วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 541

"ไม่ดีแล้ว มีสายฟ้าอีก"

“โคมทั้ง 49 ดวงถูกระเบิดแตกไปหมดแล้ว ตอนนี้ไม่มีโคมไว้บังสายฟ้าแล้ว แบบนี้เราจะทำอย่างไรกันดี?”

“ก็ถึงแม้จะมีโคมไฟ ก็กลัวว่าจะไม่สามารถป้องกันสายฟ้าได้แล้ว”

สีหน้าทุกคนตกใจมาก

พวกเขาทั้งหมดมองออกว่า สายฟ้าสายนี้หนากว่าสายฟ้า 49 สายเมื่อครู่ ยามที่มันผ่าฟาดลงมา รวดเร็วดั่งกับมังกร

ทรงพลังมาก

ไป๋ปิงกัดริมฝีปากแน่น หัวใจแทบจะออกมาเต้นอยู่ด้านนอก

คนอื่นๆ ต่างก็กังวลไม่แพ้กัน พวกเขาอยากจะไปช่วยเยี่ยชิวแต่พวกเขาก็ไม่รู้วิธีการยืดอายุ จึงทำได้แค่รออย่างใจร้อนรน

ตอนที่เห็นว่าสายฟ้าอยู่ห่างจากหัวของนายพลไป๋เพียงสิบเมตร

เยี่ยชิวก็ยกดรรชนีดาบขึ้น

"ซิ่ว ซิ่ว ซิ่ว!"

กระดาษสีเหลืองไหม้ทั้งเจ็ดที่แขวนอยู่กลางอากาศข้างนายพลไป๋ก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

"เปรี้ยง!"

สายฟ้าฟาดลงบนกระดาษสีเหลืองทั้งเจ็ดแผ่น

กระดาษสีเหลืองแตกสลายเป็นฝุ่นขี้เถ้า

จากนั้นสายฟ้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

"ฮู่ว--"

ทุกคนถอนหายใจยาว

ในท้ายที่สุดก็สกัดกั้นไว้ได้!

ร้ายแรงแต่ปลอดภัย

จู่ๆ ถังเฟยก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ และถามว่า: "ผู้อาวุโสจางอย่างที่คุณพูดก่อนหน้านี้ วิธีการยืดอายุที่เยี่ยชิวใช้คือโคมไฟเจ็ดดาวของขงเบ้ง กระดาษสีเหลือง 7 แผ่นนั้นก็เป็นแทนโคมไฟหลักทั้ง 7 ดวง ตอนนี้มันถูกสายฟ้าฟาดลงจนหมด แบบนั้นมันหมายความว่านายพลไป๋…”

ยังไม่ทันที่ถังเฟยจะพูดจบ จางจิ่วหลิงก็พูดว่า "ผมรู้เรื่องวิธีการต่อชีวิตเพียงน้อยนิด เพราะฉะนั้นสิ่งที่คุณถาม ผมเองก็ตอบไม่ได้"

“แต่ว่าก็ไม่น่าจะมีอะไรต้องกังวล”

“ทุกคนดูที่เยี่ยชิวสิครับ สีหน้าสงบนิ่งของเขาแสดงให้เห็นว่าผลลัพธ์นี้เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ตั้งแต่แรก”

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง

เยี่ยชิวยืนอยู่ข้างเตียงนายพลไป๋ เขาแต่งกายด้วยชุดสีขาว ดูดีราวกับหยก อีกทั้งใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเขาก็นิ่งราวกับผืนน้ำในทะเลสาบอันเงียบสงบ

เป็นเวลาสักพักที่เยี่ยชิวไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

“เยี่ยชิวกำลังทำอะไรอยู่?”

“ทำไมเขาไม่ขยับเลย?”

“รักษาเสร็จแล้วเหรอ?”

หลงเยี่ยพูดอย่างสงสัย

ตอนแรกไป๋ปิงก็อยากจะถามเยี่ยชิว แต่ในขณะนั้นเอง จู่ๆ เธอก็ได้ยินเยี่ยชิวพูดว่า "พวกคุณทุกคนอยู่ห่างๆ ไว้"

แม้ว่าทุกคนจะมีข้อสงสัย แต่พวกเขาก็ยังคงถอยออกห่างไป 50-60 เมตร

เยี่ยชิวมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ทุกคนมองตามเยี่ยชิวไปบนท้องฟ้า และมองเห็นเพียงท้องฟ้าที่มีดาวไม่กี่ดวงพร้อมกับดวงจันทร์ ท้องฟ้านิ่งสงบ

น่าแปลก เขากำลังดูอะไรอยู่กันแน่?

สามนาทีต่อมา จู่ๆ บรรยากาศหนักอึ้งก็ปรากฏขึ้น หนักและหดหู่จนทำให้คนหายใจลำบาก ราวกับว่าจุดจบของโลกกำลังจะมาถึง

เมฆเคลื่อนตัวมารวมตัวกันหนาแน่น จนฟ้าทั้งฟ้ามืดครึ้ม

ทันใดนั้นเอง ค่ำคืนที่สว่างสไวด้วยแสงจันทร์ก็ตกอยู่ในความมืดมิดอันไม่มีที่สิ้นสุด

ทุกคนรู้สึกใจสั่น

ยี่สิบวินาทีต่อมา

"เปรี้ยง!"

ทันใดนั้น สายฟ้าก็ฟาดลงมากลางท้องฟ้ายามค่ำคืน เชื่อมสวรรค์และโลก ซึ่งดูเหมือนกำลังจะบดขยี้วิญญาณมนุษย์ให้แหลก เหมือนดวงดาวจะร่วงหล่นลงมา และตกลงมาที่ดาดฟ้า

ทรงพลังและยากที่จะหยุดยั้ง

ตอนที่ทุกคนเห็นสายฟ้าสายนี้ ในใจพวกเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนฝุ่น อ่อนแอเหมือนกับมด ไม่มีแม้เศษเสี้ยวเดียวที่จะต้านทานได้

นี่ก็คือพลังแห่งสวรรค์งั้นเหรอ?

ทุกคนได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าซีดเซียวกันหมด

“จบแล้ว กระดาษเหลืองทั้ง 7 แผ่นถูกทำลายไปหมดแล้ว แล้วตอนนี้เราจะใช้อะไรหยุดสายฟ้าได้?”

“ตอนนี้นายพลไป๋เหลือเพียงกระดาษสีเหลืองบนหัวของเขาแผ่นเดียวเท่านั้น นี่คือโคมไฟชีวิต ถ้ามันถูกทำลายไปด้วย แบบนั้นแสดงว่านายพลเฒ่าไป่ก็จะตายใช่ไหม?”

"ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?"

“เรื่องนี้ไม่ใครสามารถเข้าไปยุ่งวุ่นวายได้ ทำได้แค่รอดูเยี่ยชิวเท่านั้นแล้ว”

ใบหน้าของเยี่ยชิวจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม