วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 451

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หลังจากที่เขากางผ้าผืนบางสีเหลืองออก สิ่งที่เขาเห็นก็คือแผนที่ฉบับหนึ่ง

เยี่ยชิวรู้สึกผิดหวัง

เขาคิดว่ามันจะเป็นสมบัติที่คล้ายกับดาบจักรพรรดิซื่อเซียว แต่ใครจะคิดว่าจริงๆแล้วมันกลับเป็นแค่แผนที่ฉบับหนึ่ง

อีกแผนที่มันยังขาดอีกด้วย

“นี่ยังจะเรียกว่าสมบัติได้อีกเหรอ? ปรมาจารย์หวู่หมิง นี่คุณล้อผมเล่นหรือเปล่า?”

เยี่ยชิวบ่น และกำลังจะวางแผนที่ลง แต่ในตอนนั้นเอง เขากลิ่นหอมจางๆลอยแตะจมูกของเขา

และในขณะนั้น เยี่ยชิวรู้สึกสดชื่นขึ้น และความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป

“นี่คือ...ผ้าไหมเสฉวนอย่างนั้นเหรอ?”

เยี่ยชิวตกตะลึง ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่ามีแผนที่สมบัติอีกครึ่งหนึ่งที่เขาได้จากทาสผีแผนที่นั่นก็ทำจากผ้าไหมเสฉวนเหมือนกัน

“หรือว่า แผนที่สองฉบับนี้จะเชื่อมโยงกันอย่างงั้นเหรอ?”

เยี่ยชิวกวาดสายตามองมัน และพบว่าแผนที่นั้นเก่ามาก ด้านบนแสดงถึงว่ามีภูเขาและแม่น้ำอยู่ ดูแล้วน่าจะเหมือนว่าจะเป็นของโบราณ

เขาจ้องแผนที่อย่างละเอียดอีกครั้ง

ยิ่งดูเท่าไหร่ แผนที่ทั้งสองก็ยิ่งดูคล้ายกันมากเท่านั้น

“น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เอาแผนที่สมบัติอีกครึ่งหนึ่งมาด้วย ไม่อย่างนั้นเราจะได้รู้ว่าแผนที่ที่ขาดไปนี้จะใช่แผนที่ขุมทรัพย์หรือไม่?”

เยี่ยชิวรู้สึกแอบเสียดายเล็กน้อย

ในไม่ช้าเขาก็ทำใจได้

"ในเมื่อปรมาจารย์หวู่หมิงนำมันใส่ไว้ในหีบศพ นั่นหมายความว่า แผนที่ฉบับนี้จะต้องไม่ใช่แผนที่ธรรมดา"

“สำหรับที่ว่ามันจะเป็นแผนที่ขุมทรัพย์หรือไม่นั้น คงต้องรอกลับไปที่เจียงโจวถึงจะได้รู้”

“หากว่าแผนที่ที่ขาดนี้เป็นแผนที่ขุมทรัพย์จริงๆ งั้นก็ควรจะมีแผนที่ที่ขาดฉบับที่สามด้วยสินะ และเมื่อรวมทั้งสามฉบับเข้าด้วยกันแล้วถึงจะได้เป็นแผนที่ที่สมบูรณ์”

เยี่ยชิวเก็บแผนที่ไว้ จากนั้นมองไปที่ซากของงูหลาม

“งูหลามยักษ์ตัวนี้ใหญ่ซะขนาดนี้ น่าจะอยู่มาได้สักร้อยปีแล้วสินะ ไม่รู้ว่าเนื้อของมันสามารถเพิ่มพลังได้เหมือนกับเต่าไฟร้อยปีได้หรือป่าว?”

เยี่ยชิวใช้ดาบจักรพรรดิซื่อเซียวตัดเนื้องูออกมาชิ้นนึง และร่ายยันต์เปลวไฟออกมาอย่างรวดเร็ว

"โอ้ะ!"

ไฟพันรอบเนื้องูและเผามัน เพียงชั่วพริบตา เนื้องูก็สุก

เยี่ยชิวกัดไปคำนึง เนื้องูนั้นแข็งกว่าเนื้อวัวแห้งสักสิบเท่าได้

“ถุย!”

เยี่ยชิวพ่นเนื้องูออกมาและด่า: "ให้ตายเถอะ นี่มันเนื้อบ้าอะไรวะ ฟันเกือบหัก"

จากนั้น เขาก็ผ่าท้องงูหลาม แล้วเอาถุงน้ำดีออกมา

ถุงน้ำดีงูหลามนั้นมันๆเมือกๆ และข้างในก้อนขนาดไข่ไก่ใบใหญ่สองใบ

เยี่ยชิวยัดถุงน้ำดีงูเข้าไปในปาก

พูดตามตรง เขาเกือบจะอ้วกหลังจากกัดมันไปคำแรก มันทั้งคาวและขม แต่เมื่อเขากัดคำที่สอง เขาก็รู้สึกได้ความเย็นในท้องของเขา เมื่อเขากัดครั้งที่สาม ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นพลังความร้อนที่จุดตันเถียน

“ให้มันได้งี้สิ!”

เยี่ยชิวกลืนถุงน้ำดีงูเข้าไปหลายคำ นั่งขัดสมาธิ หลับตาและฝึกพลัง หลังจากนั้นไม่นาน ควันสีขาวก็ลอยขึ้นมาจากด้านบนศีรษะของเขา

เขาเริ่มใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง

ในไม่ช้า ก็มีชั้นของแสงสีทองจางๆปรากฏขึ้นอยู่รอบๆร่างของเยี่ยชิว และค่อยๆ สูงขึ้นจากพื้นไปสามฟุต และหมุนวนไปในอากาศอย่างช้าๆ ความเร็วในตอนแรกนั้นช้ามาก แต่จากนั้นก็ค่อยๆเร็วขึ้น ในตอนท้ายที่สุดก็มองเห็นเพียงแสงเงาที่คลุมเครือ

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ

ในชั่วพริบตาเดียว เวลาได้ผ่านไปสองชั่วโมง