วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 330

"ปัง!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น

"ระวัง!" ในขณะที่เยี่ยชิวตะโกนเตือน ก็ดึงซูเสี่ยวเสี่ยวหมอบลงอย่างรวดเร็ว

พรึ่บ

กระสุนทะลุกระจกไปโดนเบาะหลัง

เยี่ยชิวตกใจจนเหงื่อออก ถ้าเมื่อกี้ถ้าเขาช้าไปสักนิด ซูเสี่ยวเสี่ยวก็จะถูกยิงตายแน่นอน

แต่เยี่ยชิวรู้ว่าคนที่ยิงต้องมาหาตัวเขาเองแน่ๆ

เพราะไม่ว่าจะเป็นซูเสี่ยวเสี่ยว หรือฟู่เหยียนเจี๋ย พวกเขาก็ไม่สามารถไปเมีเรื่องกับศัตรูแบบนี้ได้

ใครจะฆ่าฉันกันแน่? เยี่ยชิวคิดเกี่ยวกับศัตรูของเขาในหัวอย่างรวดเร็ว

ลัทธิแม่มด?

ตระกูลอันเป่ย?

หรือศัตรูอื่นๆ?

ฟู่เหยียนเจี๋ยยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเหยียบเบรกอย่างแรง แล้วหันกลับไปถามว่า "หัวหน้า เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"

"มีมือปืน รีบออกไปจากที่นี่" เยี่ยชิวกล่าว

สีหน้าของฟู่เหยียนเจี๋ยเปลี่ยนไปทันที รีบปล่อยเบรก แต่ในเวลานี้เสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ปัง! กระสุนยิงไปที่บริเวณล้อหน้าของรถ

รถเสียหลัก และชนกับเนินเขา ฟู่เหยียนเจี๋ยและเหล่าเซี่ยงหมดสติในที่เกิดเหตุ

หัวของซูเสี่ยวเสี่ยวก็กระแทกกับที่นั่งแถวหน้า หัวโนขึ้นมาทันที ร้องอย่างเจ็บว่า "โอ้ย"

"อย่าส่งเสียง" เยี่ยชิวรีบพูด

ซูเสี่ยวเสี่ยวหยุดร้องทันที และถามว่า "หัวหน้าคะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"

"มีมือปืนอยู่ข้างนอก" เยี่ยชิวตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้ามีแค่เขาคนเดียว เขาไม่กลัวเลย แต่ตอนนี้ยังมีซูเสี่ยวเสี่ยวและเหล่าเซี่ยงพวกเขาอยู่ในรถ ซึ่งทําให้เขากังวลมากกว่าเดิม

"มือปืน?" ซูเสี่ยวอึ้งไปพักหนึ่ง ถามต่อว่า "มีคนจะฆ่าพวกเราเหรอ?"

ไม่ได้จะฆ่าคุณ แต่จะมาฆ่าฉัน

เยี่ยชิวพูดในใจ

ขณะเดียวกันก็เกิดความสงสัยในใจเล็กน้อย

เขามาที่หมู่บ้านโม่กั้นครั้งนี้ มาอย่างเร่งรีบ ทําไมศัตรูถึงรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ล่ะ?

และยังรู้เส้นทางกลับของเขาอย่างแม่นยําขนาดนี้เลย?

หลังจากมือปืนยิงไปสองนัด ก็ไม่ได้ยิงอีก เยี่ยชิวรู้ว่ามือปืนต้องการรอให้เขาปรากฏตัวแล้วยิงทีเดียวให้ตาย

"หัวหน้าคะ ตอนนี้จะทํายังไงดี?" ซูเสี่ยวเสี่ยวกลัวไม่เบา น้ําตาคลอ

"ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ ผมจะไม่ปล่อยให้คนร้ายทําร้ายคุณ" เยี่ยชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรออก

ไม่นานก็รับโทรศัพท์

"เยี่ยชิว คุณมีธุระเหรอ?" ในสายมีเสียงที่อ่อนโยนดังมา

"เตียวฉาน ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ" เยี่ยชิวกล่าว

"เกิดอะไรขึ้น?" เตียวฉานได้ยินเสียงเยี่ยชิวที่เคร่งขรึมมาก ถามว่า "นายตกอยู่ในอันตรายเหรอ?"

"มีคนจะฆ่าฉัน ระยะทางค่อนข้างไกล ตอนนี้ผมไม่รู้ตําแหน่งที่แน่นอนของมือปืน" เยี่ยชิวกล่าว

เตียวฉานเข้าใจความหมายของเยี่ยชิวทันทีและถามว่า "นายอยู่ที่ไหน?"

"อําเภอปาฉู่ หมู่บ้านโม่กั้น"

"นายรอแปป"

จากนั้นก็มีเสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังขึ้นจากโทรศัพท์

ผ่านไปประมาณสามสิบวินาที

เสียงของเตียวฉานก็ดังมาและพูดว่า "ตําแหน่งของนายคือภูเขา ไม่มีกล้องวงจร ฉันทำได้แต่ระดมดาวเทียมทหารมาช่วยนายตามหาพวกเขา ต้องใช้เวลาสักพัก"

"จะใช้เวลานานแค่ไหน?" เยี่ยชิวถาม

"ประมาณสามนาที" เตียวฉานพูด

"ได้ หาตําแหน่งของมือปืนเจอแล้วบอกผมด้วย" เยี่ยชิวพูดจบก็วางสายไป

"หัวหน้าคะ ท่านคุยกับใครคะ ฟังดูเก่งจังเลย?" ซูเสี่ยวเสี่ยวถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น