วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 549

วันถัดไป

เยี่ยชิวไปที่ฐานวังซาตานในตอนเช้า

เขาต้องการรักษาขาของเทพทหารก่อนออกจากปักกิ่ง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เยี่ยชิวมาถึงห้องทำงานของเทพทหาร เขากำลังจะเปิดประตู เขาเห็นเทพทหารนั่งอยู่ริมหน้าต่าง อาบแดดอยู่กลางแสงแดด ถือหนังสือม้วนในมือแล้วท่องว่า

“แม่น้ำและภูเขาอันนิรันดร์

ไม่มีวีรบุรุษคนใดที่จะพบได้เหมือนซุนจ้งโหมว

เต้นร้องบนเวที

ความสง่างามมักจะถูกทำลายด้วยสายลมฝน

แสงอาทิตย์สาดส่องหญ้าและต้นไม้

คนถูกส่งไปเป็นทาส

ในสมัยก่อน มีดาบทองคำและม้าเหล็ก

พิชิตพันไมล์เหมือนเสือ”

เยี่ยชิวยืนอยู่ที่ประตู ไม่รีบเข้าไปดูเทพทหารอย่างเงียบ ๆ

เทพทหารยังคงท่องต่อไป

“ในวันที่เร่งรีบของหยวนจยา

ปิดผนึกหมาป่า เอาชนะทางเหนืออย่างเร่งรีบ

สี่สิบสามปี

ยังจำแสงไฟ ตามถนนหยางโจวได้

มองย้อนกลับไป ใต้วัดพุทธ

ได้ยินเสียงอีกาและกลองดังก้อง

จะถามใครได้บ้าง

เหลียนผั่วแก่แล้ว ยังเลี้ยงชีพได้หรือ?”

หลังจากท่องบทกวีของซินชี่จี๋แล้ว เทพทหารก็มองออกไปนอกหน้าต่าง และนิ่งเงียบอยู่นาน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความทรงจำ

เยี่ยชิวเดาว่าเทพทหารคงจะจำฉากการฆ่าศัตรูในสนามรบได้เมื่อเขายังเด็ก

น่าเสียดาย วีรบุรุษก็แก่ตัวลงในที่สุด

เทพทหารในตำนานก็มาถึงช่วงพลบค่ำของเขาเช่นกัน

เยี่ยชิวรู้สึกได้ถึงพันอารมณ์ในใจของเขา

เขาไม่ได้รบกวนเทพทหาร และยืนอยู่ที่ประตูนานกว่าสิบนาทีก่อนที่เทพทหารจะหันกลับมา ยิ้มให้เยี่ยชิว แล้วพูดว่า “เข้ามา”

เยี่ยชิวเข้าไปในห้องทำงาน

“คุณมาเมื่อไหร่?” เทพทหารถามด้วยรอยยิ้ม

“ผมอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว” เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ผมเห็นว่าคุณสนุกสนาน ผมก็เลยไม่อยากรบกวนคุณ”

“ฉันไม่มีงานอดิเรกมากนัก และด้วยความคล่องตัวที่จำกัด ฉันทำได้เพียงแค่อ่านหนังสือ ฉันขอโทษที่ทำให้เบื่อคุณ” เทพทหารกล่าว เปลี่ยนหัวข้อ “ฉันได้ยินมาว่าคุณช่วยนายพลไป๋เมื่อคืน?”

“ใช่” เยี่ยชิวพูด “ผมให้นายพลไป๋มีชีวิตอีกหนึ่งปี”

“ฉันเคยได้ยินจากอมตะชางเหม่ยมาก่อนว่า ทุกสิ่งในโลกถูกควบคุมโดยสวรรค์ ความพยายามใดๆ ที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการของสวรรค์ จะต้องได้รับการลงโทษจากสวรรค์ การกระทำของคุณในการยืดอายุของใครบางคนนั้นขัดต่อสวรรค์ จะมีผลกระทบหรือไม่?”

สายตาของเทพทหารเต็มไปด้วยความกังวล

“ไม่ต้องห่วง ผมสบายดี” เยี่ยชิวยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านครับ ผมมาเพื่อรักษาขาของคุณ”

“ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มกันเลย”

แม้ว่าเทพทหารจะอายุมากแล้ว แต่เขายังคงรักษารูปแบบการทหารและทำทุกอย่างได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เยี่ยชิวนั่งยองๆ และค่อยๆ พับกางเกงของเทพทหารขึ้น จากนั้นหยิบเข็มทองออกมาแล้วเริ่มสอดเข้าไป

ในขณะที่เยี่ยชิวกำลังสอดเข็ม เทพทหารก็กล่าวว่า “ไป๋ยวี่จิง และพี่ของเขาหนีออกจากปักกิ่งเมื่อคืนนี้”

“พวกเขาไปไหน?”

“ต่างประเทศ”

เยี่ยชิวสาปแช่ง “ถ้าฉันรู้ ฉันน่าจะฆ่าพวกเขาในโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้”

เทพทหารกล่าวว่า “ไม่กี่วันก่อน ฉันได้รับข้อมูลว่าไป๋ยวี่จิงแอบโอนเงินของเขาไปต่างประเทศ ฉันรู้สึกว่าเขาจะหนีไป ดังนั้นฉันจึงมีคนเฝ้าดูสองพ่อลูก”

“ฉันยังได้จัดผู้คนตามจุดทางออกต่างๆ ในปักกิ่งด้วย”