวทำปากมุ่ยและพูด : “หัวหน้าเยี่ยก็เป็นหัวหน้าของฉันนะ”

“ลูกน้องล้อเล่นกับหัวหน้าแบบนี้ คุณคิดว่าเหมาะสมเหรอ”

“เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมไม่เกี่ยวอะไรกับคน คนเฒ่า”

“คุณมันนางผู้หญิงหลอกลวง คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดว่าผมเป็นคนเฒ่า เชื่อไหมว่าผมตบคุณได้” เกอต้าจ้วงโกรธอย่างมาก

ซูเสี่ยวเสี่ยวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยชิวโดยตรง พูดเสียงดัง : “หัวหน้า เขาจะตบฉัน ฮือฮือฮือ.....”

“คุณ——” เกอต้าจ้วงคิดไม่ถึงเลยว่าซูเสี่ยวเสี่ยวจะมีลูกเล่นแบบนี้ โกรธจนตัวสั่นโดยตรง

“เอาล่ะ เรื่องที่เป็นทางการสำคัญกว่า”

เยี่ยชิวพลักซูเสี่ยวเสี่ยวออก พูด : “คุณและเหล่าเซี่ยงพวกเขาตรวจสอบต่อไป”

“ลุงเกอ พวกเราไปดูที่อื่นกันเถอะ”

เยี่ยชิวลากเกอต้าจ้วงจากไป

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในพริบตา ผ่านไปหนึ่งวันแล้ว

ทีมแพทย์ไม่พบอะไรเลย

กลางคืน ทุกคนพักอยู่ที่บ้านของเกอต้าจ้วง

ก่อนนอน เยี่ยชิวเดินไปที่นอกประตูแล้วเงยหน้ามองหนึ่งที พบว่าหมู่บ้านโม่กั้นในเวลานี้เงียบสงบอย่างมาก อ้อยอิ่ง

“ลุงเกอ ให้ทุกคนระวังตัวหน่อย เกรงว่าในหมู่บ้านยังจะมีคนตาย”

เกอต้าจ้วงถอนหายใจและพูด : “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำความชั่วอะไรไว้ พระเจ้าถึงมาลงโทษหมู่บ้านของพวกเราแบบนี้”

“ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะตายยังไง ผมเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็วเรื่องจะกระจ่างทั้งหมด ลุงเกอ พักผ่อนเร็วๆหน่อยดีกว่า”

เยี่ยชิวพูดจบ กลับไปพักผ่อนในห้องนอน

เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่า

มีเสียง "ตุงตุง" เคาะประตูห้องของเยี่ยชิวจากด้านนอก เกอต้าจ้วงตะโกนอยู่ข้างนอก : “หมอเยี่ย คุณรีบตื่นเร็วเข้า เฉินเหล่าซานตายแล้ว”