เยี่ยชิวไม่เคยคิดว่าสมบัติของภูเขาหลงหู่กระบี่เทียนซือ เป็นกระบี่ไม้จริงๆ
“เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจนแทบล้มประดาตาย ไอ้เเก่เกือบตายในที่นี่ เพียงแค่เพื่อหากระบี่ไม้เสียเล่มนี้?”
เยี่ยชิวมีความรู้สึกที่ได้เอากับหมาไป
เขาอยากจะพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ยังไม่ดีกว่าที่ให้ฉันไปหาช่างไม้ให้นายมาคนหนึ่ง มาทำกระบี่ไม้หลายพันเล่มให้นาย
“ไอ้เด็กเปรตรีบฆ่าเขา อมตะชางเหม่ยตะโกนพูดอีกครั้ง”
เยี่ยชิวสงสัยในคําพูดของอมตะชางเหม่ยที่ว่า “กระบี่จักรพรรดิยังไม่สามารถฆ่าเขาได้ เเล้วกระบี่ไม้เล่มนี้จะฆ่าเขาตายได้?”
“เเม่งอย่าพูดเรื่องไร้สาระ รีบออกกระบี่!”
เยี่ยชิวลังเลสักครู่ เเล้วรีบวิ่งไปหาศพโบราณ และฟันไปที่แขนของศพโบราณด้วยกระบี่
ผลตามที่เยี่ยชิวคาดไว้
กระบี่ไม้ไม่ได้ทํารอยแผลอะไรไว้บนศพโบราณแม้แต่น้อย
“ฉันก็รู้ว่ากระบี่ไม้เสียนี้ไร้ประโยชน์”ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เห็นควันดําพวยพุ่งออกมาจากแขนของศพโบราณ
สามวินาทีต่อมาแขนก็หักไปเสียงดังสนั่น
“อ๊าก......”
ศพโบราณส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมา
“เฮ้ย กระบี่ไม้เสียนี้มีประโยชน์จริงด้วย?”เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจไปแป๊บหนึ่ง แล้วออกกระบี่อีกครั้ง
ฟันไปที่คอของศพโบราณ
ในไม่ช้า ควันดําพวยพุ่งออกมาจากคอของศพโบราณด้วยเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว หัวของศพโบราณหายไปจากคอ
“ในที่สุดก็ฆ่าไอ้นี่ตายไปได้”
เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นมีความตื่นตระหนกตกใจขึ้นบนหน้าของเขาอีกครั้ง
เห็นเเต่ว่าศพโบราณที่หัวขาดเมื่อกี๊ พุ่งเข้าหาอมตะชางเหม่ยไป แม้ว่าจะไม่มีหัว แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อศพโบราณเลย
ฉากนี้ ทําให้คนน่าขนลุก
อมตะชางเหม่ยกังวลมากจนเขาตะโกนว่า“ไอ้เด็กเปรต นายยังชักช้าอะไรอยู่ รีบเอากระบี่ออกมาและฆ่าเขาตายให้สุดเลย”
ซิ่ว!
เยี่ยชิวรีบฟันขาทั้งสองของศพโบราณด้วยกระบี่สองที แล้วมีควันดำขึ้นอีก ขาสองข้างของศพโบราณก็หักด้วย "คร้าก" เเล้วล้มลงกับพื้น
ร่างของศพโบราณดิ้นรนอยู่บนพื้นครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆลุกขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่มีหัวเเละสองขาเขาก็ยังคงเข้าใกล้อมตะชางเหม่ย
เพียงแต่ว่า ความเร็วของศพโบราณที่ช้ากว่าเมื่อก่อนมากและไม่สามารถบินได้และด้วยเหตุนี้จึงทําให้ผู้คนรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้น
“เขา ฆ่าเขาตายไม่ได้ สุ่ยเซิงร้องด้วยความหวาดกลัว
ในเวลานี้ อย่าว่าแต่สุ่ยเซิง แม้แต่เยี่ยชิวก็รู้สึกหวาดกลัว
”แม่ง ฉันจะดูว่านายฆ่าตายไม่ได้จริงรึเปล่า เยี่ยชิวถือกระบี่เทีนยซือไว้ เดินมาหน้าศพโบราณและแกว่งกระบี่ไม่หยุด
หนึ่งที สองที สามที......
ทั้งหมดสามสิบหกที!
ทั้งหมดถูกตัดไปที่บนร่างของศพโบราณ
หลังจากนั้นไม่นาน ควันดําก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของศพโบราณ
ฉากที่น่ากลัวกลับมาอีกครั้ง
เดิมหัวที่หายไปจากคอของศพโบราณ ส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมาในขณะนี้
“อ๊าก......”
ทําเยี่ยชิวตกใจไปหมดเลย หันหัวไปจ้องที่หัวศพโบราณ
ในขณะนี้อมตะชางเหม่ยลุกขึ้นจากพื้นดิน เดินถึงข้างหน้าหัวของศพโบราณ ยื่นมือเข้าไปเอาตารประทับเทียนซือออกมาในปากกระบอกเเขนเสื้อนักพรต ท่องคาถาในปาก และติดตราประทับเทียนซือไว้หน้าผากของศพโบราณ
ในทันที ตราประทับเทียนซือดูเหมือนถูกเปิดใช้งานเเล้ว เบ่งบานด้วยแสงสีขาวสดใสออกมา
“อ๊ากๆๆ......”
ศพโบราณกรีดร้องอย่างสะเทือนใจ แกว่งหัวอย่างรุนแรง อยากหลุดพ้นจากตราประทับเทียนซือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...