วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 474

หลังจากเยี่ยชิวจัดการเหลิงเสวี่ยแล้ว สายตาของเขาก็มองไปทางฉีหลิน

ฉีหลินกำลังต่อสู้อยู่กับเตี้ยวสือกุ่ย

หลังจากที่เตี้ยวสือกุ่ยโดนเยี่ยชิวตัดแขนขาดไปหนึ่งข้าง ความสามารถในการต่อสู้ของเขาก็ลดลงไปมาก เขาทนเจ็บไปด้วยและต้องคอยรับมือกับฉีหลินด้วย คอยปัดคอยหลบคอยป้องกันอยู่ตลอด ไม่ได้จู่โจมหรือโต้กลับเลย

จริงๆ แล้วเตี้ยวสือกุ่ยกำลังสนใจการต่อสู้ระหว่างเยี่ยชิวกับเหลิงเสวี่ยอยู่ตลอด เขาหวังว่าเหลิงเสวี่ยจะรีบจัดการเยี่ยชิว แล้วรีบมาช่วยเขา แต่คิดไม่ถึงว่าเหลิงเสวี่ยจะตาย

วินาทีที่เห็นเหลิงเสวี่ยล้มลงกับพื้น จิตใจของเตี้ยวสือกุ่ยก็หายไปครึ่ง จากนั้นเขาก็ตะโกนลั่นว่า "น้องชาย เตรียมถอย"

เอ้อร์สือกุ่ยกับชิงหลงก็ต่อสู้กันนัวเนีย นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ต่อสู้อย่างสะใจแบบนี้ เขาตอบกลับว่า "พี่ รอผมก่อน ผมใกล้จะจัดการมันได้แล้ว"

พอเตี้ยวสือกุ่ยได้ยินประโยคนี้ เขาก็โกรธจนแทบกระอักเลือด

โง่เง่า ขืนยังสู้ต่อ พวกเราได้ตายกันหมดแน่

“ไอ้น้องชาย อย่ามัวแต่กระหายต่อสู้ เหลิงเสวี่ยตายแล้ว รีบถอย” เตี้ยวสือกุ่ยตะโกนอย่างเร่งรีบ

เอ้อร์สือกุ่ยมองย้อนกลับไปและเห็นเหลิ่งเสวี่ยนอนจมกองเลือด เขาตกใจและเตรียมที่จะถอย แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็ถูกชิงหลงเตะเข้าที่ท้องอย่างจัง

"ปัก!"

ร่างใหญ่ของเอ้อร์สือกุ่ยม้วนกระเด็นออกมาทันทีราวกับลูกบอลยาง

เอ้อร์สือกุ่ยตอบสนองอย่างรวดเร็ว หลังจากกระเด็นออกไป เขาก็รีบวิ่งไปทางฉีหลินเพื่อเตรียมที่จะหนีไปพร้อมกับเตี้ยวสือกุ่ย

เยี่ยชิวเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็ว "ฟ้าว" เพื่อสกัดกั้นเอ้อร์สือกุ่ยไว้

"ชิงหลงไปช่วยฉีหลิน" หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ ดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่เอ้อร์สือกุ่ย รอยยิ้มของเขาแฝงไปด้วยความอาฆาต จากนั้นก็พูดว่า "ในเมื่อมาแล้ว ก็อย่าไปเลย"

“ไอ้เลว กล้าทำร้ายพี่ฉัน แกเจอกับฉันแน่” เอ้อร์สือกุ่ยรีบพุ่งเข้ามาพร้อมกับปังตอสับกระดูกสองเล่ม

ตอนแรกชายคนนี้ต้องการสู้กับเยี่ยชิวไปสามร้อยเพลงรบ แต่จู่ๆ ก็มีสายฟ้าฟาดลงมาจากท้องฟ้าอย่างไม่คาดคิด

"บูม!"

ทันใดนั้น เอ้อร์สือกุ่ยก็ถูกฟ้าผ่าจนควันระเบิดออกจากปาก

แต่ว่า ชายคนนี้ทนต่อการถูกโจมตีได้ดีมาก เพราะฉะนั้นถึงแม้เขาจะถูกฟ้าผ่าแต่ก็ไม่ได้สร้างความเสียหายร้ายแรง แต่กลับยิ่งทำให้เขาโกรธมากไปอีก

“ฉันจะฆ่าแก อ่า อ่า...”

ดวงตาของเอ้อร์สือกุ่ยเป็นสีแดงก่ำ ถือปังตอสับกระดูกไว้ในมือทั้งสองข้าง และพุ่งเข้าหาเยี่ยชิวเรื่อยๆ

เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่ รอให้เอ้อร์สือกุ่ยวิ่งเข้ามาตรงหน้าเขา จากนั้นเขาก็ฟาดดาบสองดาบอย่างรวดเร็ว

"แคว้ก!"

"แคว้ก!"

ปังตอสับกระดูกทั้งสองเล่มถูกสับเป็นชิ้นๆ

เยี่ยชิวปล่อยมัดต่อ ชกเข้าไปที่ท้องของเอ้อร์สือกุ่ย

"ปัง!"

เอ้อร์สือกุ่ยเป็นเหมือนกระสอบทราย ร่างใหญ่โตของเขากระเด็นลอยไปด้านหลัง

เยี่ยชิวรีบพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และขณะที่ร่างของเอ้อร์สือกุ่ยกำลังจะกระแทกพื้น เขาก็เตะเข้ากลางหลังของเอ้อร์สือกุ่ยอีกครั้ง

"พร้วด!"

เอ้อร์สือกุ่ยกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศ และตกลงมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาอยู่ห่างจากพื้น 2 เมตร เยี่ยชิวก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง จากนั้นใช้เข่าโจมตีเอ้อร์สือกุ่ยที่ท้ายทอยอย่างแรง

"คลิก!"

กระดูกคอเคลื่อน

“ให้ตายเถอะ ขนาดนี้ยังไม่ตายอีก?” เยี่ยชิวประหลาดใจ ถ้าคนธรรมดาๆ ทั่วไปโดนโจมตีขนาดนี้ คงตายไปนานแล้ว แต่เอ้อร์สือกุ่ยมีเพียงกระดูกคอเคลื่อนเท่านั้น

“ฉันอยากจะดูว่าแกจะทนได้สักแค่ไหน?”

เยี่ยชิววางดาบจักรพรรดิลง จากนั้นก็ปล่อยหมัดทั้งสองมือทะยานขึ้นไป

ปัง

ปัง

ปัง

เยี่ยชิวต่อยเอ้อร์สือกุ่ยสิบหกครั้งติดต่อกัน