วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 531

เยี่ยชิวทราบดีว่า ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์จะไม่พูดคำพูดนี้อย่างไรเหตุผล หรือว่า.....

"ท่านปรมาจารย์ ท่านพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?"

เยี่ยชิวลองถามหยั่งเชิง

ปรมาจารย์ตู่เอ้อร์กล่าวด้วยสีหน้าอ่อนโยน : "โยมเยี่ย วันนั้นที่ตระกูลไป๋ ฉันได้เห็นคุณลงมือกับตาตัวเอง อีกทั้งยังเคยได้ประมือกันกับคุณด้วย พูดได้ว่า พรสวรรค์ในศิลปะการต่อสู้ของคุณนั้นหาดูได้ยากจริงๆ"

"ดังนั้น ฉันจึงมีความคิดเห็นเช่นนี้"

ฉันต้องการนำดรรชนีกระบี่หกชีพจรมาถ่ายทอดให้กับคุณ ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจดรรชนีกระบี่หกชีพจรหรือเปล่า?"

สนใจอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ดรรชนีกระบี่หกชีพจรเป็นวิชากระบี่ไร้เทียมทานในตำนาน

"ท่านปรมาจารย์ ไม่ปิดบังท่านแล้วกัน ฉันมีความสนใจดรรชนีกระบี่หกชีพจรเป็นอย่างมากเลยครับ"

เยี่ยชิวไม่ปิดบังความคิดของตนเอง จากนั้นก็กล่าวว่า : "เพียงแต่ว่า ฉันมีความกังวลเล็กน้อย"

"โยมเยี่ยพูดมาเถอะ"

เยี่ยชิวกล่าวว่า : "ตามที่ฉันทราบมา ดรรชนีกระบี่หกชีพจรเป็นศิลปะการต่อสู้สูงสุดของวัดเทียนหลงต้าหลี่ มันเป็นเคล็ดลับที่ไม่อาจถ่ายทอดได้ แล้วทำไมท่านจึงต้องการถ่ายทอดให้คนนอกอย่างฉันล่ะ?"

"ท่านทำแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะฝืนกฎของวัดหรอกเหรอ?"

"อีกอย่างหนึ่ง ท่านนำดรรชนีกระบี่หกชีพจรมาถ่ายทอดให้กับฉัน ก็คือต้องการให้ฉันเป็นลูกศิษย์ของวัดเทียนหลงใช่ไหม?"

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ยิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า : "โยมเยี่ยมีสติปัญญา สามารถเข้าสู่พุทธศาสนาได้แน่นอนว่าจะดีที่สุด เพียงแต่ฉันมองออกแล้วว่า โยมเยี่ยถูกเรื่องทางโลกรุมเร้าจิตใจอยู่ และจนใจที่จะละทิ้งคนที่สนิทสนมกันไปได้ ถึงแม้ว่าฉันจะบีบบังคับให้คุณเข้าสู่พุทธศาสนา มันก็ไร้ประโยชน์"

"ยิ่งไปกว่านั้น ฉันที่มีจิตใจเมตตากรุณามาตลอด จึงไม่สามารถบีบบังคับให้ใครมาเข้าร่วมวัดเทียนหลงของพวกเราอย่างแน่นอน"

"เมื่อครู่นี้ที่โยมเยี่ยพูดมาก็ถูก ดรรชนีกระบี่หกชีพจรแท้จริงแล้วเป็นศิลปะการต่อสู้สูงสุดของวัดเทียนหลงเรา เคล็ดลับที่ไม่อาจถ่ายทอดได้ แต่ย่าเสียดาย....."

