เยี่ยชิวตกใจ มองไปที่นายพลไป๋ด้วยความไม่เชื่อในสายตา
เขายังคิดว่าเขาได้ยินผิด
เขาคิดว่านายพลไป๋ต้องการให้เขาดูแลไป๋ปิง แต่ใครจะคิดว่านายพลไป๋จะพูดแบบนั้น
เยี่ยชิวไม่เข้าใจความตั้งใจของนายพลไป๋ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านนายพล คุณหมายถึงอะไร?”
“คุณคิดว่าฉันกำลังทดสอบคุณอยู่เหรอ?” นายพลไป๋ถาม
“คุณคิดมากเกินไป”
นายพลไป๋ถอนหายใจและกล่าวว่า “ฉันเฝ้าดูไป๋ยวี่จิงเติบโตขึ้นมา ฉันรู้จักเขาดีเกินไป เขาฉลาดแกมโกงและเชี่ยวชาญในการซ่อนความตั้งใจที่แท้จริงของเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย”
“ถ้าคุณไม่ฆ่าเขา ทั้งคุณและเสี่ยวปิง จะต้องตายด้วยน้ำมือของเขาในที่สุด”
“ยังไงก็ตาม เป็นการดีที่สุดที่จะฆ่าไป๋เจี้ยนจวินด้วย”
เยี่ยชิวยิ่งสับสนมากขึ้น
แม้ว่านายพลไป๋จะไล่ไป๋เจี้ยนจวินและลูกชายของเขาออกจากตระกูลแล้ว แต่เลือดก็ข้นกว่าน้ำ เขาจะยอมให้คนอื่นฆ่าพวกเขาจริงๆ หรือ?
เว้นแต่จะมีเหตุผลอื่นแอบแฝงอยู่
เยี่ยชิวกล่าวว่า “ท่ารนายพลขอให้ฉันฆ่าไป๋ยวี่จิงและลูกชายของเขา ไม่ใช่แค่เกี่ยวกับความปลอดภัยของเราเท่านั้นใช่ไหม?”
“คุณรู้ไหมว่าพ่อแม่ของเสี่ยวปิงเสียชีวิตอย่างไร?” นายพลไป๋ถาม
เยี่ยชิวพยักหน้า “พี่ปิงเล่าให้ฉันฟังแล้ว เธอบอกว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์”
“ใช่ พ่อแม่ของเสี่ยวปิงเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ไม่ใช่อุบัติเหตุจราจรปกติ มันเป็นการจงใจ”
จงใจ?
หัวใจของเยี่ยชิวสั่นไหวเมื่อเขาคิดถึงความเป็นไปได้และพูดว่า “ท่านนายพล คุณพยายามจะบอกฉันว่า ไป๋ยวี่จิงอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุทางรถยนต์?”
“ไม่ใช่แค่ไป๋ยวี่จิงเท่านั้น ไป๋เจี้ยนจวินก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย” นายพลไป๋กล่าว
“คุณรู้ได้อย่างไร?” เยี่ยชิวถาม
นายพลไป๋กล่าวว่า “ฉันแอบสืบสวนการตายของไป๋เจี้ยนกั๋วมาหลายปีแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ฉันยังสงสัยว่าฉันทำผิดหรือเปล่า ไป๋เจี้ยนกั๋วและคนอื่นๆเสียชีวิตจากอุบัติเหตุหรือเปล่า”
“เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ไป๋เจี้ยนจวินสารภาพทุกอย่างกับฉันข้างเตียง”
“เพราะตลอดมา ฉันชอบไป๋เจี้ยนกั๋วมากกว่า และละเลยไป๋เจี้ยนจวิน”
ที่นายพลไป๋กล่าวคือ “ไป๋เจี้ยนกั๋ว” พ่อของไป๋ปิง
นายพลไป๋กล่าวต่อว่า “ไป๋เจี้ยนกั๋วไม่ทำให้ความคาดหวังของฉันผิดหวัง เขาเป็นคนตรงไปตรงมาและมั่นคง ด้วยท่าทางของนายพลผู้ยิ่งใหญ่ แม้แต่ผู้นำสูงสุดและเทพทหารก็ยังตั้งความหวังไว้สูงสำหรับเขา”
“ถ้าไป๋เจี้ยนกั๋วไม่ตาย เขาจะกลายเป็นนายพลระดับสูงอย่างแน่นอนในอนาคต ปกป้องประเทศและอุทิศตนเพื่อชาตินี้”
“แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่า ไป๋เจี้ยนจวินอิจฉาและไม่พอใจเพราะความลำเอียงของฉัน”
“เพื่อให้ฉันมุ่งความสนใจไปที่เขา ไป๋เจี้ยนจวินและไป๋ยวี่จิง วางแผนและจัดการอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่สมบูรณ์แบบซึ่งทำให้พ่อแม่ของเสี่ยวปิงเสียชีวิต”
นายพลไป๋กล่าวว่า “พ่อรู้จักลูกของเขา แม้ว่าไป๋เจี้ยนจวินจะมีความทะเยอทะยาน แต่เขาก็มีจิตใจที่เรียบง่ายและไม่สามารถคิดแผนการที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ได้ ผู้บงการเบื้องหลังอุบัติเหตุทางรถยนต์คือไป๋ยวี่จิง”
“พูดตามตรง ฉันมีความคาดหวังสูงต่อไป๋ยวี่จิงมาโดยตลอด แม้จะเป็นเวลานานฉันก็รู้สึกภูมิใจเพราะฉันมีหลานชายเช่นนี้”
“แต่ฉันไม่เคยคาดหวังว่า เขาจะฆ่าลุงของตัวเองด้วยซ้ำ”
“วันนั้น ไป๋เจี้ยนจวินไม่รู้ว่าฉันฟื้นคืนสติได้ชั่วขณะหนึ่ง บางทีในใจของเขา เขาคิดว่าฉันจะไม่ตื่นขึ้นมาเลย เขาจึงพูดสิ่งเหล่านี้ข้างเตียง ไม่เช่นนั้น ฉันคงไม่รู้ว่าจะถูกฝังอยู่ในดินเช่นใด”
เยี่ยชิวเข้าใจแล้วว่า นี่ควรเป็นสาเหตุหลักว่าทำไมนายพลไป๋ ไล่ไป๋ยวี่จิงและลูกชายของเขาออกจากตระกูล
นายพลไป๋กล่าวต่อว่า “ไป๋ยวี่จิงมีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่มาโดยตลอดตั้งแต่เขายังเด็ก เขาแอบเข้าร่วมเมืองต้องห้าม เพื่อขอความช่วยเหลือในแผนการครองโลก”
ครองโลก?
เยี่ยชิวตกตะลึง
เขาไม่เคยคาดหวังว่า ไป๋ยวี่จิงจะมีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
นายพลไป๋กล่าวต่อว่า “ถ้าเราไม่ขับไล่พวกเขาออกจากตระกูลไป๋ ชื่อเสียงตลอดชีวิตของฉันก็จะถูกทำลายโดยเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...