วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 566

เหม่ยหรงคลับ

ในห้อง สามารถกล่าวได้ว่า.....

กระแสคลื่นโหมซัดสาด

เปิดเมฆเห็นตะวัน

ฟ้อนเมฆเหินหาว

เมฆเคลื่อนฝนโปรยปราย

ครึ้มฟ้าครึ้มฝน

ในที่สุด......เมฆเปิดหมอคลาย!

ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ

ใบหน้าของฉินหว่านยังคงมีความแดงระเรื่อหลังจากมีความสุข เธอนอนลงบนอกของเยี่ยชิว และหายใจเหนื่อยหอบ

เธอไม่เคยผ่านเรื่องประเภทนี้มาหลายปีแล้ว วันนี้หลังจากที่ได้ปลดปล่อย เธอรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนเป็นวัยรุ่นขึ้นมาก เหมือนกับต้นไห่ถางที่เปียกฝน ดูสวยสดงดงามเป็นอย่างยิ่ง จนมองไม่ออกว่าเหมือนคนอายุ 30 กว่าแล้ว

"คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?" ฉินหว่านถามอย่างเขินอาย

เธอไม่รู้ว่าการแสดงออกของเธอ เยี่ยชิวจะพึงพอใจไหม?

"ให้สี่คำ เกินคำบรรยาย"

เยี่ยชิวกล่าวพร้อมหัวเราะ

ถึงแม้ว่าหลิงจิงจื้อกับไป๋ปิงจะให้ความสุขแก่เขาอย่างมาก แต่ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์แบบผู้ใหญ่อย่างฉินหว่านนั้น กลับรู้สึกแตกต่างอย่างมาก

"เช่นนั้นคุณพึงพอใจใช่ไหม?" ฉินหว่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"แน่นอน" เยี่ยชิวกอดฉินหว่าน ยิ้มและกล่าวว่า : "พี่หว่าน ต้องการอีกสักรอบได้ไหม?"

"ไม่ได้แล้ว จิงจื้อกำชับสั่งแล้วว่า ไม่สามารถทำให้คุณหมดแรงได้"

"ห๊ะ ดูจากคำพูดของคุณแล้ว คุณยังคงไม่พอใจใช่ไหม มาอีกสักรอบหนึ่งเถอะ!"

"อย่านะ ฉันจะลุกจากเตียงไม่ได้แล้ว วันนี้ยังมีธุระที่จะต้องจัดการอีก" ฉินหว่านพูดจบ เธอก็หยิบมือถือจากโต๊ะข้างเตียง เปิดเวยปั๋วดู ก็ต้องร้องอย่างตกใจ : "จินหลิงหลิงถูกแบนจากสื่อออนไลน์ทั้งหมด"

"จริงเหรอ?" เยี่ยชิวแปลกใจเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าการดำเนินการของหลงเยี่ยจะแข็งแกร่งขนาดนี้

"เพื่อนคนนี้ที่คุณไปหาเก่งมากเลยนะ"

"นั่นนะสิ ก่อนหน้านี้เขาเป็นราชามารในโลกมนุษย์ของปักกิ่งมาก่อน"

เยี่ยชิวเพิ่งจะพูดจบ มือถือก็ดังขึ้นมา

เป็นหลงเยี่ยโทรเข้ามา

ทันทีที่เยี่ยชิวกดรับสาย น้ำเสียงของหลงเยี่ยก็ดังทอดเข้ามา

"หัวหน้าครับ เรื่องที่คุณมอบหมายให้ฉันจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ คุณวางใจเถอะ ครั้งนี้จินหลิงหลิงถูกแบนจากสื่อออนไลน์ทั้งหมดแล้ว และยังถูกตัดสินให้เป็นนักแสดงที่มีประวัติชั่วร้ายด้วย ชั่วชีวิตนี้ก็อย่าได้คิดหวนคืนกลับมาอีกเลย อีกทั้งแบรนด์พรีเซนเตอร์เหล่านั้นที่ร่วมมือกันกับเธอยังต้องการเงินค่าผิดสัญญาจากเธอหนึ่งพันล้านอีกด้วย"

"ทำได้ดีมาก" เยี่ยชิวกล่าว : "ถ้ากลับไปปักกิ่ง ฉันจะเชิญคุณมาดื่มเหล้าด้วยกัน"

"รอคุณกลับมายังปักกิ่ง ฉันอาจจะไม่อยู่ที่ปักกิ่งแล้วก็ได้" หลงเยี่ยกล่าว

"ทำไมล่ะ?" เยี่ยชิวสงสัย

"ฉันได้รับคำเชิญจากเหล่าถัง เพื่อเข้าสู่วังซาตานอย่างเป็นทางการ คาดว่าอีกไม่นานก็คงต้องไปปฏิบัติภารกิจแล้ว" หลงเยี่ยกล่าว

"ภารกิจที่ปฏิบัติการโดยวังซาตานนั้นอันตรายอย่างมาก คุณระวังตัวด้วย" เยี่ยชิวกล่าวกำชับ

"วางใจเถอะหัวหน้า จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ถ้าครั้งหน้าคุณมาปักกิ่ง และฉันอยู่ที่ปักกิ่ง ฉันจะพาคุณไปเที่ยว ฉันขอบอกเลยว่า สาวๆ ที่นั่นน่ารักมาก โดยเฉพาะสาวๆ ในเครื่องแบบ และการบริการก็ยอดเยี่ยม......"

"ไสหัวไปเลย!"

ไม่รอให้หลงเยี่ยพูดจบ เยี่ยชิวก็วางสายไปเลย

เพราะในห้องเงียบมาก เสียงมือถือก็ไม่ได้เบาๆ สำหรับคำพูดของเยี่ยชิวกับหลงเยี่ย ฉินหว่านได้ยินชัดเจนอย่างมาก

"เขาจะพาคุณไปเที่ยวที่ไหน? เมื่อกี้ฉันได้ยินเขาพูดว่า มีชุดในเครื่องแบบ และการบริการยอดเยี่ยมอะไรด้วย?" ฉินหว่านมองเยี่ยชิว และเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ : "คุณกำลังนอกใจฉันจริงๆ ใช่ไหม?"

เยี่ยชิวรีบกล่าวว่า : "พี่หว่าน คุณอย่าฟังคำพูดไร้สาระของหลงเยี่ยเลย ฉันยังให้พวกคุณไม่เต็มอิ่มเลย แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปทำเรื่องสุ่มสี่สุ่มห้าเช่นนั้นได้ล่ะ"

"พอเถอะ คุณแข็งแกร่งอย่างกับลูกวัว แต่ตอนนี้ฉันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแล้ว"

ฉินหว่านกลอกตามองบน พูดจบก็เริ่มสวมเสื้อผ้า

"พี่หว่าน ยังเหลือเวลาอีกนะ คุณพักผ่อนสักหน่อยดีกว่า และตอนเย็นฉันจะเรียกพี่หลินเข้ามาดีไหม?" เยี่ยชิวกล่าว

"คุณคิดจะทำอะไร?" ฉินหว่านถลึงตาใส่เขา

เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "จะทำอะไรได้ล่ะ พวกเราสามคนมาร่วมวงกัน และเล่นไพ่กัน"