วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 330

"ปัง!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น

"ระวัง!" ในขณะที่เยี่ยชิวตะโกนเตือน ก็ดึงซูเสี่ยวเสี่ยวหมอบลงอย่างรวดเร็ว

พรึ่บ

กระสุนทะลุกระจกไปโดนเบาะหลัง

เยี่ยชิวตกใจจนเหงื่อออก ถ้าเมื่อกี้ถ้าเขาช้าไปสักนิด ซูเสี่ยวเสี่ยวก็จะถูกยิงตายแน่นอน

แต่เยี่ยชิวรู้ว่าคนที่ยิงต้องมาหาตัวเขาเองแน่ๆ

เพราะไม่ว่าจะเป็นซูเสี่ยวเสี่ยว หรือฟู่เหยียนเจี๋ย พวกเขาก็ไม่สามารถไปเมีเรื่องกับศัตรูแบบนี้ได้

ใครจะฆ่าฉันกันแน่? เยี่ยชิวคิดเกี่ยวกับศัตรูของเขาในหัวอย่างรวดเร็ว

ลัทธิแม่มด?

ตระกูลอันเป่ย?

หรือศัตรูอื่นๆ?

ฟู่เหยียนเจี๋ยยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเหยียบเบรกอย่างแรง แล้วหันกลับไปถามว่า "หัวหน้า เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?"

"มีมือปืน รีบออกไปจากที่นี่" เยี่ยชิวกล่าว

สีหน้าของฟู่เหยียนเจี๋ยเปลี่ยนไปทันที รีบปล่อยเบรก แต่ในเวลานี้เสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ปัง! กระสุนยิงไปที่บริเวณล้อหน้าของรถ

รถเสียหลัก และชนกับเนินเขา ฟู่เหยียนเจี๋ยและเหล่าเซี่ยงหมดสติในที่เกิดเหตุ

หัวของซูเสี่ยวเสี่ยวก็กระแทกกับที่นั่งแถวหน้า หัวโนขึ้นมาทันที ร้องอย่างเจ็บว่า "โอ้ย"

"อย่าส่งเสียง" เยี่ยชิวรีบพูด

ซูเสี่ยวเสี่ยวหยุดร้องทันที และถามว่า "หัวหน้าคะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"

"มีมือปืนอยู่ข้างนอก" เยี่ยชิวตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้ามีแค่เขาคนเดียว เขาไม่กลัวเลย แต่ตอนนี้ยังมีซูเสี่ยวเสี่ยวและเหล่าเซี่ยงพวกเขาอยู่ในรถ ซึ่งทําให้เขากังวลมากกว่าเดิม

"มือปืน?" ซูเสี่ยวอึ้งไปพักหนึ่ง ถามต่อว่า "มีคนจะฆ่าพวกเราเหรอ?"

ไม่ได้จะฆ่าคุณ แต่จะมาฆ่าฉัน

เยี่ยชิวพูดในใจ

ขณะเดียวกันก็เกิดความสงสัยในใจเล็กน้อย

เขามาที่หมู่บ้านโม่กั้นครั้งนี้ มาอย่างเร่งรีบ ทําไมศัตรูถึงรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ล่ะ?

และยังรู้เส้นทางกลับของเขาอย่างแม่นยําขนาดนี้เลย?

หลังจากมือปืนยิงไปสองนัด ก็ไม่ได้ยิงอีก เยี่ยชิวรู้ว่ามือปืนต้องการรอให้เขาปรากฏตัวแล้วยิงทีเดียวให้ตาย

"หัวหน้าคะ ตอนนี้จะทํายังไงดี?" ซูเสี่ยวเสี่ยวกลัวไม่เบา น้ําตาคลอ

"ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ ผมจะไม่ปล่อยให้คนร้ายทําร้ายคุณ" เยี่ยชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรออก

ไม่นานก็รับโทรศัพท์

"เยี่ยชิว คุณมีธุระเหรอ?" ในสายมีเสียงที่อ่อนโยนดังมา

"เตียวฉาน ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ" เยี่ยชิวกล่าว

"เกิดอะไรขึ้น?" เตียวฉานได้ยินเสียงเยี่ยชิวที่เคร่งขรึมมาก ถามว่า "นายตกอยู่ในอันตรายเหรอ?"

