วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 571

ระหว่างทางกลับ เยี่ยชิวก็นิ่งเงียบโดยไม่พูดอะไร

เขาไปส่งเหล่าเซี่ยงและซูเสี่ยวเสี่ยวก่อนและจากนั้นก็ไปส่งไป๋ปิง

"คุณยังรู้สึกแย่กับเรื่องของเด็กคนนั้นเหรอ?" ไป๋ปิงถาม

เยี่ยชิวกล่าว "เด็กคนนั้นกำลังเติบโตมีอนาคตที่สดใส แต่เพื่อช่วยชีวิตคนอื่นกลับต้องมาจบชีวิตลงเพียงเพราะช่วยเหลือคนอื่น น่าเสียดายเหลือเกิน"

"ถ้าเขาช่วยคนอื่นก็คงไม่เป็นไร แต่เขากลับช่วยคนไม่ดีถึงสองคน"

"พี่ปิง ผมไม่เข้าใจเลยว่าเด็กสองคนนั้นช่วยผู้หญิงสองคนจนเอาตัวไม่รอด ทำไมพวกเธอถึงไม่รู้สึกขอบคุณเลยสักนิด?"

ไป๋ปิงกล่าว "นี่เป็นเรื่องของศีลธรรมของคนแล้วล่ะ"

"หลายปีมานี้สังคมมีการพัฒนาก้าวหน้าไปมาก ผู้คนต่างแสวงหาอารยธรรมทางวัตถุ แต่ละเลยการฝึกฝนอารยธรรมทางจิตวิญญาณ"

"เพื่อที่จะหาเงิน หลายๆ คนต่างละเลยไม่สนใจเรื่องศีลธรรมและจริยธรรมอีกต่อไป"

"เช่น เน็ตไอดอลหลายคนบนเว็บไซต์วิดีโอสั้นเหล่านั้น พวกเขามักจะกินแมลงดิบหรือแม้แต่อุจจาระเข้าไปเพื่อที่จะดึงดูดผู้เข้าชมและความสนใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจมาก"

"จะว่าไปแล้ว ยังมีเรื่องของการขาดการศึกษาด้วย!"

เยี่ยชิวพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ไป๋ปิงพูด

"การศึกษาของประเทศเราเน้นที่ความรู้เป็นอันดับหนึ่ง รองลงมาคือความสามารถ และสิ่งสุดท้ายคือศีลธรรมจริยธรรม"

"สิ่งที่เรียกว่าการศึกษาเชิงศีลธรรม คือ 'ศีลธรรม' ที่ใครๆ มักจะพูดถึงการให้ความรู้แก่คนก่อน จริงๆ แล้วนี่เป็นการพูดที่ไม่มีความหมายอะไรเลย เพราะผู้สอนบางคนที่สอนและให้ความรู้แก่คนไม่รู้ว่าศีลธรรมสมัยใหม่คืออะไร อารยธรรมร่วมสมัยคืออะไร? ความก้าวหน้าทางสังคมคืออะไร?"

"ในด้านหนึ่งพวกเขาถือว่า (คัมภีร์สามอักษร) (คัมภีร์ลัทธิเต๋า) (ความกตัญญูกตเวที) และ (คุณธรรมเยาวชน) และสื่อการสอนที่เข้มงวดอื่นๆ ที่มีจริยธรรมของขงจื๊อเป็นแกนหลักในการให้ความรู้แก่นักเรียนในรูปแบบร่วมสมัยอารยธรรม แต่ในทางกลับกันกลับใช้เป็นช่องทางทำเงินได้มากมาย ข้าราชการชั้นสูง ผู้มีชื่อเสียง และผู้เทิดเกียรติให้บรรพบุรุษ ใช้เป็นเครื่องชี้นำลูกศิษย์เพื่อเป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิต"

"ฉะนั้น การศึกษาศีลธรรมจริยธรรมก่อนหน้านี้และการศึกษาในปัจจุบันจึงขัดแย้งกัน ทำให้การศึกษาศีลธรรมจืดจางลง ไม่รู้ว่าจะเลือกอะไรดี แม้แต่ในสายตาของนักเรียนบางคน การศึกษาด้านศีลธรรมก็ยังกลายเป็นความหน้าซื่อใจคด การโกหกเสแสร้ง และสิ่งที่ไร้ประโยชน์"

