หัวใจของเยี่ยชิวเต้นแรง
เขาคิดว่าชี่แท้ที่เขาปลูกฝังนั้นน่าจะเป็นชี่แท้โดยกำเนิดในตำนาน
“อาสาม อารู้จักชี่แท้โดยกำเนิดมากแค่ไหน?” เยี่ยชิวถาม
เยี่ยหวู่ตี้ส่ายหน้าแล้วพูดว่า : "ได้ยินมาว่าชี่แท้โดยกำเนิดนั้นลึกลับไม่มีที่สิ้นสุด ส่วนความลึกลับฉันไม่รู้ว่าคืออะไร ท้ายที่สุดแล้วไม่มีใครเคยฝึกฝนเลย"
เยี่ยชิวถามอีกครั้ง: "ชี่แท้ที่อามีอยู่ สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ในระยะเวลาอันสั้นได้หรือไม่?"
"ไม่" เยี่ยหวู่ตี้ตอบว่า: "ชี่แท้คล้ายคลึงกับความแข็งแกร่งภายในของเรา สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้และยืดอายุขัยได้เท่านั้น ซึ่งหมายความว่าบุคคลนั้นได้เข้าสู่ตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้แล้ว"
“สำหรับการรักษาอาการบาดเจ็บในช่วงเวลาสั้น ๆ มีเพียงน้ำอมฤตเท่านั้นที่สามารถทำได้ และน้ำอมฤตธรรมดาก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน”
“ว่าแต่ทำไมถึงถามล่ะ?”
หลังจากที่เยี่ยหวู่ตี้ถามคำถามนี้ เขาก็นึกได้ว่าเยี่ยชิวเคยขอให้ต่อยเยี่ยชิวมาก่อน แต่เยี่ยชิวไม่ได้ต่อสู้กลับและจงใจได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทันใดนั้นดวงตาของเยี่ยหวู่ตี้ก็เบิกกว้างขึ้น และเขามองไปที่เยี่ยชิวด้วยความไม่เชื่อ: "เป็นไปได้ไหมว่า..."
เยี่ยชิวพยักหน้า และกล่าวว่า: "ชี่แท้ในร่างกายของผมสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ และสามารถรักษาให้หายได้ในเวลาอันสั้นมาก มันมีประสิทธิภาพมากกว่า ยาคืนผลอันยิ่งใหญ่ที่อมตะชางเหม่ยมอบให้ผม"
อะไร !
เยี่ยหวู่ตี้ตกใจและถามอย่างเร่งรีบ : "ก่อนหน้านี้ฉัน ต่อยแกด้วยกำลัง7ส่วน แกใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ?"
"หนึ่งนาที"
เยี่ยหวู่ตี้ถามอีกครั้ง: "นอกเหนือจากการรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว ชี่แท้ของแกยังมีผลอื่นอีกไหม?"
“ร่างกายมีการเจริญเติบโตอยู่เรื่อยๆ ไม่ต้องออกกำลัง ก็หมุนเวียนไปเอง”
จริงเหรอนี่ !
หัวใจของเยี่ยหวู่ตี้เต็มไปด้วยความตกใจและสับสน และเขายังคงนิ่งอยู่เป็นเวลานาน
หลังจากนั้นไม่นาน
เยี่ยหวู่ตี้ระงับความตกใจและกล่าวว่า: "ฉันคิดเสมอว่าชี่แท้โดยกำเนิดมีอยู่ในตำนานเท่านั้น ฉันไม่คิดว่าชี่แท้นี้จะปลูกฝังในตัวแก"
“เยี่ยชิว มีใครรู้บ้างว่าแกมีพลังงานชี่แท้โดยกำเนิด?”
เยี่ยชิวส่ายหน้า
“เอาล่ะ อย่าบอกเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ โดยเฉพาะผู้คนในเมือง ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะฆ่าแกทุกวิถีทาง”
ชี่แท้เป็นสิ่งที่ผู้คนที่มีศิลปะการต่อสู้ใฝ่ฝันอยากได้
มีข่าวลือในตอนนั้นว่าใครก็ตามที่สามารถฝึกฝนพลังงานชี่แท้โดยกำเนิด อาจกลายเป็นปรมาจารย์แห่งศิลปะการต่อสู้ได้
เดาว่าหากเยี่ยชิวฝึกฝนและพัฒนาได้อย่างราบรื่น เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ชั้นนำในอนาคตอย่างแน่นอน และจะเกิดภัยคุกคามครั้งใหญ่ต่อเมืองต้องห้าม
หากชาวเมืองต้องห้ามรู้ว่าเยี่ยชิวมีชี่แท้โดยกำเนิด พวกเขาจะใช้ทุกวิถีทางบีบเยี่ยชิวอย่างแน่นอน
“ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่บอกใครอีก” เยี่ยชิวพูด “ถ้าไม่ใช่อาสามผมจะไม่บอกอาเช่นกัน”
เยี่ยหวู่ตี้มีความสุขมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ และพูดว่า "แกยังมีมโนธรรมอยู่บ้าง แกน่าจะรู้"
เยี่ยชิวยิ้มและพูดต่อ: "อาสาม ชี่แท้ ในร่างกายของผมดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อื่นใดนอกจากการรักษาอาการบาดเจ็บ"
เยี่ยหวู่ตี้กล่าวว่า: "ว่ากันว่าชี่แท้โดยกำเนิดนั้นลึกลับอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เชื่อว่าหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เมื่อความเข้าใจของแกลึกซึ้งยิ่งขึ้น แกจะสามารถรู้ถึงการใช้ชี่แท้โดยกำเนิดได้ รู้ไหมว่า ชี่แท้สามารถปล่อยออกสู่ภายนอกได้?”
เยี่ยชิวสับสน: "อะไรคือการปล่อยชี่แท้"
“สิ่งที่เรียกว่าการปล่อยชี่แท้... มาฉันจะแสดงให้ดู!”
หลังจากที่เยี่ยหวู่ตี้พูดจบ เขาก็กำหมัดด้วยมือขวา ในไม่ช้า กระแสอากาศก็ปรากฏวนอยู่รอบหมัด
“สัมผัสมันด้วยนิ้วเบา ๆ” เยี่ยหวู่ตี้กล่าว
เยี่ยชิว เหยียดนิ้วออกแล้วกดเบา ๆ ทันทีที่นิ้วของเขาสัมผัสกับกระแสพลัง เขาก็สั่นไปห้าหรือหกก้าว
แข็งแกร่งมาก!
ดวงตาของเยี่ยชิวมีความหวาดกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...