"มีคนจะฆ่าฉัน ระยะทางค่อนข้างไกล ตอนนี้ผมไม่รู้ตําแหน่งที่แน่นอนของมือปืน" เยี่ยชิวกล่าว

เตียวฉานเข้าใจความหมายของเยี่ยชิวทันทีและถามว่า "นายอยู่ที่ไหน?"

"อําเภอปาฉู่ หมู่บ้านโม่กั้น"

"นายรอแปป"

จากนั้นก็มีเสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังขึ้นจากโทรศัพท์

ผ่านไปประมาณสามสิบวินาที

เสียงของเตียวฉานก็ดังมาและพูดว่า "ตําแหน่งของนายคือภูเขา ไม่มีกล้องวงจร ฉันทำได้แต่ระดมดาวเทียมทหารมาช่วยนายตามหาพวกเขา ต้องใช้เวลาสักพัก"

"จะใช้เวลานานแค่ไหน?" เยี่ยชิวถาม

"ประมาณสามนาที" เตียวฉานพูด

"ได้ หาตําแหน่งของมือปืนเจอแล้วบอกผมด้วย" เยี่ยชิวพูดจบก็วางสายไป

"หัวหน้าคะ ท่านคุยกับใครคะ ฟังดูเก่งจังเลย?" ซูเสี่ยวเสี่ยวถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

หายไปไหน?

สีหน้าของซูเสี่ยวเสี่ยวเกิดความสงสัย เธอยังจําได้ว่าในตอนที่เยี่ยชิวฆ่าปีศาจเซียงซี ก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน จู่ๆก็หายไป

"หรือเขาใช้คาถา?"

แววตาของซูเสี่ยวเสี่ยวเย็นลงเล็กน้อย

จากนั้น ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด

เธอรีบหันหัวมองไปข้างนอก

เห็นเยี่ยชิวราวกับสายฟ้าแลบ วิ่งไปที่ป่าทางตะวันออกเฉียงใต้อย่างรวดเร็ว กระสุนแต่ละนัดเฉียดผ่านเยี่ยชิว

ไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างของเยี่ยชิวก็เข้าไปในป่าได้สำเร็จ และหายตัวไป

หลังจากเยี่ยชิวเข้าไปในป่า เขาไม่ได้ตรงไปที่ตําแหน่งของมือปืน

เพราะมือปืนรู้แล้วว่าเขาเข้าป่า ดังนั้นจะต้องหาตำแหน่งซ่อนเพื่อวางปืนให้ดีและรอให้เขาปรากฏตัวอย่างเงียบๆ

เมื่อเขาปรากฏตัว มือปืนจะยิงเขาอย่างไม่คิดชีวิต

เยี่ยชิวไม่ได้โง่จนโผล่หัวของตัวเองภายใต้ปากกระบอกปืนหรอก อีกอย่าง เมื่อกี้ตอนที่เขาวิ่ง เขายังสังเกตไปด้วย พบว่ากระสุนถูกยิงมาจากสองตําแหน่ง

นั่นก็แปลว่า ในป่านั้นมีมือปืนซุกซ่อนอยู่สองคน

เยี่ยชิวจึงจงใจเดินวนรอบป่า

ไม่นานเขาก็พบมือปืน

พบเพียงชายสวมชุดลายพรางสองคน นอนหงายอยู่หลังก้อนหิน

ขณะเดียวกันพวกเขาก็เอากิ่งไม้มาคลุมหัวตัวเอง ถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่เห็นเลย

เห็นได้ว่ามือปืนทั้งสองคนนี้มีความเป็นมืออาชีพมาก

ระยะห่างระหว่างมือปืนทั้งสองห่างเพียงสามเมตร พวกเขาแต่ละคนถือปืนคนละกระบอกและไม่ขยับเขยื้อน ดูเหมือนว่ากําลังรอเยี่ยชิวปรากฏตัว ไม่รู้เลยว่า "เหยื่อ" ที่พวกเขากําลังจะฆ่าได้ปรากฏตัวมาที่ข้างหลังแล้ว

เยี่ยชิวกวาดมองไปรอบๆ และไม่พบมือปืนคนอื่นๆ จึงส่งเสียงดังขึ้น

"เห้ย!"

เยี่ยชิวตะโกน

มือปืนทั้งสองถึงกับตกใจรีบหันหลังกลับไป ยังไม่ทันยกปืนขึ้น ก็ถูกเข็มทอง สองเข็มแทงเข้าที่หว่างคิ้ว