วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 558

ใบหน้าของฉินหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดง

ถึงแม้เธอจะยอมรับได้แล้วว่าเยี่ยชิวยังคงมีหญิงอื่นอีก แต่ในใจยังคงมีความคิดโบราณอยู่ การอยู่ด้วยกันสามคน ไม่ว่าอย่างไรเธอก็รับไม่ได้

อีกอย่างหนึ่ง การที่คนสามคนมาพบหน้ากันอย่างจริงใจ มันจะรู้สึกอึดอัดใจแค่ไหน?

"พวกคุณคุยเล่นกันไปเถอะ ฉันจอตัวก่อน" ฉินหว่านหน้าแดงก่ำ พูดจบก็ต้องการจะจากไป

"พี่หว่าน ฉันยังมีเรื่องที่จะพูดคุยกับพี่นะ" หลินจิงจื้อลุกขึ้นมาจากโซฟา จากนั้นก็เดินเข้ามาข้างๆ ฉินหว่าน หัวเราะคิกคักและเอ่ยถามว่า : "พี่หว่าน คุณไม่ได้เขินอายใช่ไหม?"

"ฉัน......"

จริงๆ แล้วฉินหว่านเป็นคนหน้าบาง เรื่องของหญิงชาย ไม่ได้มีความใจกล้าเหมือนกับหลินจิงจื้อ

หลินจิงจื้อหัวเราะพร้อมกับกล่าวว่า : "พี่หว่าน พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ คุณจะอายอะไรล่ะ? ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณจะรับไม่ได้ แต่ต่อไปคุณก็จะรับได้เอง เจ้าเด็กดื้อคนนี้ชอบไปทำตัวหมาหยอกไก่อยู่ข้างนอก ไม่แน่ว่าต่อไปคุณอาจจะต้องปรนนิบัติเขาร่วมกันกับคนอื่น แทนที่จะเป็นเช่นนั้น สู้ให้คุณมาฝึกฝีมือร่วมกันกับฉันจะดีกว่า"

ฝึกฝีมือ?

เรื่องประเภทนี้ก็สามารถฝึกฝีมือได้ด้วยเหรอ?

ฉินหว่านรู้สึกตกตะลึงในใจ

"คุณดูท่าทางนั้นของเยี่ยชิวสิ เหมือนจะรอไม่ไหวแล้ว เราอย่าเสียเวลาเลย ฉันจะช่วยคุณถอดเอง"

หลินจิงจื้อพูดจบ ก็เข้าไปถอดเสื้อผ้าบนตัวของฉินหว่านจริงๆ

"อย่า.....จิงจื้อ อย่านะ....." ฉินหว่านดิ้นรนไปพลาง ร้องอย่างตกใจไปด้วย

"คุณไม่ชอบให้ผู้หญิงช่วยถอดเสื้อผ้าเหรอ? งั้นก็ดี เยี่ยชิวคุณมาถอดสิ" หลินจิงจื้อเพิ่งจะพูดจบ เยี่ยชิวก็ลุกขึ้นทันที

"พี่หว่าน อันที่จริงฉันลืมบอกคุณไปเลย ว่าสิ่งที่ฉันชำนาญที่สุดไม่ใช่การรักษาและช่วยเหลือผู้คน แต่เป็นการเข้าใจเสื้อผ้าของคนต่างหาก หึๆ ～"

เยี่ยชิวหัวเราะอย่างชั่วร้าย และเดินเข้าไปที่ฉินหว่าน

ในใจของฉินหว่านกระวนกระวาย หัวใจเต้น"ตึกตัก"อย่างบ้าคลั่ง เธอทั้งอายทั้งประหม่า ถ้าเยี่ยชิวยึดมั่นในคำพูดของตนเองเช่นนี้ เธอก็ทำได้เพียงปรนนิบัติเยี่ยชิวร่วมกับหลินจิงจื้อเท่านั้น

"พี่หว่าน ผ่อนคลายหน่อยสิ อย่าประหม่าเลย อีกสักครู่จะรู้สึกสบายเอง" หลินจิงจื้อกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยชิวเข้าใกล้ฉินหว่านมากขึ้นเรื่อยๆ มือของเขาวางอยู่บนไหล่ของฉินหว่าน และในเวลานี้——

ก๊อกๆ!

ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ทั้งสามคนในห้องทำงานตกใจ

"ใคร?" หลินจิงจื้อเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ

"ประธานหลิน ฉันเองค่ะ เสี่ยวหลี่จากฝ่ายประชาสัมพันธ์ค่ะ" เสียงผู้หญิงที่รีบร้อนดังทอดมาจากด้านนอก และกล่าวว่า : "เกิดเรื่องขึ้นที่คลับเฮาส์ค่ะ"

ในใจของฉินหว่านที่กำลังเคร่งเครียด เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องแล้ว เธอจึงรีบกล่าวว่า : "จัดการธุระก่อนเถอะ"

เยี่ยชิวกลับไปนั่งที่โซฟาดังเดิม

ฉินหว่านจัดระเบียบเสื้อผ้าที่รุ่งริ่งให้เป็นระเบียบ และกล่าวว่า : "เสี่ยวหลี่ คุณเข้ามาเถอะ"

ประตูห้องทำงานถูกผลักเปิดออก ผู้หญิงผมยาวสวมชุดทำงานเดินเข้ามา

"ประธานหลิน ประธานฉิน เหม่ยหรงคลับของเราเกิดปัญหาแล้วค่ะ...." จู่ๆ เสี่ยวหลี่ก็หันไปเห็นชายแปลกหน้านั่งอยู่บนโซฟา เธอจึงหุบปากทันที

"ไม่เป็นไร เขาเป็นคนกันเอง" หลินจิงจื้อเอ่ยถามต่อว่า : "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

เสี่ยวหลี่จึงกล่าวว่า : "เมื่อกี้นี้จินหลิงหลิงได้โพสต์เวยปั๋ว ว่าเธอถูกประธานหลินตบ และยังแนบใบหน้าที่ถูกตบจนได้รับบาดเจ็บของตนเองลงไปด้วย"

"เวยปั๋วนี้ได้ไต่ขึ้นมาในรายการค้นหายอดนิยมของเวยปั๋วแล้ว ทำให้ดึงดูดความสนใจของชายเน็ตเป็นส่วนมาก อีกทั้งสถานการณ์ยังมีแนวโน้มรุนแรงและรวดเร็วอย่างมาก ดูเหมือนว่าอีกไม่นาน เวยปั๋วนี้ก็จะสามารถเข้าสู่เวยปั๋วยอดนิยมห้าอันดับแรกแล้ว"

"ประธานหลิน ท่านตงจินหลิงหลิงจริงๆ เหรอคะ? ถ้าท่านไม่ได้ตบเธอ ฉันจะให้ฝ่ายกฎหมายส่งจดหมายทนายความไปทางด้านนั้นทันที......"

หลินจิงจื้อกล่าวอย่างสงบนิ่ง : "ฉันตีเธอจริงๆ"