วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 637

 เพี้ยะเพี้ยะ!

เฉียนเว่ยตงตบหน้าของเฉียนปั๋วเหวินอย่างเเรงไปสองทีแล้วพูดว่า“พี่ใหญ่ฉันถือพี่เป็นแบบอย่างในการเรียน พี่ทำเรื่องที่เลวยิ่งกว่าสัตว์ได้ยังไง?ฉัน ฉัน หึๆๆๆ……”

เฉียนเว่ยนั่งตงนั่งยองๆบนพื้น ปิดหน้าร้องไห้อย่างขมขื่น

“เว่ยตง ขอโทษ พี่ทําให้นายผิดหวังเเล้ว”

เฉียนพูดด้วยใบหน้าที่ทรมาน“ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณพ่อที่ตายตัว ไม่ว่าฉันจะอ้อนวอนยังไง คุณพ่อก็ไม่ยอมปล่อยฉัน”

“ถ้าคุณพ่อทําตัวไม่รู้อะไรเลย ก็คงไม่มีเรื่องวันนี้เกิดขึ้น ”

“ตอนเเรกฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่มีช่องโหว่ แต่คาดคิดไม่ถึงว่าเยี่ยชิวจะมา ”

เฉียนปั๋วเหวินเหลือบมองเยี่ยชิวและพูดว่า“นายเป็นเด็กที่ฉลาดมาก นายจะมีความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต ฟังคําพูดของลุงไว้ อย่าฝึกฉันโดยเด็ดขาด ต้องเดินไปทางที่ถูกต้อง”

ในใจเยี่ยชิวรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่เคยคิดว่ามาที่บ้านตระกูลเฉียนครั้งเเรก ก็เจอเรื่องแบบนี้

เฉียนปั๋วเหวินถามเยี่ยชิวว่า“นายเริ่มสงสัยฉันเมื่อไหร่?”

“ตอนที่ฉันอยู่ในห้องหลัก”เยี่ยชิวกล่าวว่า“ตอนฉันถามเกี่ยวกับคาถาเยี่ยนเซิ่งหมอจีนมือเทพทั้งสามก็ไม่รู้ แต่ลุงใหญ่รู้ ซึ่งทําให้ฉันประหลาดใจมาก”

เฉียนปั๋วเหวินกล่าวว่า“ ด้วยความรู้ของฉัน อยากรู้คาถาเยี่ยนเซิ่งไม่น่าแปลกใจ”

“ตอนนั้นฉันแค่สงสัย และฉันก็ไม่แน่ใจว่าฆาตกรคือนาย”

“เป็นเพราะชี่ความชั่วร้ายในมือของฉัน จนในที่สุดนายถึงเเน่ใจถว่าฆาตกรคือฉัน?”

เยี่ยชิวส่ายหัวและพูดว่า“ฉันไม่เป็นเทคนิคมองชี่”

หืม?

เฉียนปั๋วเหวินตกตะลึง

คนอื่นๆก็ตะลึง

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ในบรรดานิกายเต๋า มีการกล่าวถึงเทคนิคมองชี่ก็จริง นักบวชลัทธิเต๋าในโบราณที่ฉลาด ขุนศึก ปรมาจารย์ฮวงจุ้ย ปรมาจารย์เฟส ฯลฯ สามารถดูความโชคดีและความโชคร้ายผ่านเทคนิคมองชี่ แม้แต่ชะตากรรมของบุคคล หรือมหาโชคของโลก”

“เเต่สำหรับเเสําหรับคนสมัยใหม่ เทคนิคมองชี่มีอยู่ในตํานานเท่านั้น อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยเห็นใครที่เป็นเทคนิคมองชี่”

ทุกคนเพิ่งจะรู้ตัว

ก่อนหน้านี้เยี่ยชิวใช้วิธีการหลอกหลวง

เฉาชุนเหมยตะโกนด่าใส่เยี่ยชิว“ไอ้เลวนี่ กล้าโกหกพวกเรา หน้าด้าน!”ถ้าพวกเธอเป็นคนซื่อตรงและความมีจิตใจที่บริสุทธิ์ แม้ว่าฉันจะหลอกลวง เเต่ก็จะไม่สามารถทดสอบอะไรออกมาได้ เยี่ยชิวส่ายหัวและถอนหายใจ“แต่เสียดาย ในใจพวกเธอมีความลับ”

เฉียนปั๋วเหวินไม่โกรธเลย เเล้วยังมองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชอบเละพูดว่า“นายอายุเเค่นี้ ก็เป็นเป็น​คนคิดลึกอย่างนี้ เเล้วยังเก่งในการสังเกต สามารถเดาใจคนได้ ไม่ธรรมดาเลย!”

“ลุงใหญ่ชมกันเกินไปแล้ว”

เฉียนปั๋วเหวินพูดอีกครั้ง“ถ้าเทคนิคมองชี่ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วที่นายบอกว่าคุณพ่อสามารถตื่นขึ้นมาได้ ก็โกหกฉันเหรอ?”

