ทันใดนั้นก็มีเสียง ที่ทางเข้าคฤหาสน์ตระกูลไป๋
“คุณลองลงมือกับเขาสิ!”
แม้ว่าเสียงจะไม่ดังมาก แต่ก็เหมือนเข็มในทะเลทำให้ทุกคนตกตะลึง
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ใครจะกล้าพูดคำเช่นนี้กับหลงจิ่ว?
เขาไม่กลัวความตายเหรอ?
แขกหันศีรษะและมองไปทางทางเข้า ในวินาทีต่อมา แววตาตกตะลึงก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา
“นั่นคือเยี่ยหวู่ตี้!”
“โอ้พระเจ้า เยี่ยหวู่ตี้มาจริงๆ!”
“เขาไปกับท่านผู้นำสูงสุดที่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอ? เขากลับประเทศเมื่อไหร่?”
เยี่ยชิวได้ยินเสียงและหันหน้าไปมองเยี่ยหวู่ตี้
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับเยี่ยหวู่ตี้ในชีวิตจริง
ก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นเพียงเยี่ยหวู่ตี้ในข่าว เมื่อผู้นำสูงสุดตรวจสอบพื้นที่ท้องถิ่นหรือไปเยี่ยมเยียนต่างประเทศ เยี่ยหวู่ตี้จะแต่งกายด้วยชุดลำลอง ทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์อย่างใกล้ชิดของผู้นำสูงสุด
เยี่ยหวู่ตี้มีรูปลักษณ์ที่ดูสง่างาม บนใบหน้าที่เฉียบคมและเด็ดเดี่ยว กล้ามเนื้อแน่น ช่างครอบงำ
เขามีรูปร่างสมส่วน สวมชุดสูทจงซานสีดำที่พอดีตัว ดูสูงตระหง่านและหุ่นดี
“แล้วนี่คือลุงคนที่สามของฉันเหรอ?”
ดวงตาของเยี่ยชิวกะพริบ เขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยหวู่ตี้จะมาช่วยเขาในช่วงเวลาวิกฤตินี้
หลงจิ่วหยุดเดินและมองเยี่ยหวู่ตี้ที่ทางเข้าอย่างเย็นชา เขาถามว่า “คุณหมายถึงอะไร?”
“ถ้าคุณแตะต้องเยี่ยชิวอีกครั้ง ฉันจะฆ่าคุณ” เยี่ยหวู่ตี้กล่าวอย่างไม่แสดงออก
แขกก็ตกใจ
“เยี่ยหวู่ตี้กล้าหาญมาก!”
“ความกล้าหาญนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดามี!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามาจากตระกูลเยี่ย ดุร้ายจริงๆ!”
ใบหน้าของหลงจิ่วมืดลงและเขาพูดว่า “เยี่ยหวู่ตี้ คุณกำลังท้าทายเมืองต้องห้ามหรือเปล่า?”
“แล้วไงละ!” เยี่ยหวู่ตี้ จ้องเข้าไปในดวงตาของหลงจิ่วโดยตรง ไม่แสดงความกลัวเลย
ใบหน้าของหลงจิ่วกลายเป็นน่าเกลียดอย่างมากในทันที
เยี่ยชิวและคนอื่นๆสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาเป็นเหมือนลูกแกะที่รอการฆ่า เกือบจะแน่ใจว่า หลงจิ่วจะกำจัดเยี่ยชิวและคนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าเยี่ยหวู่ตี้จะมาครึ่งทาง
แม้ว่าหลงจิ่วจะอยู่ในเมืองต้องห้ามเป็นเวลาหลายปีและไม่ได้ออกไป แต่เขาก็ตระหนักดีถึงสถานการณ์ในปักกิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตระกูลใหญ่เช่นตระกูลเยี่ย เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษ โดยธรรมชาติแล้ว เขารู้ดีว่าเยี่ยหวู่ตี้เป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของถังเหลาผู้นำสูงสุด
“ฉันอยากรู้ว่า คุณเป็นตัวแทนของใคร? ของตระกูลเยี่ยหรือผู้นำสูงสุด?”
หลงจิ่วถาม
เขาได้ตัดสินใจแล้ว หากเยี่ยหวู่ตี้เป็นตัวแทนของตระกูลเยี่ย เขาจะเด็ดเดี่ยวและใช้โอกาสนี้ทำลายตระกูลอันดับหนึ่งในปักกิ่ง ทำให้ทุกคนเข้าใจว่าเมืองต้องห้ามนั้นศักดิ์สิทธิ์และไม่อาจขัดขืนได้ ใครก็ตามที่กล้าท้าทายเมืองต้องห้ามจะต้องพบกับชะตากรรมเดียวคือความตาย
แต่ถ้าเยี่ยหวู่ตี้เป็นตัวแทนของผู้นำสูงสุด เขาก็ต้องพิจารณาเรื่องนี้
แม้ว่าเมืองต้องห้ามจะไม่กลัวผู้นำสูงสุด แต่ผู้นำสูงสุดคือผู้มีอำนาจ การรุกรานเขาจะไม่ดูดีเมื่อมองเผินๆ
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเมืองต้องห้ามกระทำการในลักษณะครอบงำ ผู้นำล่าสุดจึงไม่พอใจกับเมืองต้องห้ามทั้งหมด หากพวกเขาทำให้ผู้นำสูงสุดในปัจจุบันขุ่นเคืองอีกครั้ง มันคงไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ฉลาด
ดังนั้น หลงจิ่วจึงต้องค้นหาว่า เยี่ยหวู่ตี้อยู่ที่นี่ด้วยตัวแทนอะไร
ใครจะรู้ว่าเมื่อเผชิญกับคำถามของเขา เยี่ยหวู่ตี้ยังคงแน่วแน่
“ฉันเป็นตัวแทนของใคร ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”
เยี่ยหวู่ตี้กล่าวโดยไม่แสดงความเคารพต่อหลงจิ่ว
หลงจิ่วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เยี่ยหวู่ตี้ คิดให้รอบคอบ ด้วยการท้าทายเมืองต้องห้าม คุณอาจพบว่าตัวเองไม่มีที่ฝังศพ”
“คุณขู่ฉัน?”
เยี่ยหวู่ตี้เลิกคิ้ว ในช่วงเวลาต่อมา ทุกคนก็รู้สึกว่าการมองเห็นของพวกเขาเบลอ วินาทีต่อมา พวกเขาเห็นเยี่ยหวู่ตี้อยู่ตรงหน้าหลงจิ่วแล้วตบหน้าเขา
เพี๊ยะ!
หลงจิ่วปลิวไปไกลกว่าสิบเมตร ล้มลงกับพื้นโดยมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก
แขกในห้องได้เห็นฉากนี้และรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งสันหลัง
ท่านจิ่วแห่งเมืองต้องห้าม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...