วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 322

"คิคัก......"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงหัวเราะของเด็กดังก้องอยู่ในป่า ทำให้รู้สึกน่าขนลุก

“นี่คือ... เสียงลูกของตระกูลเมิ้ง”

ใบหน้าของเกอต้าจ้วงซีดขาว และร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย

“ไปกันเถอะ!” เยี่ยชิวตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

ฟู่เหยียนเจี๋ยและเหล่าเซี่ยงก็ตกใจเช่นกัน เมื่อพวกเขาได้ยินเยี่ยชิวพูดเช่นนั้น พวกเขาก็หันหลังกลับและเตรียมที่จะจากไป

"จะไปไม่ได้" ทันใดนั้นเกอต้าจ้วงก็คว้ามือเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "หมอเยี่ย คุณจะไปไม่ได้ ถ้าซอมบี้เหล่านี้เข้าไปในหมู่บ้าน แบบนั้นต้องแย่แน่ๆ"

“ถ้าไม่ไปตอนนี้ จะยิ่งแย่กว่าอีกนะ พวกเขาต้องลงมือแน่” เยี่ยชิวสั่งฟู่เหยียนเจี๋ยและเหล่าเซี่ยง: “คุณรีบพาเสี่ยวเสี่ยวออกไป แล้วผมจะตามไปทีหลัง”

เกอต้าจ้วงมองดูและเห็นซอมบี้กระโดดมาทางนี้

“ลุงเกอ รีบออกไปเถอะ” เยี่ยชิวกล่าว

เกอต้าจ้วงไม่ได้พูดอะไร เขาหยิบแท่งไม้หนาขึ้นมาจากพื้นแล้วถือไว้ในมือ ดูเหมือนเขาจะพร้อมที่จะต่อสู้กับซอมบี้

“ลุงเกอ คุณจะทำอะไร?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันต้องหยุดพวกมันไว้ อย่าปล่อยให้พวกมันเข้าไปในหมู่บ้าน ไม่เช่นนั้นจะมีคนตายมากกว่านี้” เก่อต้าจ้วงกล่าวว่า: "ถ้าพ่อแม่ ภรรยา และลูกๆ ของพวกเขาเห็นว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไร พวกเขาคงจะเป็นลม"

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "ลุงเกอ พวกเขากลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว พวกมันไม่มีความคิด อีกอย่าง... พลังของพวกมันคงแข็งแกร่งกว่าตอนก่อนที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ คุณไม่สามารถหยุดพวกมันได้"

“ไม่ว่าจะหยุดมันได้หรือไม่ ฉันก็จะทำ แม้ว่าจะต้องแลกชีวิตก็ตาม”

เกอต้าจ้วงกัดฟัน วิ่งออกไปพร้อมกับแท่งไม้ในมือ และฟาดหัวเฉินเหล่าซานอย่างแรง

"ปัก!"

เฉินเหล่าซานถูกไม้ตีเข้าที่หัว และร่างของเขาก็หงายหลังล้ม

เมื่อเห็นว่าไม้นั้นมีประสิทธิภาพ เกอต้าจ้วงก็กำลังจะโจมตีซอมบี้ตัวอื่น อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เฉินเหล่าซ่าก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

“ก๊ากก๊าก!” เฉินเหล่าซานกระตุกมุมปากแล้วหัวเราะแปลกๆ

เหล่าซาน…” ทันทีที่เกอต้าจ้วงเปิดปาก เฉินเหลาซานก็คว้าคอของเขาไว้

ในเวลาเดียวกัน ซอมบี้อีกหลายตัวก็กระโดดข้ามไปคว้าแขนขาของเกอต้าจ้วง และยกเกอต้าซวงขึ้น

ตราบใดที่ซอมบี้เหล่านี้ออกแรงเพียงเล็กน้อย เกอต้าจ้วงก็จะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ

สถานการณ์ตอนนี้อันตรายเป็นอย่างมาก

“บ้าเอ๊ย” เยี่ยชิวแอบสบถและพูดกับเหลาเซี่ยงและคนอื่น ๆ ว่า "พวกคุณรีบไปเร็วเข้า"

หลังจากนั้นทันที เยี่ยชิวก็รีบออกไป

เขาต้องช่วยเหลือเกอต้าจ้วง

แม้ว่าวิธีของเกอต้าจ้วงจะดูโง่ แต่เขาก็นึกถึงชาวบ้าน และเป็นผู้นำหมู่บ้านที่ดีด้วย

"บูม!"

เยี่ยชิวต่อยหมัดสายฟ้าอย่างรวดเร็ว ทำให้ซอมบี้ล้มลงและช่วยเหลือเกอต้าจ้วงได้สำเร็จ

“ลุงเกอ คุณไปก่อนเถอะ ปล่อยให้ที่นี่เป็นหน้าที่ของผม แล้วผมจะจัดการกับพวกเขา…” ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ ซอมบี้ก็พุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้ซอมบี้ก็เร็วขึ้นมาก และร่างกายของพวกมันก็มีความยืดหยุ่นมากจนแทบจะแยกไม่ออกจากคนที่ยังมีชีวิตอยู่

พวกเขาสามารถเดินได้โดยไม่ต้องกระโดดไปมา

เยี่ยชิวปล่อยหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว

“ปัก ปัก! ปัก!”

หลังจากชกไม่กี่ครั้ง กลุ่มซอมบี้ก็ล้มลงอีกครั้ง

แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ซอมบี้ก็ลุกขึ้นจากพื้นอีกครั้ง

“นี่ไม่ใช่วิธีที่ใช่ ต้องฆ่าพวกมันซะ” เยี่ยชิวคิดถึงสิ่งนี้และตะโกนเสียงดัง: "เหล่าเซี่ยง"

“หัวหน้า ฉันอยู่นี่” เหล่าเซียงยังไม่ไป

พรวด!

เยี่ยชิวรีบวิ่งไปหาเหล่าเซี่ยงราวกับสายฟ้าและพูดอย่างรวดเร็ว: "ขอมีดผ่าตัดให้ฉันหน่อย"

เหล่าเซี่ยงยื่นมีดผ่าตัดให้เยี่ยชิว