"ด้วยการพัฒนาอย่างรวดเร็วของตลาดเศรษฐกิจสมัยใหม่ การศึกษาด้านศีลธรรมของนักเรียนในโรงเรียนได้แยกตัวออกจากความเป็นจริงและเพิกเฉยต่อปัญหาต่างๆ มากมาย เช่น ตัวนักเรียนเอง โรงเรียนหลายแห่งยังคงให้ความสำคัญกับคะแนนและอัตราการเลื่อนชั้นโดยละเลยการศึกษาด้านศีลธรรม"

"เมื่อรวมถึงข้อมูลที่มากมายปะปนกันบนอินเทอร์เน็ต หลักการพฤติกรรมของคนจำนวนมากก็เปลี่ยนไป โดยเรื่องเงินมาก่อน ศีลธรรมมาทีหลัง ผลประโยชน์มาก่อนและมารยาทมาทีหลัง"

"เพราะขาดการศึกษาด้านศีลธรรม ทำให้แม้แต่คำจำกัดความของความสำเร็จก็เปลี่ยนไป"

"ในสมัยโบราณ ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์คือการเป็นจักรพรรดิ รองลงมาคือท่านอ๋องและแม่ทัพใหญ่ และรองลงมาคือข้าราชการระดับล่าง กล่าวโดยสรุป ความสำเร็จทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการเป็นข้าราชการด้วยกันทั้งสิ้น"

"แต่สังคมยุคใหม่ก็มีจุดศูนย์กลางความสำเร็จอีกประการหนึ่ง นั่นคือเงิน"

"ใครก็ตามที่ทำเงินได้มากกว่าก็ถือเป็นผู้ประสบความสำเร็จ"

"ทฤษฎีความสำเร็จนี้ไม่เพียงเป็นผลมาจากปัจจัยทางสังคมเท่านั้น แต่ยังเป็นผลมาจากการศึกษาด้านศีลธรรมที่ไม่เพียงพอด้วย"

เมื่อพูดถึงตรงนี้แล้วเยี่ยชิวก็ถอนหายใจ

"ผมไม่รู้ว่าปรากฏการณ์นี้จะแก้ไขได้เมื่อไร หรือจะไม่มีวันได้รับการแก้ไขเลย?"

ไป๋ปิงปลอบใจ

"อย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไปเลย ฉันเชื่อว่าเมื่อสังคมค่อยๆ ปรับปรุงระบบสังคมต่างๆ ผู้คนมีความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยเพียงพอ การแสวงหาเงินของพวกเขาจะค่อยๆ ลดลง และพวกเขาจะแสวงหาความเจริญรุ่งเรืองของอารยธรรมทางจิตวิญญาณและจะหันมาให้ความสำคัญกับศีลธรรมจริยธรรมต่างๆ มากขึ้น"

"เมื่อถึงเวลานั้น ทุกคนจะปฏิบัติตนในทางศีลธรรมและการแสวงหาความสุขและความสำเร็จก็จะแตกต่างออกไปด้วย"

"ไม่มีตำแหน่งราชการ ไม่มีอำนาจ ไม่ต้องทำเงินเป็นกอบเป็นกำก็สามารถมีความสุขได้ และยังเลี้ยงดูตัวเองยามแก่ชรา ได้รับการรักษาพยาบาลเมื่อเจ็บป่วย เด็กเล็กมีที่พึ่งและมีที่อยู่อาศัย"

เยี่ยชิวรู้สึกดีขึ้นและพูดว่า "การฟังคำพูดของพี่คุ้มค่ามากกว่าการเรียนในห้องเรียนสิบปีเสียอีก พี่ปิง ถ้าพี่สอนและให้ความรู้แก่ผู้คน พี่จะต้องเป็นผู้สอนที่โดดเด่นมากแน่ๆ"

ไป๋ปิงยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันไม่สามารถสอนและให้ความรู้แก่ผู้คนได้หรอก ฉันอยากเป็นหมอมากกว่า การเดินร่วมทางกับนายเป็นสิ่งที่ฉันแสวงหามาตลอดชีวิตของฉัน"