เยี่ยชิวเคยคิดมาก่อนว่า แมงป่องพิษจะเลือกลงมือกับตนเองเมื่อไหร่
คิดไปคิดมา
เขาคิดว่าเวลาที่ดีที่สุด ก็คือเมื่อสโมสรเสริมสวยจัดงานแถลงข่าว
เพราะตอนนั้นจะมีคนมารวมตัวกันเยอะแยะในหน้างาน มีรวมถึงแขกรับเชิญ นักสื่อข่าวมวลชน และแฟนคลับของถังถัง
เมื่อแมงป่องลงมือเลย ในหน้างานจะวุ่นวายกันไปหมด เเบบนั้นเขาก็สามารถได้เปรียบในความวุ่นวาย
เยี่ยชิวไม่เคยคาดคิดว่า แมงป่องพิษจะเลือกลงมือในเวลานี้
เมื่อเห็นรถฮัมเมอร์สี่คันชนมาที่ตนเอง เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่ ด้วยทักษะของเขาเขาสามรถหลีกเลี่ยงได้เเน่นอน แต่เขาไม่ได้ทำแบบนี้
เพราะว่าถังถังยังอยู่ข้างหลังเขา
ถ้าเยี่ยชิวหลบไปเลย ถังถังจะตายแน่นอน
เมื่ออันตรายกำลังจะมาถึง
“ปั้ง!”
เยี่ยชิวใช้หมัดมือฆ่าคนขับรถทิ้ง แล้วหันตัวไปกอดเอวของถังถังไว้ ยืนอยู่กับที่ เฝ้ามองรถฮัมเมอร์วิ่งเข้ามาสี่คันอย่างดุดัน
ถังถังตกใจจนกรีดร้องเสียงดัง“อ๊าก”
ในกระพริบตา รถฮัมเมอร์ก็มาถึงตรงหน้าพวกเขาสี่คัน
ในที่สุดเยี่ยชิวก็เคลื่อนไหว
เขากระโดดด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ไปที่ด้านบนของรถฮัมเมอร์อย่างรวดเร็ว แล้วกอดถังถังไว้ แวบออกไปนอกยี่สิบเมตรเลย
หลังจากที่เยี่ยชิวปล่อยถังถังลงเเล้ว เขาก็รีบดึงปืนพกออกมา เล็งไปที่คนขับรถฮัมเมอร์ เเล้วยิงอย่างเด็ดขาด
ปั้ง!
ปั้ง!
ปั้ง!
ปั้ง!
ยิงโดนทั้งสี่นัด คนขับทั้งสี่คนเสียชีวิตทันที
ทันใดนั้น รถฮัมเมอร์ทั้งสี่คันก็ชนไปเรื่อย
ในสี่คันนั้นมีสองคันที่ทะลุรั้วสะพานแล้วตกลงไปในแม่น้ํา
หลังจากที่เยี่ยชิวทําทั้งหมดนี้เสร็จ ดวงตาของเขาก็กวาดไปรอบๆอย่างรวดเร็ว มองหาร่างของแมงป่องพิษ
เเต่ว่า ไม่เห็นเลย
“ถ้าหากแมงป่องพิษได้ลงมือเเล้ว งั้นเไม่มีทางที่ไม่แสดงหน้า เขาต้องอยู่บริเวณนี้เเน่ ”
เยี่ยชิวค้นหาต่อไป
ในไม่ช้า มีรถฮัมเมอร์อีกคันปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขา
เป็นรถฮัมเมอร์สีดํา เหมือนรถฮันเมอร์สองสามคันที่ชนเขาในเมื่อกี๊เลย
รถฮัมเมอร์วิ่งชนมาหาฝ้่งนี้ อย่างกับสายฟ้า
เยี่ยชิวรีบไปปิดกั้นที่ข้างหน้าถังถัง กําหมัดไว้อย่างเเน่น เตรียมจะชกออกเมื่อรถฮัมเมอร์เข้าใกล้
“กรึ๋บ”
ในระนะที่ยังห่างจากเยี่ยชิวไปสิบเมตร รถฮัมเมอร์ก็หยุดด้วยเบรกกะทันหัน ยางรถถูกับพื้น ทําเสียงที่เเสบหูออกมา
ระยะนี้อยู่ใกล้มาก เยี่ยชิวเห็นหน้าคนขับอย่างชัดเจน
คนขับเป็นชายหนุ่ม คิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบ ดวงตาเป็นประกายดุจดวงดาว หน้าตาหล่อมาก สวมเสื้อคลุมยาวสีดำ
แมงป่องพิษ!
เจตนาฆาตกรรมปรากฏขึ้นในสายตาของเยี่ยชิว
แมงป่องพิษผลักประตูรถออก กระโดดลงมาจากด้านใน แล้วก้าวเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว เมื่อยังห่างจากเยี่ยชิวสามสี่เมตร เขาก็หยุดการก้าวเท้า
“เยี่ยชิว ลูกน้องภายใต้การปกครองของนายกากจริงๆ คนหลายคน ตามหาข้าไปสองสามวันก็หาไม่เจอ ข้าจึงต้องออกมาพบกับนายด้วยตนเอง ”
“เป็นไง เซอร์ไพรส์ที่นายไปเมื่อกี๊ นายชอบไหม?”
“ดาราดังที่ข้างหลังนายดูเหมือนจะไม่ชอบเท่าไหร่ หน้าซีดไปหมดเลย ดาราดังคุณอย่ากลัว รอข้าจัดการเยี่ยชิวไป แล้วค่อยพาคุณกลับไปที่โรงแรมปลอบโยนคุณดีๆ คุณไว้วางใจเลย ข้าจะทําให้คุณสบายแน่นอน ”
แมงป่องพิษมีรอยยิ้มมุมปาก มองเเล้วเหมือนมีความชั่วร้ายเล็กน้อย
ดวงตาข้างของเขาจับจ้องไปที่ร่างกายของถังถัง เต็มไปด้วยความก้าวร้าว อดรนทนไม่ไหวที่จะทําถังถังเปลือยเปล่า
ถังถังรู้สึกกลัว และซ่อนตัวไปข้างหลังของเยี่ยชิว
“ไม่ต้องกลัว โดยทั่วไปเเล้วคนปากเสียจะมีอายุสั้น เยี่ยชิวปลอบโยนถังถังไปคำหนึ่ง แล้วพูดกับแมงป่องพิษว่า"แมงป่องพิษนายตัวนี้ กําลังจะกลายเป็นแมงป่องตายแล้ว”
พูดจบ ลงมือไปตรงๆเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...