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์พูดถึงตรงนี้ ก็ถอนหายใจเล็กน้อย หยุดไปชั่วขณะ และกล่าวต่อว่า :

"น่าเสียดาย นับตั้งแต่ราชวงศ์หยวน จนเกือบ 800 ปี ถึงแม้ว่าวัดเทียนหลงจะปรากฏคนที่มีฝีมือมากมาย ไม่มีใครเข้าใจดรรชนีกระบี่หกชีพจรได้อย่างถ่องแท้แม้แต่คนเดียว"

"อาจารย์ของฉันเป็นภิกษุเพียงองค์เดียวในวัดเทียนหลงในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา เขามีสติปัญญาอันชาญฉลาด มีพระธรรมอย่างหาที่สุดไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากใช้เวลาเป็นร้อยปี ก็เข้าใจเพลงกระบี่ได้แค่สามกระบวนเท่านั้น"

"ด้วยเหตุนี้ เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ฉันเข้ารับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเทียนหลง อาจารย์จึงทำเรื่องที่กล้าหาญเอาไว้"

"นั่นก็คือการยกเลิกกฎของวัดเทียนหลงในอดีต ใครก็ตามที่มีจิตใจมุ่งมั่นสู่พุทธภาวะ และเต็มไปด้วยความศรัทธา ก็สามารถเข้าร่วมวัดเทียนหลงของเราได้"

"เรื่องที่สอง ก็คือให้ฉันเลือกผู้ที่มีพรสวรรค์ในศิลปะการต่อสู้ยอดเยี่ยม และมอบดรรชนีกระบี่หกชีพจรให้เขา ท่านอาจารย์หวังว่าก่อนที่ท่านจะมรณภาพ จะสามารถเห็นดรรชนีกระบี่หกชีพจรอย่างสมบูรณ์แบบด้วยตาของตนเอง เพื่อทำให้ดรรชนีกระบี่หกชีพจรของวัดเทียนหลงที่เงียบงันมาเกือบ 800 ปีปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง"

"ในปีนั้นเป็นเพราะว่าฉันกำลังมองหาผู้ที่มีศิลปะการต่อสู้อันยอดเยี่ยมอยู่ ฉันจึงได้เข้าร่วมการแข่งขันอันดับมังกร"

"เป็นเวลา 30 ปี ที่ฉันตามหาผู้มีศิลปะการต่อสู้อันยอดเยี่ยม เพื่อต้องการมอบดรรชนีกระบี่หกชีพจรให้เขา"

"ท่านแรกก็คือแชมป์โหวเซียวจิ่ว ท่านที่สอง คือพระอาจารย์ของสำนักอู่ตานชาน"

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่นใจ : "โหวเซียวจิ่วหมกมุ่นอยู่กับดาบ โดยไม่สนใจวิถีกระบี่เลย ด้วยเหตุนี้จึงปฏิเสธฉันไป"

"ส่วนพระอาจารย์ของสำนักอู่ตานชาน ก็ดูหมิ่นดรรชนีกระบี่หกชีพจรของเรา"

เป็นไปไม่ได้ ดรรชนีกระบี่หกชีพจรเป็นวิชากระบี่ไร้เทียมทาน ยังจะมีคนดูหมิ่นอีกเหรอ?

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ดูเหมือนว่าจะมองออกถึงความสงสัยของเยี่ยชิว จึงอธิบายว่า : "อู่ตานนับตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมา ก็สั่นสะเทือนไปทั้งโลก ร่วมกับเส้าหลินเป็นกลายเป็นไท่ซานเป่ยโต่วไปทั่วทุกหนทุกแห่ง จนกระทั่งช่วงเวลาหนึ่ง ไม่เพียงแต่สกัดกั้นสำนักหลักไม่ให้เงยหน้าขึ้นมาได้แล้ว แม้แต่เส้าหลินก็ไม่อาจรุ่งโรจน์เท่าอู่ตานเช่นกัน"

"ทั้งหมดที่เป็นเช่นนี้ ก็เป็นเพราะคนเพียงคนเดียว"

ฉับพลันเยี่ยชิวก็นึกถึงคนคนหนึ่งในตำนานขึ้นมา