ณ โรงพยาบาลเจียงโจว
ภาควิชาการแพทย์แผนจีน
สำนักงานผู้อำนวยการ
ทันทีที่เยี่ยชิววางสายโทรศัพท์ ฟู่เหยียนเจี๋ย เหล่าเซี่ยง ซู่เสียวเสี่ยวก็รีบเข้ามาจากด้านนอก
"เป็นอะไร เอะอะอะไรกัน?" เยี่ยชิวเอ่ยถาม
ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดด้วยความตื่นเต้น "ผู้อำนวยการ หลี่หมิงหานยอมรับการท้าทายนี้!"
"แค่นี้?" ดวงตาของเยี่ยชิวดูแปลกไปเล็กน้อย
"ใช่แล้ว ผู้อำนวยการ คุณไม่คิดว่านี่เป็นข่าวดีเหรอ?" ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดด้วยรอยยิ้ม
เยี่ยชิวกล่าวว่า "เป็นข่าวดีจริง ๆ แต่ฉันรู้ข่าวนี้เมื่อชั่วโมงที่แล้วแล้ว"
"อะไรนะ คุณรู้เร็วขนาดนี้ทำไมไม่บอกเราล่ะ?"
รอยยิ้มบนใบหน้าของฟู่เหยียนเจี๋ยแข็งทื่อเล็กน้อย
เหล่าเซี่ยงถามว่า "ผู้อำนวยการ หลี่หมิงหานยอมรับการท้าทายแล้ว เราควรทำยังไงต่อไป? เราควรไปสนามบินเพื่อทักทายหลี่หมิงหานไหม?"
"เหล่าเซี่ยง คุณเบลอรึไง จะทักทายเขาเพื่ออะไร?" ฟู่เหยียนเจี๋ยพูด "ไอ้สาระเลวนั่นบอกว่าการแพทย์แผนจีนของเราเป็นขยะ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห"
เหล่าเซี่ยงกล่าวว่า "ไม่ว่ายังไง หลี่หมิงหานก็เป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงในเกาหลี เขานำทีมแพทย์ของเกาหลีมาที่เจียงโจว และเราควราุภาพกับเขาหน่อย"
"สิ่งที่เหล่าเซี่ยงพูดนั้นถูกต้อง จีนเป็นประเทศแห่งมารยาท และเราต้องไม่สูญเสียมารยาท แต่เรื่องที่ต้องไปทักทายที่สนามบิน เราไม่จำเป็นต้องออกโรง" เยี่ยชิวกล่าวว่า "รองนายกเทศมนตรีหวาง และผู้อำนวยการหลี่แห่งสำนักงานสาธารณสุขได้ไปสนามบินตั้งนานแล้ว"
"หลี่หมิงหานหน้าใหญ่จริง ๆ เขากล้าที่จะขอให้รองนายกเทศมนตรีหวางไปรับเขาที่สนามบิน!" ฟู่เหยียนเจี๋ยพูดด้วยความโกรธ
เยี่ยชิวยิ้ม และไม่พูดอะไร
แท้จริงแล้ว เยี่ยชิวเป็นผู้ที่ขอให้รองนายกเทศมนตรีหวางและผู้อำนวยการหลี่ไปรับพวกเขาที่สนามบินเองต่างหาก
ไม่เพียงเท่านั้น เยี่ยชิวยังขอให้หลินจิงจื้อใช้การเส้นสายของเธอ เพื่อเชิญสื่อท้องถิ่นและนักข่าวในเจียงโจวไปที่สนามบินด้วย
จุดประสงค์ของเยี่ยชิวในการทำเช่นนี้คือ เพื่อให้การแข่งขันครั้งนี้ดึงดูดความสนใจของทั้งสังคม
จากนั้น เขาจะเอาชนะหลี่หมิงหานต่อหน้าทุกคน และฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ของการแพทย์แผนจีน
แน่นอนว่า นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่เสี่ยง
หากเยี่ยชิวพ่ายแพ้ ชื่อเสียงของการแพทย์แผนจีนจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
"พวกนายไปทำงานตามปกติเถอะ ตอนนี้ฉันจะกลับบ้านเพื่องีบสักหน่อย พักฟื้นพลังงาน จะได้เอาชนะหลี่หมิงหานในวันพรุ่งนี้ได้"
หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ออกจากแผนกการแพทย์แผนจีน และขับรถกลับบ้าน
ระหว่างทาง
เยี่ยชิวรับสายจากไท่เจี้ยน
"เจ้าเด็กน้อย ทำไมถึงสร้างปัญหาอยู่เรื่อย? นายสามารถเอาชนะการท้าทายนี้กับแพทย์ชาวเกาหลีคนนั้นได้เหรอ?" ไท่เจี้ยนเอ่ยถาม
เยี่ยชิวพูดว่า "ถ้าผมบอกว่าผมไม่สามารถชนะได้ คุณจะช่วยผมได้ไหม?"
