วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 443

ในห้องใต้ดิน

ไป๋ปิงเบียดเสียดอยู่ที่มุมห้อง มือของเธอโอบรอบเข่า รู้สึกหมดหนทางและสิ้นหวัง

นับตั้งแต่ไป๋ยวี่จิงหลอกเธอให้กลับเข้าเมือง เธอก็ถูกกักขังและโทรศัพท์ของเธอถูกยึดออกไป ทำให้ขาดการติดต่อกับโลกภายนอก

ไป๋ปิงเคยคิดที่จะต่อต้านด้วยการฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่เธอไม่เคยคาดหวังว่าไป๋ยวี่จิงจะพาเธอมาที่นี่

ในห้องนี้ไม่มีอะไรนอกจากเตียง และแม้แต่ผนังก็ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อที่เธอจะได้ไม่สามารถทุบหัวของเธอจนตายได้

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ไป๋ปิงรู้สึกสิ้นหวังมากที่สุด

สิ่งที่ทำให้เธอสิ้นหวังมากที่สุดคือข่าวการตายของเยี่ยชิว

แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อคำพูดของไป๋ยวี่จิง แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าคราวนี้ ไป๋ยวี่จิงไม่ได้โกหกเธอ

“เป็นไปได้ไหมว่าเขาตายไปแล้วจริงๆ?”

“เป็นไปได้อย่างไร?”

ไป๋ปิงไม่เชื่อและไม่อยากจะเชื่อ แต่ยิ่งเธอต่อต้านมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น

เธอแค่เกลียดที่เธอออกไปข้างนอกไม่ได้ในตอนนี้ และไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้ มิฉะนั้น เธอจะสามารถรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของเยี่ยชิวได้

หลังจากนั้นไม่นาน รอยยิ้มอันเย็นชาและสิ้นหวังก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไป๋ปิง

“เยี่ยชิว ในชีวิตนี้ ฉันเลือกคุณแล้ว”

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่แต่งงานกับเผยเจี๋ย”

“ถ้าคุณตาย ฉันจะไปยมโลกและติดตามคุณไป”

……

ตะวันตกเฉียงเหนือ ทะเลทรายโกบี

ปฏิบัติการค้นหาและช่วยเหลือยังคงดำเนินต่อไป

ที่ขอบหลุมลึก ชายสูงอายุในชุดเครื่องแบบทหารพร้อมดาวสีทองสามดวงบนไหล่ของเขากำลังถือกล้องโทรทรรศน์ เฝ้าสังเกตการค้นหาและช่วยเหลือภายในหลุมอย่างใกล้ชิด

เขาคือนายพลหลงไห่เฉิง ผู้บัญชาการเขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือ

รอบๆหลงไห่เฉิง มีคนกลุ่มใหญ่ แต่ละคนสวมดาวสีทองหนึ่งหรือสองดวงบนไหล่

คนเหล่านี้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือ

ทหารคนหนึ่งวิ่งไปหาหลงไห่เฉิง ยืนให้ความสนใจ ทำความเคารพ และพูดเสียงดังว่า “รายงาน!”

“ทำไมคุณไม่พาถังเฟยมาที่นี่ตามที่ฉันสั่ง เขาอยู่ที่ไหน?” หลงไห่เฉิงถาม

ทหารตอบว่า “ผู้พันถังบอกว่าเขาไม่มีเวลาพบคุณ เขายุ่งอยู่กับการช่วยเหลือสหาย”

“แล้วหลงเยี่ยล่ะ?”

“กัปตันหลงบอกว่าคนที่ฝังอยู่ในทรายคือผู้ช่วยชีวิตของเขา และเขาไม่มีเวลาพบคุณ”

หลงไห่เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปหาชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ “เหล่าหวง คุณมาจากพื้นเพด้านวิศวกรรม บอกฉันหน่อย คุณคิดว่ากองกำลังพิเศษจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการขุดทรายทั้งหมดในหลุมด้วยความเร็วและอุปกรณ์ในปัจจุบัน”

เหล่าหวงกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ฉันวนรอบหลุมและคำนวณอย่างละเอียด ด้วยกำลังคนและอุปกรณ์ขุดค้นที่พวกเขามีตอนนี้ อาจใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนในการขุดทรายทั้งหมด”

“อะไรนะ? หนึ่งเดือน?” ใบหน้าของหลงไห่เฉิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เหล่าหวงยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “จริงๆแล้วหนึ่งเดือนถือเป็นการประมาณการแบบอนุรักษนิยม หากมีการถล่มใต้ดินหรือสภาพทางธรณีวิทยาพิเศษอื่นๆ เวลาที่ต้องการก็จะนานขึ้น”

หัวใจของหลงไห่เฉิงดำดิ่ง

แม้ว่าเยี่ยชิวยังมีชีวิตอยู่ เขาสามารถอยู่ได้หนึ่งเดือนหรือไม่?

แน่นอนว่า เยี่ยชิวไม่อาจถูกฝังอยู่ที่ก้นทรายนาน อาจพบเยี่ยชิวหลังจากขุดต่อไปอีกหน่อย แต่หลงไห่เฉิงไม่กล้าที่จะเสี่ยง

สำหรับเรื่องนี้ เทพทหารได้สั่งให้เขาตามหาเยี่ยชิว ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ไม่ว่าจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ตาม

“ถ้าส่งกองช่างไปช่วยจะประหยัดเวลาได้ขนาดไหน?” หลงไห่เฉิงถาม

เหล่าหวงกล่าวว่า “ถ้าเรามีกองพันวิศวกรรม มันจะลดเวลาลงอย่างมาก อาจจะประมาณสิบวัน”

หลงไห่เฉิงขมวดคิ้วอีกครั้ง “สิบวันดูเหมือนจะนานไปหน่อยใช่ไหม?”

เหล่าหวงกล่าวว่า “ผู้บัญชาการ ภูมิประเทศในทะเลทรายโกบีมีความซับซ้อนอยู่แล้ว และสภาพอากาศก็เลวร้าย หากสภาพอากาศที่รุนแรงเช่นพายุทอร์นาโดหรือพายุทรายเกิดขึ้น มันจะส่งผลต่อความคืบหน้าในการขุดค้น สิบวันก็ค่อนข้างเร็วอยู่แล้ว”

“เทพทหารได้มอบคำสั่งให้ฉันตามหาเยี่ยชิว ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด” หลงไห่เฉิงกล่าว “เหล่าหวง นำกองพันวิศวกรรมมาช่วยพวกเขา และแจ้งให้เราทราบหากคุณต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม”

“ฉันมีข้อกำหนดเดียวเท่านั้น”

“และนั่นคือ เราต้องตามหาเยี่ยชิวภายในเจ็ดวัน”