วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 604

เยี่ยชิวไม่เคยคิดว่าสมบัติของภูเขาหลงหู่กระบี่เทียนซือ เป็นกระบี่ไม้จริงๆ

 

“เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจนแทบล้มประดาตาย ไอ้เเก่เกือบตายในที่นี่ เพียงแค่เพื่อหากระบี่ไม้เสียเล่มนี้?”

 

เยี่ยชิวมีความรู้สึกที่ได้เอากับหมาไป

 

เขาอยากจะพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ยังไม่ดีกว่าที่ให้ฉันไปหาช่างไม้ให้นายมาคนหนึ่ง มาทำกระบี่ไม้หลายพันเล่มให้นาย

 

“ไอ้เด็กเปรตรีบฆ่าเขา อมตะชางเหม่ยตะโกนพูดอีกครั้ง”

 

เยี่ยชิวสงสัยในคําพูดของอมตะชางเหม่ยที่ว่า “กระบี่จักรพรรดิยังไม่สามารถฆ่าเขาได้ เเล้วกระบี่ไม้เล่มนี้จะฆ่าเขาตายได้?”

 

“เเม่งอย่าพูดเรื่องไร้สาระ รีบออกกระบี่!”

 

เยี่ยชิวลังเลสักครู่ เเล้วรีบวิ่งไปหาศพโบราณ และฟันไปที่แขนของศพโบราณด้วยกระบี่

 

ผลตามที่เยี่ยชิวคาดไว้

 

กระบี่ไม้ไม่ได้ทํารอยแผลอะไรไว้บนศพโบราณแม้แต่น้อย

 

“ฉันก็รู้ว่ากระบี่ไม้เสียนี้ไร้ประโยชน์”ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เห็นควันดําพวยพุ่งออกมาจากแขนของศพโบราณ

 

สามวินาทีต่อมาแขนก็หักไปเสียงดังสนั่น

 

“อ๊าก......”

 

ศพโบราณส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมา

 

“เฮ้ย กระบี่ไม้เสียนี้มีประโยชน์จริงด้วย?”เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจไปแป๊บหนึ่ง แล้วออกกระบี่อีกครั้ง

 

ฟันไปที่คอของศพโบราณ

 

ในไม่ช้า ควันดําพวยพุ่งออกมาจากคอของศพโบราณด้วยเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว หัวของศพโบราณหายไปจากคอ

 

“ในที่สุดก็ฆ่าไอ้นี่ตายไปได้”

 

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นมีความตื่นตระหนกตกใจขึ้นบนหน้าของเขาอีกครั้ง

 

เห็นเเต่ว่าศพโบราณที่หัวขาดเมื่อกี๊ พุ่งเข้าหาอมตะชางเหม่ยไป แม้ว่าจะไม่มีหัว แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อศพโบราณเลย

 

ฉากนี้ ทําให้คนน่าขนลุก

 

อมตะชางเหม่ยกังวลมากจนเขาตะโกนว่า“ไอ้เด็กเปรต นายยังชักช้าอะไรอยู่ รีบเอากระบี่ออกมาและฆ่าเขาตายให้สุดเลย”

 

ซิ่ว!

 

เยี่ยชิวรีบฟันขาทั้งสองของศพโบราณด้วยกระบี่สองที แล้วมีควันดำขึ้นอีก ขาสองข้างของศพโบราณก็หักด้วย "คร้าก" เเล้วล้มลงกับพื้น

 

ร่างของศพโบราณดิ้นรนอยู่บนพื้นครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆลุกขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่มีหัวเเละสองขาเขาก็ยังคงเข้าใกล้อมตะชางเหม่ย

 

เพียงแต่ว่า ความเร็วของศพโบราณที่ช้ากว่าเมื่อก่อนมากและไม่สามารถบินได้และด้วยเหตุนี้จึงทําให้ผู้คนรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้น

 

“เขา ฆ่าเขาตายไม่ได้ สุ่ยเซิงร้องด้วยความหวาดกลัว

 

ในเวลานี้ อย่าว่าแต่สุ่ยเซิง แม้แต่เยี่ยชิวก็รู้สึกหวาดกลัว

 

”แม่ง ฉันจะดูว่านายฆ่าตายไม่ได้จริงรึเปล่า เยี่ยชิวถือกระบี่เทีนยซือไว้ เดินมาหน้าศพโบราณและแกว่งกระบี่ไม่หยุด

 

หนึ่งที สองที สามที......

 

ทั้งหมดสามสิบหกที!

 

ทั้งหมดถูกตัดไปที่บนร่างของศพโบราณ

 

หลังจากนั้นไม่นาน ควันดําก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของศพโบราณ

 

ฉากที่น่ากลัวกลับมาอีกครั้ง

 

เดิมหัวที่หายไปจากคอของศพโบราณ ส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมาในขณะนี้

 

“อ๊าก......”

 

ทําเยี่ยชิวตกใจไปหมดเลย หันหัวไปจ้องที่หัวศพโบราณ

 

ในขณะนี้อมตะชางเหม่ยลุกขึ้นจากพื้นดิน เดินถึงข้างหน้าหัวของศพโบราณ ยื่นมือเข้าไปเอาตารประทับเทียนซือออกมาในปากกระบอกเเขนเสื้อนักพรต ท่องคาถาในปาก และติดตราประทับเทียนซือไว้หน้าผากของศพโบราณ

 

ในทันที ตราประทับเทียนซือดูเหมือนถูกเปิดใช้งานเเล้ว เบ่งบานด้วยแสงสีขาวสดใสออกมา

 

“อ๊ากๆๆ......”

 

ศพโบราณกรีดร้องอย่างสะเทือนใจ แกว่งหัวอย่างรุนแรง อยากหลุดพ้นจากตราประทับเทียนซือ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