เรื่องนี้ฉันไม่ได้โกหก เยี่ยชิวกล่าวว่า“ฉันเป็นหมอ ฉันจะไม่พูดจาเหลวไหลเกี่ยวกับอาการของผู้ป่วย ไม่ต้องพูดถึงเขายังเป็นคุณปู่ของฉัน”

“คุณพ่อจะตื่นเมื่อไหร่” เฉียนปั๋วเหวินถาม

“อีกไม่นาน ถ้ารักษาตอนนี้ จะใช้เวลาเพียงหนึ่งหรือสองชั่วโมง คุณปู่ก็สามารถตื่นขึ้นมาได้”

เยี่ยชิวกล่าว

“ดีที่นายมาที่นี่ ไม่งั้นถ้าคุณพ่อของฉันพาหนะกระเรียนสู่สวรรค์เเล้ว บาปของฉันยิ่งหนาไปอีกเเน่ ”

เฉียนปั๋วเหวินเงยหน้าขึ้นมองเมฆสีขาวบนท้องฟ้า เรื่องอดีตก็เหมือนหน้าหนังสือ พลิกที่ข้างในสมองของเขาอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปสักพัก

เฉียนปั๋วเหวินท่องเบาๆว่า

“อาชีพทั้งชีวิตว่างเปล่าไป การงานเเละชื่อเสียงในครึ่งชีวิตเป็นเหมือนอยู่ในฝันถ้า ถ้ายังมีชะตากรรมในชาติหน้า คุกเข่ากตัญญูต่อพ่อแม่!”

เพิ่งพูดจบลง

ทันใดนั้นเฉียนปั๋วเหวินเอาหัวชนไปที่กําแพงอย่างฉับพลัน

เยี่ยชิวยกเท้าขึ้น เตรียมตัวที่จะวิ่งออกไป ด้วยทักษะของเขา ห้ามเฉียนปั๋วเหวินได้ทันแน่ เเต่สุดท้ายเขาก็ปล่อยวาง

บางที สําหรับลุงใหญ่เเล้ว ความตายเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุด

ควั่ง!

ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ที่ประตูมอง ไปที่เฉียนปั๋วเหวินในลานบ้านอย่างเงียบงัน มีน้ําตาสองข้างห้อยลงมาจากมุมตาของเธอ

“เขาเป็นใครเหรอ?” เยี่ยชิวถาม

เฉียนตัวตัวตอบว่า“ลูกสาวคนเล็กสุดของบ้านลุง เฉียนซือยวี่”

“อ่อ”เยี่ยชิวตอบอย่างน่าเบื่อเเละพูดว่า“ในครอบครัวมีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ ลุงรองต้องยุ่งมากในช่วงนี้ นายช่วยลุงรองแบ่งปันภาระหน่อย”

“อืม”เฉียนตัวตัวพยักหน้า

เยี่ยชิวเดินไปข้างหน้าเฉียนเว่ยตงและกระซิบว่า “ลุงรอง อย่าเศร้าเลย ผลลัพธ์แบบนี้เป็นการหลุดพ้นสำหรับลุงใหญ่”

“ตอนนี้ลุงใหญ่ไม่อยู่แล้ว ลุงรองเป็นแกนสำคัญของครอบครัว ลุงต้องเข้มแข็งและช่วยจัดการงานศพของลุงใหญ่”

“ตอนนี้ฉันจะไปรักษาคุณปู่”

เยี่ยชิวกำลังจะไปหลังพูดจบ

“เดี๋ยวก่อน!”

เฉียนเว่ยตงเรียกเยี่ยชิวไว้ เช็ดน้ําตาแล้วพูดว่า“เยี่ยชิว นายปล่อยให้คุณพ่อของตื่นขึ้นมาสายหน่อยได้ไหม?”

เยี่ยชิวงงเล็กน้อย

เฉียนเว่ยตงกล่าวว่า“ฉันไม่อยากให้คุณพ่อลืมตามาเเล้วเห็นพี่ใหญ่แบบนี้ ให้เวลาฉันหนึ่งวันได้ไหม ให้ฉันจัดงานศพของพี่ใหญ่ให้เสร็จ”

เยี่ยชิวถามว่า “ลุงรอง เวลาหนึ่งวันพอเหรอ?”

พอแล้วเฉียนเว่ยตงถอนหายใจ“ตระกูลเฉียนเป็นตระกูลที่มีการสืบทอดความรู้และวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามร้อยปี เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ถ้าถูกแพร่กระจายออกไป ต้องขายหน้าเเน่ๆ ดังนั้นงานศพของพี่ใหญ่จึงต้องจัดการอย่างเงียบๆเท่านั้น”

เยี่ยชิวรู้สึกว่าเฉียนเว่ยตงทำแบบนี้ถูกเเล้ว และพูดว่า“ลุงรอง ถ้ามีอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วย ลุงบอกได้ตลอดเวลา”

“ได้”

ในวันนั้น เฉียนเว่ยตงก็จัดการงานศพของเฉียนปั๋วเหวินเสร็จสิ้นลง

เช้าวันรุ่งขึ้น

เยี่ยชิวพาหมอจีนมือเทพทั้งสาม เข้าไปในห้องหลักอีกครั้ง