"ฉันไม่ใช่หมอ จะช่วยได้ยังไง?" ไท่เจี้ยนกล่าว "ไม่สิ หรือจะให้ฉันฆ่าหลี่หมิงหานไปเลย?"
"ไม่ อย่าทำอย่างนั้นเด็ดขาด แม้ว่าผมจะกระโดดน้ำแยงซีเกียงลงไป ก็จะล้างคำครหาไม่ได้" เยี่ยชิวพูดอย่างกังวล
ไท่เจี้ยนหัวเราะเสียงดัง "ฉันแค่ล้อเล่น เอาความจริง นายแน่ใจไหมว่าจะเอาชนะเขาได้?"
"ห้าสิบเปอร์เซ็นต์!"
เยี่ยชิวไม่รู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของหลี่หมิงหานนั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน แต่ด้วยการเอาชนะจางจิ่วหลิงปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีน เขาบอกได้เลยว่า ทักษะทางการแพทย์ของหลี่หมิงหานจะต้องดีมาก
นี่คือศัตรูที่แข็งแกร่ง
พูดตามตรง ในท้ายที่สุดเยี่ยชิวไม่แน่ใจว่าเขาจะชนะได้หรือไม่
แต่ว่า เขาจะพยายามอย่างเต็มที่
การแพทย์แผนจีนจะพ่ายแพ้ไม่ได้อีกแล้ว เขาต้องสู้เพื่อการแพทย์แผนจีน!
"เยี่ยชิว สู้ ๆ ฉันเชื่อในตัวนาย" ไท่เจี้ยนให้กำลังใจ
"ขอบคุณ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่" เยี่ยชิวกล่าว
"ฉันจะไม่รบกวนนายแล้ว พักผ่อนเยอะ ๆ และกอบกู้ชื่อเสียงกลับมาให้ได้นะ" หลังจากที่ไท่เจี้ยนพูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์
จากนั้น ฉินหว่านก็โทรมาอีกครั้ง
"เยี่ยชิว ฉันเพิ่งเห็นบนอินเทอร์เน็ตว่านายกำลังจะท้าทายแพทย์ชื่อดังในเกาหลี จริงเหรอ?" ฉินหว่านถามเบา ๆ
"ใช่ มันเป็นเรื่องจริง"
"นายจะเอาชนะเขาได้เหรอ?" ฉินหว่านกังวลอย่างมากกับปัญหานี้เช่นกัน
เยี่ยชิวกล่าวว่า "มันยากที่จะบอกว่าผมจะเอาชนะเขาได้ไหม พี่หว่าน ตอนนี้ผมต้องการกำลังใจจากคุณจริง ๆ"
"บอกฉันมาเลย ว่านายต้องการกำลังใจแบบไหน?" ฉินหว่านถาม
เยี่ยชิวกล่าวว่า "ผมจะไปบ้านของคุณ คุณอาบน้ำให้หอม ๆ แล้วรอผมนะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...