วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 577

"ทูตผู้แทนฝ่ายขวาของลัทธิแม่มด มีความสามารถแค่นี้เหรอ?"

ใบหน้าเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เดิมทีเขาคิดว่า แมงป่องพิษคือสุดยอดปรมาจารย์ แต่ไหนเลยจะคิดว่า เขาคาดหวังศักยภาพของแมงป่องพิษสูงไป

แมงป่องพิษนั้นอ่อนแอมากจริงๆ

เยี่ยชิวไม่รู้เลยว่า ที่แมงป่องพิษตายอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะว่าเขาชำนาญดรรชนีกระบี่หกชีพจร ทำให้แมงป่องพิษต่อสู้ในระยะประชิดได้

นี่คือสิ่งที่แมงป่องพิษไม่คาดคิด

มิเช่นนั้นแล้ว เยี่ยชิวคงไม่สามารถเอาชนะได้ง่ายๆ เนื่องจากแมงป่องพิษไม่ได้ดึงพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาจนกระทั่งเขาตาย ยังไม่ตายอีกมากมายยังไม่ทันได้ใช้ เขาก็ตายซะก่อนแล้ว

เยี่ยชิวชำเลืองมอง

ศีรษะของแมงป่องพิษอยู่ใต้เท้าของเขา การแสดงออกที่โหดเหี้ยม ดวงตาเบิกโพลง

ตายตาไม่หลับ

"โพล๊ะ!"

ทันใดนั้นเยี่ยชิวก็เหยียบลงไป ฉับพลัน ศีรษะของแมงป่องพิษก็เหมือนแตงโม ถูกเหยียบจนเละ

หลังจากพูดทุกสิ่งทุกอย่างจบ เยี่ยชิวหันกลับเดินมาที่ถังถัง

"ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณตกใจ"

เยี่ยชิวกล่าวขอโทษ

เป้าหมายของแมงป่องพิษคือเขา ถ้าถังถังไม่ตามมาด้วยกันกับเขา เช่นนั้นก็คงไม่ต้องตระหนกตกใจ

"ฉัน ฉันไม่เป็นไร คุณเป็นอย่างไรบ้าง?" ถังถังเอ่ยถาม

"ฉันไม่เป็นไร จัดการศัตรูได้แล้ว ก็ปลอดภัยแล้ว" เยี่ยชิวเดินเข้ามาจับมือของถังถัง

"คุณจะทำอะไร?"

ถังถังหน้าแดงเล็กน้อย เตรียมที่จะผละออก เธอก็รู้สึกว่ากระแสความร้อนได้ไหลผ่านจากฝ่ามือของเยี่ยชิวเข้ามาในร่างกายของเธอ

ในชั่วพริบตา ถังถังก็รู้สึกอบอุ่น เต็มไปด้วยความรู้สึกปลอดภัย

จิตใจที่ได้รับความตกใจของเธอก็สงบลง สีหน้าซีดเผือดก็กลับมาแดงระเรื่อ

"เยี่ยชิว ขอบคุณนะ เมื่อกี้ถ้าไม่ได้คุณ ฉันคิดว่าฉันคงตายไปแล้ว" ถังถังกล่าวอย่างตื่นเต้นดีใจ

"ต้องโทษฉันเอง อันที่จริงเป้าหมายของพวกเขาคือฉัน ขอโทษนะ ที่ลากคุณมาเกี่ยวข้องด้วย" เยี่ยชิวขอโทษอีกครั้ง

"พวกเขาเป็นใครเหรอ? เยี่ยชิว คุณฆ่าพวกเขา คุณจะไม่ติดคุกเหรอ?" ในแววตาสวยๆ ของถังถัง เต็มไปด้วยความกังวลใจ

"นี่คุณกำลังเป็นห่วงฉันอยู่เหรอ?"

เยี่ยชิวยิ้ม และกล่าวว่า : "วางใจเถอะ พวกเขาก่ออาชญากรรมร้ายแรง การฆ่าพวกเขาก็คือการขจัดภัยพิบัติให้แก่ประชาชน"

"เช่นนั้นก็ดี"

ถังถังถอนหายใจอย่างโล่งอก

เยี่ยชิวกวาดสายตามอง คนเหล่านั้นที่หานหลงจัดหามา ได้ถูกรถฮัมเมอร์โจมตี จนเสียชีวิตทั้งหมด

"น่าเสียดาย ที่เราสูญเสียพี่น้องไปจำนวนมาก" เยี่ยชิวทอดถอนหายใจ

ถังถังกล่าวว่า : "เมืองเจียงหูก็เป็นอย่างนี้แหละ หนีไม่พ้นการรบราฆ่าฟันกัน"

เยี่ยชิวมองถังถังอย่างประหลาดใจ เพราะว่าคำพูดนี้ไม่เหมือนกับคำพูดของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ถ้าไม่รู้จัก ยังจะคิดว่าเธอเคยเห็นฉากประเภทนี้มาอย่างคุ้นชินแล้วซะอีก

ถังถังสังเกตเห็นสายตาของเยี่ยชิว จึงอธิบายว่า : "ฉันเคยเห็นประโยคนี้มาจากนิยาย"

เยี่ยชิวจึงรู้สึกโล่งอก เขาหยิบมือถือและโทรออกไป หลังจากนั้นประมาณ 5-6 นาที ขบวนรถเบนซ์ก็ขับเข้ามาอย่างรวดเร็ว

อย่างน้อยก็มียี่สิบกว่าคัน

เมื่อขบวนรถหยุดลง

หานหลงก็ปรากฏตัวพร้อมกับสาวกหลงเหมินที่สวมชุดสีดำหลายสิบคน รีบเดินเข้ามาตรงหน้าเยี่ยชิว และคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

"ขอโทษครับหัวหน้า เป็นฉันเองที่ไร้ความสามารถ" หานหลงก้มหน้าลง และกล่าวขอโทษต่อเยี่ยชิว

สาวกหลงเหมินและคนอื่นๆ ก็คุกเข่าลงไปตามๆ กัน

"ไร้ประโยชน์! พวกคุณมีคนมากมายขนาดนี้ แม้แต่แมงป่องพิษคนเดียวก็หาไม่เจอ และยังปล่อยให้มันมาเผชิญหน้ากับฉันได้อย่างง่ายดาย ไม่เอาไหนเลยจริงๆ!"