วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 444

“ผู้บุกรุกตาย?”

เมื่อเยี่ยชิวเห็นสี่คำนี้ ก็ตกใจ

ในฐานะหมอ เขาสามารถบอกได้ทันทีว่า สี่คำนี้เขียนด้วยเลือด เนื่องจากกาลเวลาผ่านไป เลือดจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มและมีสีน้ำตาลเล็กน้อย

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสังเกตเห็นว่า คำสี่คำนี้สลักลงบนแผ่นหินโดยตรงด้วยนิ้วของใครบางคน

ต้องใช้ความแข็งแกร่งภายในแบบไหน?

เห็นได้ชัดว่า ผู้ที่แกะสลักคำสี่คำนี้บนแผ่นหินจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นสูง

เยี่ยชิวหันไปทางด้านหลังของแผ่นหินและเห็นว่ามันว่างเปล่าโดยไม่มีคำพูดแม้แต่คำเดียว

ความอยากรู้อยากเห็นเพิ่มขึ้นภายในเยี่ยชิว นี่คือสถานที่แบบไหน?

อะไรอยู่หลังประตูหิน?

เขามองขึ้นไปที่ประตูหิน ลังเลอยู่สามวินาทีแล้วเดินเข้าไปหามัน เขาเปิดใช้ลมปราณเก้าเอี๊ยง โดยเน้นความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาไว้ในอ้อมแขน จากนั้นจึงผลักอย่างแรง

“เปิด!”

เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง พยายามสุดกำลังของเขา อย่างไรก็ตาม ประตูหินก็ไม่ขยับเขยื่อน

“ดูเหมือนว่าการใช้กำลังดุร้ายจะไม่ได้ผล ประตูหินนี้จะต้องมีกลไกบางอย่าง”

เยี่ยชิวเริ่มค้นหาเบาะแสบนประตูหินอย่างระมัดระวัง

นอกจากแหวนทองแดงสองวงแล้ว ก็ไม่มีอะไรอยู่บนประตูหินเลย

เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดตาสวรรค์ หวังว่าจะพบเบาะแสบางอย่าง

แต่โดยไม่คาดคิด ตาสวรรค์ของเขาล้มเหลว และวิสัยทัศน์ของเขาไม่สามารถทะลุประตูหินได้

“แปลก มันไม่ใช่แค่ประตูหินธรรมดาหรอกเหรอ? ทำไมตาสวรรค์ของฉันถึงมองผ่านมันไม่ได้ล่ะ?”

เยี่ยชิวทำอะไรไม่ถูก คว้าแหวนทองแดงอันหนึ่งที่ประตูแล้วเคาะมันสามครั้ง

“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง”

บูม!

เสียงดังก้องขึ้น

จากนั้นประตูหินก็ค่อยๆเปิดออก และมีกลิ่นอับอบอวลอยู่ในอากาศ

เยี่ยชิวกำหมัดแน่น ระมัดระวังและตื่นตัวในกรณีที่มีอันตรายใดๆ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ประตูหินก็เปิดออกจนสุด

เยี่ยชิวเปิดตาสวรรค์ มองเข้าไปข้างใน มันเป็นทางเดินกว้างประมาณหนึ่งเมตร

ทางเดินปูด้วยหินสีฟ้า ให้ความรู้สึกเคร่งขรึมและเก่าแก่

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าโดยยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู หลังจากสแกนสภาพแวดล้อมและตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายใดๆ เขาก็เดินเข้าไปในทางเดินอย่างระมัดระวัง

ทั้งสองด้านของทางเดิน ทุกๆครึ่งเมตร มีตะเกียงน้ำมันวางอยู่บนผนัง

เยี่ยชิวดึงยันต์เปลวไฟทันที ดีดนิ้ว และจุดตะเกียงน้ำมันดวงหนึ่งทันที

ทันใดนั้น ด้วยเสียง “หวือ” ตะเกียงน้ำมันทุกดวงในทางเดินก็ติดไฟ

อืม?

เยี่ยชิวหยุดเดิน มองไปรอบๆอีกครั้ง

“แปลกนะ ฉันจุดตะเกียงแค่ดวงเดียว ทำไมอีกดวงถึงสว่างด้วย?”

สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด

เยี่ยชิวไม่กล้าที่จะประมาท เขากำหมัดแน่นและก้าวเล็กๆ ขณะที่เขาเดินต่อไปในทางเดิน

หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว สี่ก้าว...…

ห้าก้าว!

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็หยุดอีกครั้ง

เพราะเขาสังเกตว่า ผนังทั้งสองข้างประดับด้วยจิตรกรรมฝาผนังแปลกๆมากมาย

เขาตรวจสอบอย่างระมัดระวังอยู่พักหนึ่ง

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าภาพจิตรกรรมฝาผนังแสดงถึง “ร้อยภาพแห่งนรก” มีกษัตริย์ยมราชสิบองค์ ร่างสีดำและขาว หัววัวและหน้าม้า สะพานไน่เหอ ถนนน้ำพุเหลือง ซุปเมิ่งผัว...…

ตัวละครแต่ละตัวมีความสดใส และแต่ละฉากก็เหมือนจริง

ในขณะที่สังเกตภาพจิตรกรรมฝาผนัง เยี่ยชิวยังคงเดินหน้าต่อไปโดยไม่รู้ว่าเขาเดินมาเกือบสิบนาทีแล้ว

ด้านหน้าของเขามีประตูหินอีกบานปรากฏขึ้น

ประตูหินนี้มีขนาดไม่ใหญ่นัก สูงประมาณสามเมตรและกว้างหนึ่งเมตร มีฝุ่นหนาปกคลุมอยู่