วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 560

ถังถัง?

ดวงตาของหลินจิงจื้อ และ ฉินหว่าน เป็นประกายเมื่อได้ยินชื่อนี้

ถังถังเป็นนักร้องดังยอดนิยม เธอมีภาพลักษณ์ที่อ่อนหวานต่อหน้าสาธารณชนมาโดยตลอด ผลงานของเธอหลายชิ้นได้รับการจัดอันดับให้เป็นคลาสสิก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอไม่มีข่าวลือตั้งแต่เดบิวต์

อาจกล่าวได้ว่าถังถังสู้จินหลิงหลิงได้ในทุกด้าน

“ถังถังเป็นตัวเลือกที่ดี ฉันคิดว่ามันใช้ได้ คุณคิดอย่างไร?” ฉินหว่านถาม

“ถังถังมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์ของเราในการหาโฆษก ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในช่วงได้รับความนิยมอยู่ เกรงว่าจะจ้างเธอมาไม่ได้ง่ายๆ” หลินจิงจื้อกล่าว

แน่นอนดาราอย่างถังถังไม่สามารถจ้างได้เพียงแค่มีเงินเท่านั้น

นอกจากนี้ ดาราหญิงหลายคนมักจะรับโฆษณาพวกแบรนด์เนมเท่านั้น และพวกเขาก็ไม่ได้เอาคลับความงามแบบเราไว้ในสายตาด้วยซ้ำ

“ถ้าพวกคุณคิดว่าถังถังโอเค ฉันจะไปเชิญเธอ” เยี่ยชิวกล่าว

“คุณ?” หลินจิงจื้อ และ ฉินหว่าน ต่างก็ประหลาดใจเล็กน้อย

“คุณรู้จักถังถังงั้นเหรอ?” หลินจิงจื้อถาม

เยี่ยชิว ยิ้มและพูดว่า: "ตอนที่ฉันอยู่ปักกิ่งฉันเคยได้พบเธออยู่สองครั้ง และเธอยังบอกว่าจะเลี้ยงข้าวฉันด้วย

หลินจิงจื้อเลิกคิ้วขึ้น "พี่หว่าน ดูสิ เยี่ยชิวเพิ่งไปปักกิ่งได้ไม่กี่วัน ก็มีชู้ด้านนอกแล้ว คุณก็ไม่จัดการหน่อยเหรอ"

ฉินหว่าน กล่าวว่า: "จิงจื้อ เขาไม่ได้เป็นของฉันแค่คนเดียว"

ผู้หญิงทั้งสองสบตากัน จากนั้นก็รีบวิ่งไปหาเยี่ยชิวด้วยกัน และบีบเอวของ เยี่ยชิว อย่างแรงในเวลาเดียวกัน

ซื่อ--

เยี่ยชิวหายใจเข้าด้วยความเจ็บปวด "พี่หลินและหว่าน พวกคุณอยากจะฆ่าสามีของพวกคุณเองเหรอ พวกคุณใจร้ายมาก"

“คุณพูดเดินไปหน่อย คุณเป็นคนของเรา เราจะยอมฆ่าคุณได้อย่างไร รักคุณยังไม่พอเลย” หลินจิงจื้อ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดว่า “พี่หว่าน เยี่ยชิวชอบยุ่งกับผู้หญิงมาก เราต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยคุณคิดว่่ายัังไง?”

ฉินหว่านพยักหน้า: "ใช่แล้ว ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อย จะทำยังไงคุณก็ว่ามา ฉันฟังของคุณ"

“ถ้าอย่างนั้นก็บีบเขาให้แห้งกันไปเลย”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฉินหว่านก็หน้าแดงด้วยความอับอาย

ตุ๊ด ตู๊ด ตุ๊ด!

ในขณะนั้นเองโทรศัพท์มือถือของ หลินจิงจื้อดังขึ้น สายนี้มาจากผู้ช่วยของเธอ ซุนเมิ่งเจี๋ย

“เสี่ยวเจี๋ย เกิดอะไรขึ้น?” หลินจิงจื้อกดปุ่มรับแล้วถาม

ซุนเมิ่งเจี๋ย กล่าวว่า: "ประธานหลิน คุณอยู่ที่ไหนแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงจะมีการประชุมผู้ถือหุ้น อย่าสายเลยนะ"

“ฉันเกือบลืมไปเลย แต่โชคดีที่คุณเตือนฉัน ฉันจะไปที่นั้นทันที”

หลินจิงจื้อ วางสายโทรศัพท์และกล่าวขอโทษเยี่ยชิว: "บริษัทมีการประชุมผู้ถือหุ้น ซึ่งได้นัดไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว ฉันต้องกลับไป"

“ขอโทษนะ ฉันไม่สามารถอยู่กับคุณได้แล้ว”

“อย่างไรก็ตามเมื่อมีพี่หว่านอยู่กับคุณ คิดว่าคุณก็น่าจะไม่เหงา”

หลินจิงจื้อเดินเข้ามาจูบบนใบหน้าเยี่ยชิวสองครั้ง จากนั้นพูดกับ ฉินหว่าน: "พี่หว่าน ในเมื่อมีกันสามคนแล้วคุณเขิน แล้วถ้าพวกคุณสองคนเอง?"

“เยี่ยชิวก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณละนะ”

“จำไว้ อย่าปล่อยให้เขาแห้งไปก่อน ตอนกลางคืนฉันยังต้องฉันมันต่อ”

ดวงตาของ เยี่ยชิวเบิกกว้าง

ใช้?

พี่หลินคุณเอาใช้เป็นอะไร?

มะเขือยาวหรือแตงกวา?

เมื่อฉินหว่าน ได้ยินคำพูดที่รุนแรงของหลินจิงจื้อแก้มของเธอก็รู้สึกร้อนและเธอก็เต็มไปด้วยความลำบากใจ

“ฉันไปก่อนนะ บาย” หลินจิงจื้อโบกมือแล้วเดินจากไปอย่างสง่างาม

ในห้องสำนักวานเหลือเพียงเยี่ยชิวและฉินหว่านเพียงสองคน

มือของ ฉินหว่าน บีบมุมเสื้อผ้าของเธอ รู้สึกกังวลอย่างมาก โดยกลัวว่าเยี่ยชิว จะทำอะไรบางอย่างกับเธอในวินาทีถัดไป

แต่แล้ว หลังจากที่รอมาเป็นเวลานานเยี่ยชิว ไม่ได้ทำอะไรเลย