วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 638

ณ ห้องหลัก

ด้านหน้าเตียงของผู้อาวุโสเฉียน มีเตาไฟเตาหนึ่งวางอยู่

ในเวลานี้ เยี่ยชิวยืนอยู่ด้านหน้าสุด โดยมีปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนสามท่านยืนอยู่ด้านหลังของเขา ส่วนคนอื่นๆ ก็ยืนอยู่ด้านข้าง

จางจิ่วหลิงกล่าวถามว่า: "เสี่ยวเยี่ย ต้องการให้พวกเราทำอะไร คุณสั่งมาได้เลยนะ"

เยี่ยชิวยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ผู้อาวุโสทั้งสามท่านยังไม่ต้องทำอะไรชั่วคราว พวกท่านมีประสบการณ์มากมาย อีกสักครู่หลังจากที่คุณตาฟื้นขึ้นมา รบกวนพวกท่านช่วยทำการตรวจร่างกายให้คุณตาสักเล็กน้อยก็พอครับ"

"โอเค"

ปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนทั้งสามท่านรับปากอย่างพร้อมเพรียงกัน

จากนั้นเยี่ยชิวก็หยิบหุ่นกระบอกไม้สองตัว โยนเข้าไปในเตาไฟ วินาทีต่อมา ด้านในเตาไฟก็มีเสียงร้องอันน่าเวทนาดังขึ้นมา: "แงๆๆ ——"

เสียงคล้ายกับเด็กทารกร้องไห้ ทำให้คนรู้สึกขนพองสยองเกล้า

และนี่ก็ทำให้ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก

จางจิ่วหลิงชะโงกหน้าเข้าไปดู ก็เห็นเพียงหุ่นกระบอกไม้ทั้งสองตัวกำลังดิ้นไปมาอยู่ในเตาไฟ คล้ายกับคนจริงๆ สองคน

"นี่มัน......"

จางจิ่วหลิงตกตะลึงจนพูดไม่ออก เขาอยู่มาจนอายุปูนนี้แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้

เยี่ยชิวกล่าวอธิบายว่า: "คาถาเยี่ยนเซิ่งเป็นวิชามาร ถึงแม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงแค่หุ่นกระบอกไม้ แต่ก็ถูกคนร่ายคาถาบางอย่างลงไป ฉะนั้นจึงมีสภาพดังเช่นตอนนี้"

หลี่ชุนเฟิงชำเลืองมองด้านในเตาไฟ ก็รู้สึกขนหัวลุกเหมือนกัน

เขาพบว่าหุ่นกระบอกไม้ที่ถูกถ่านเผามาครู่หนึ่ง นอกจากจะดิ้นไปมาและส่งเสียงร้องไม่หยุดแล้ว บนตัวของมันกลับไม่มีความเสียหายแม้แต่น้อย

"เยี่ยชิว พวกมันจะถูกเผาตายไหม?" หลี่ชุนเฟิงกล่าวถาม

"แน่นอนครับ" เยี่ยชิวกล่าว: "สิ่งชั่วร้ายส่วนใหญ่ในโลกนี้ ล้วนเกรงกลัวต่อเปลวไฟและสายฟ้า"

อันที่จริง เยี่ยชิวสามารถใช้คาถาห้าสายฟ้าได้โดยตรง ก็จะสามารถผ่าหุ่นกระบอกไม้สองตัวจนเป็นเถ้าถ่านได้ เพียงแต่ตอนนี้มีคนมากมายขนาดนี้ ถ้าหากเขาใช้คาถาห้าสายฟ้าขึ้นมา เกรงว่าคงยากที่จะทำให้คนไม่คิดว่าเขาก็เป็นปีศาจเหมือนกัน

คนธรรมดาทั่วไป ใครจะสามารถควบคุมสายฟ้าได้?

อีกอย่าง การใช้คาถาห้าสายฟ้า จะต้องสิ้นเปลืองพลังเป็นอย่างมาก แต่การใช้เปลวไฟเผาไหม้ เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดโดยไม่ต้องสิ้นเปลืองพลังงาน

เวลาค่อยๆ ผ่านไปทีละน้อยๆ

และผ่านพ้นไปประมาณครึ่งชั่วโมง

หุ่นกระบอกไม้สองตัวที่นอนอยู่ในเตาไฟ ก็ถูกเผาจนดำเกรียม และเสียงร้องอันน่าเวทนาก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ

สายตาของเนี่ยเสวียเลี่ยงจ้องมองเข้าไปในเตาไฟ ก็ค่อนข้างรู้สึกเหลือเชื่อ เพราะเวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว คาดไม่ถึงว่าหุ่นกระบอกไม้ทั้งสองตัวจะยังไม่ถูกเผาทำลายไปอีก

"เสี่ยวเยี่ย ยังจะต้องเผาไปอีกนานแค่ไหนเหรอ?" เนี่ยเสวียเลี่ยงกล่าวถาม

"ยังต้องใช้เวลาอีกสักพักหนึ่งครับ" เยี่ยชิวก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ถึงอย่างไร เขาก็เผาวัตถุเยี่ยนเซิ่งเป็นครั้งแรก

คนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ จึงเข้ามามุงดูที่เตาเผา

ในชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

เสียงร้องอันน่าเวทนาของหุ่นกระบอกไม้สองตัวก็ค่อยๆ กลายเป็นเบาลง แต่ทว่า พวกมันก็ยังไม่ได้ถูกเผาทำลายไป

"เผามานานขนาดนี้แล้วยังไม่สามารถทำลายได้ มันแปลกประหลาดเกินไปแล้ว!"

"หากไม่รู้ ก็ยังคิดว่าเผามนุษย์ทองคำอยู่"

"หรือว่าหุ่นกระบอกไม้สองตัวนี้แกะสลักด้วยวัสดุไม้พิเศษอะไรบางอย่าง ไม่เช่นนั้นเผามานานขนาดนี้ ทำไมถึงยังไม่สามารถทำลายได้ล่ะ?"

"ชิวเอ๋อร์ ยังจะต้องเผาไปอีกนานเท่าไรเหรอ?"

ทุกคนต่างก็เอ่ยปากพูดกันขึ้นมาคนละคำสองคำ

เยี่ยชิวก็ค่อนข้างหมดความอดทน จึงยื่นมือทั้งคู่เข้าไปในเตาเผา และคว้าหุ่นกระบอกไม้สองตัวนั้นออกมาโดยตรง

เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้ ต่างก็ตกตะลึงทันที

ต้องเข้าใจว่า หุ่นกระบอกไม้ที่เผาไหม้อยู่ในเตาไฟนานขนาดนี้ ถึงแม้ตะไม่ถูกทำลาย แต่อุณหภูมิความร้อนที่อยู่บนตัวอย่างน้อยก็หลายร้อยองศา แต่ในขณะที่เยี่ยชิวนำมือทั้งคู่คว้าหุ่นกระบอกไม้เอาไว้ บนใบหน้ากลับไม่แสดงถึงความผิดปกติแม้แต่น้อย

ยอดเยี่ยมจริงๆ!

หลี่ชุนเฟิงและเนี่ยเสวียเลี่ยงสบตากันเงียบๆ คล้ายกับกำลังพูดคุยกันว่า คนคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!

"ทุกคนถอยหลังออกไปสักเล็กน้อย" เยี่ยชิวกล่าว