วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 540

"เปรี้ยง!"

ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังขึ้น

หลังจากนั้น สายฟ้าฟาดยาวผ่าทะลุท้องฟ้ายามค่ำคืน และฟาดลงไปบนดาดฟ้าทันที

ความเร็วเท่ากับมังกร

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนตกใจกลัว

และในขณะนั้นเอง--

เยี่ยชิวก็รีบท่องคาถาและชี้ดรรชนีดาบของเขาไปที่จุดหนึ่ง

"เปี้ยง!"

ในอากาศ ทันใดนั้นโคมไฟก็เคลื่อนตัวและลอยขึ้นไปเพื่อขวางกั้นทางของสายฟ้า

"ตู้ม!"

โคมไฟแตกออกเป็นชิ้นๆ

และในเวลาเดียวกัน สายฟ้าก็หายไป

จางจิ่วหลิงรู้สึกประหลาดใจมาก

“หืม โคมไฟเล็กๆ สามารถกั้นสายฟ้าได้จริงเหรอ?”

"นี่มันเหลือเชื่อมาก!"

“บนท้องฟ้ายังมีโคมอีก 48 ดวง เป็นไปได้ไหมว่ายังมีสายฟ้าฟาดอีก 48 สาย?”

ทันทีที่พูดจบ

เปรี้ยง!

ก็เกิดเสียงดังสนั่นอีกครั้ง จากนั้นก็ตามมาด้วยสายฟ้าผ่าทะลุท้องฟ้าและฟาดลงมาที่ดาดฟ้าอีกครั้ง

เยี่ยชิวทำเหมือนวิธีการก่อนหน้านี้ เขาร่ายคาถาอย่างรวดเร็วและสะบัดดรรชนีดาบของเขา

"เปี้ยง!"

โคมไฟอีกดวงลอยขึ้นไปอย่างรวดเร็ว และหยุดกั้นสายฟ้าไว้

"บู้ม!"

โคมไฟอันที่ 2 แตกละเอียด

จากนั้นเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าก็ดังไปทั่วโรงพยาบาล

ทุกครั้งที่มีสายฟ้าฟาด โคมไฟจะลอยขึ้นไปและถูกผ่าจนแหลกเป็นชิ้นๆ

"เปรี้ยง!"

"บู้ม--"

"เปรี้ยง!"

"บู้ม--"

เป็นอย่างนั้นอยู่นานพอสมควร

…

ด้านนอกโรงพยาบาล

พ่อและลูกชายตระกูลไป๋นั่งอยู่ในรถ และทั้งสองก็จ้องไปที่ดาดฟ้าของโรงพยาบาล

เพราะด้านบนของดาดฟ้ามีโคมไฟลอยอยู่ 49 ดวง ดูแล้วพิลึกกึกกือมาก

“โคมไฟพวกนั้นคืออะไรกัน?” ไป๋เจี้ยนจวินถาม

ไป๋ยวี่จิงส่ายหัว เขาก็สงสัยเหมือนกัน

และในขณะนี้ก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้น

พ่อและลูกตระกูลไป๋ต่างก็พากันเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกัน จากนั้นก็เห็นสายฟ้าแลบยาวฟาดลงมาที่ดาดฟ้าของโรงพยาบาล

“ไม่ดีแล้ว ท่านผู้เฒ่าอยู่บนดาดฟ้า”

สีหน้าของไป๋ยวี่จิงและไป๋เจี้ยนจวินเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นพวกเขาก็รีบลงจากรถ

ทันทีที่ลงจากรถก็เห็นโคมไฟลอยขึ้นมาบังสายฟ้าไว้

"บู้ม!"

โคมไฟแตกละเอียดและสายฟ้าก็หายไปราวกับไม่เคยมีอยู่

"เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?"

จากนั้นทั้งฟ้าร้องฟ้าผ่าก็ปรากฏขึ้นหลายครั้งไม่หยุด

ไป๋ยวี่จิงเงยหน้าขึ้นมอง เห็นดวงดาวระยิบระยับกับดวงจันทร์อันสุกสว่าง ท้องฟ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักนิด แต่กลับมีฟ้าร้องฟ้าผ่าปรากฏขึ้นโดยไม่มีการสัญญาณล่วงหน้า

ทั้งหมดนี้มันแปลกมาก

“ยวี่จิง แกคิดว่าสายฟ้าพวกนั้นเกิดจากไอ้เด็กเยี่ยชิวนั่นหรือเปล่า?” ไป๋เจี้ยนจวินพูด

ทันใดนั้น ไป๋ยวี่จิงก็นึกขึ้นได้ว่าที่บ้านตระกูลไป๋วันนั้น ไม่รู้เยี่ยชิวใช้วิธีไหน ถึงทำให้จู่ๆ ก็เกิดสายฟ้ากลางอากาศได้

“ดูเหมือนว่าเยี่ยชิวจะเป็นคนที่ทำให้มันเกิดขึ้นมาจริงๆ” ไป๋ยวี่จิงพูด

“มันไม่ได้กำลังรักษาท่านผู้เฒ่าเหรอ? แล้วสร้างสายฟ้าขึ้นมาคือ?” ไป๋เจี้ยนจวินถาม

ไป๋ยวี่จิงก็สงสัยเหมือนกัน "หรือว่าเยี่ยชิวกำลังใช้เวทมนตร์ชั่วร้าย?"

“ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะใช้วิธีใดก็ตาม แต่ก็พอมองออกว่าตอนนี้มาถึงช่วงเวลาวิกฤติแล้ว พวกเราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว” ไป๋เจี้ยนจวินพูด