วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 63

“พลั่ก!”

ร่างของเซียวชิงตี้ลอยออกไป “โครม”กระแทกลงบนพื้น

แขกเหรื่อต่างก็ตกใจจนนิ่งอึ้งไป

“หรือว่าคุณชายเซียวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมอนั่นงั้นเหรอ?”

เซียวชิงตี้นั่งลงบนพื้น ลูบใบหน้าของตัวเองด้วยความเจ็บปวด แสงไฟส่องกระทบลงบนพื้น สะท้อนให้เห็นใบหน้าของเขา ทันใดนั้น ก็เห็นรอยประทับจากรองเท้าเบอร์สี่สิบสองอย่างชัดเจน

โกรธ!

โกรธอย่างบ้าคลั่ง!

เส้นผมของเซียวชิงตี้ตั้งตรง ตะโกนไปทางเยี่ยชิว：“ไอ้สวะนี่ ฉันจะถลกหนังแก!”

“เทียบกับผู้ชนะเลิศโหวผู้โด่งดังแล้ว นายมันก็แค่ขยะจริงๆ” เยี่ยชิวด่าไม่ไว้หน้า

อ้าก——

เสียงบ้าคลั่งของเซียวชิงตี้ ราวกับม้าที่ดีดตัวออกจากบังเหียน พุ่งไปทางเยี่ยชิวโดยไม่คิดชีวิต

เขาไม่ได้พลิกแพลงท่าทางอะไรมากมายนัก แค่ปล่อยหมัดกระแทกออกไป

“มาก็ดี!” เยี่ยชิวถีบออกไปด้วยเท้าข้างเดียวอย่างรุนแรง

เป้าหมาย คือใบหน้าของเซียวชิงตี้

เซียวชิงตี้โกรธจนแทบบ้าแล้ว

ถีบตรงไหนไม่ถีบ มาถีบที่หน้า

บัดซบนี่ สมควรตาย!

เซียวชิงตี้รีบเปลี่ยนหมัดเป็นกรงเล็บ หลังจากนั้นเขาก็เอียงตัวไปด้านข้าง หลบหลีกเท้าของเยี่ยชิว จับไปที่ขาของเยี่ยชิวด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า

เยี่ยชิวรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่มาจากส่วนขาได้ทันที กระดูกราวกับว่าจะแตกร้าวได้ตลอดเวลา

อันตรายอย่างมาก

เยี่ยชิวไม่มีการลังเลใดๆทั้งสิ้น กำหมัดขึ้นมา แล้วกระแทกไปที่ใบหน้าของเซียวชิงตี้

เซียวชิงตี้ยื่นมือออกมาบังไว้

และในเวลานี้ หมัดของเยี่ยชิวอีกข้างหนึ่ง ก็ปล่อยไปที่ใบหน้าของเซียวชิงตี้เต็มแรง

ผลัวะ!

เข้าตรงกลางหน้าพอดิบพอดี

เซียวชิงตี้ใช้แรงสลัดเยี่ยชิวจนลอยออกไป และถอยหลังไปสองสามก้าว ลูบจมูกเบาๆ บนมือกลับมีรอยเลือดเปื้อนติดมา

จนถึงตอนนี้ พอเขาตั้งสติได้ ก็พบว่าตนเองติดกับแล้ว

เยี่ยชิวถีบมาที่เขาก่อน เป้าหมายก็คือต้องการให้เขายื่นมือมาจับที่ขาของเยี่ยชิว ต่อมา เยี่ยชิวก็กระแทกหมัดมาอีก เซียวชิงตี้เลยทำได้แค่ใช้มืออีกข้างบังไว้

แบบนี้ มือทั้งสองของเขาก็ถูกยึดไปหมดแล้ว

ในจังหวะที่เยี่ยชิวปล่อยหมัดมาอีกครั้ง เขาก็เลยไม่มีมือข้างไหนที่จะต้านได้

ต่ำช้าซะจริง!

เซียวชิงตี้ก่นด่าในใจ สายตาแผดเผาไปด้วยความโกรธ

“บอกแล้วว่านายก็คือขยะ นายก็ไม่เชื่อ ตอนนี้เชื่อแล้วสินะ!”

ขณะที่พูดเยี่ยชิวก็ยิ้มไปด้วย ในใจก็ตกใจมากเช่นกัน เมื่อครู่ที่เซียวชิงตี้จับขาของเขานั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ได้บีบจนกระดูกแตก แต่ในฐานะหมอคนหนึ่ง เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากระดูกขาของเขามีรอยร้าว

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโจมตีกลับอย่างทันท่วงที ขาของเขาก็มีสิทธิ์พิการได้

อันตรายอย่างมาก

สมกับเป็นน้องชายของผู้ชนะเลิศโหว ร้ายกาจ!

เซียวชิงตี้ไม่ได้มีกิริยาท่าทางเหมือนก่อนหน้านี้อยู่นานแล้ว ใบหน้าข้างซ้ายมีรอยรองเท้า จมูกเต็มไปด้วยคราบเลือด สภาพจนตรอกเช่นนี้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาประสบจริงๆ

เมื่อก่อนเวลาที่เขาต่อสู้ ก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหน ที่จะถูกรองเท้าถีบอัดหน้าอย่างวันนี้มาก่อน แถมจมูกก็ยังถูกอัดอีกด้วย

สิ่งที่เซียวชิงตี้ให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ปกติแล้วคำพูดติดปากของเขาก็คือ：หัวขาดได้ เลือดไหลได้ แต่ใบหน้าจะขี้เหร่ไม่ได้

แต่ตอนนี้ เกือบถูกทำให้เสียโฉมแล้ว

อีกอย่าง ยังอยู่ในสภาพจนตรอกต่อหน้าผู้คนจำนวนมากอีกด้วย

น่าอับอายขายขี้หน้าซะจริง

โมโห!

โมโหถึงขีดสุด!

แต่ครั้งนี้ เซียวชิงตี้ไม่ได้เอะอะโวยวายเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับกลายเป็นนิ่งเงียบผิดปกติ เขาเหมือนกับสัตว์ป่าที่ได้รับบาดเจ็บ รูม่านตามีแสงสีแดง ร่างกายเผยเห็นไอพิฆาตเป็นวงกว้าง

ไอพิฆาตบนร่างของเซียวชิงตี้ที่แผ่ซ่านออกไป ทำให้เยี่ยชิวรับรู้ได้ว่า ในร่างกายของเขามีกระแสไออุ่นที่ไหลเวียนเร็วขึ้นเรื่อยๆอยู่ในลมปราณของเขา เขารับรู้ได้ว่าพลังของตนเองนั้นค่อยๆเพิ่มขึ้น

ถึงขนาดว่า ควบคุมความฮึกเหิมที่อยากจะลงมือไว้ไม่ไหว

สุดท้าย เขาเลยยื่นมือออกไป ใช้นิ้วยั่วยุเซียวชิงตี้ให้เข้ามา