วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 649

“หยุด!”

เสียงตะโกนอันเย็นชาดังขึ้น

เยี่ยชิวเหลือบมองมันด้วยหางตา เห็นชายสูงอายุในชุดสูทจงซาน ตัวอ้วนเล็กน้อยกำลังเดินมาหา

ตัวตนที่ไม่ธรรมดา

แม้ว่าเยี่ยชิวเพียงเหลือบมองเขา แต่เขาก็สามารถบอกได้ว่าชายชราคนนี้เป็นปรมาจารย์

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิว ไม่หยุด

“เพี๊ยะ!”

ตบลงบนใบหน้าของซุนหวู่อย่างแรง

การตบของเยี่ยชิวนั้นทรงพลัง ทำให้ฟันหน้าของซุนหวู่ล้มไปสองซี่ ทำให้กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ไป๋โถวเวิงโกรธมาก “เจ้าหนู คุณมีความกล้าทีเดียว! ฉันบอกคุณให้หยุด แต่คุณยังกล้าโจมตี คุณคิดว่าฉันไม่มีตัวตนเหรอ?”

จากนั้นการจ้องมองของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนไปที่ไป๋โถวเวิง แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องในขณะที่เขาถามว่า “คุณเพิ่งพูดเหรอ? ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย”

“ฮึ่ม หากจะเพิกเฉยต่อคำพูดของฉันแบบนั้น ฉันเห็นว่าคุณกำลังพยายามหาความตาย”

ไป๋โถวเวิงมองเยี่ยชิว ขู่ด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง

เยี่ยชิวยิ้มอย่างเมินเฉย “ผู้อาวุโส เมื่อคุณเข้าสู่วัยชรา คุณควรอยู่บ้านและมีความสุขกับการเกษียณอายุ การมีส่วนร่วมในความรุนแรงของโลกแห่งการต่อสู้เช่นนี้ เป็นการดีกว่าที่จะไม่เข้าไปยุ่ง มิฉะนั้น ถ้าคุณเสียชีวิตโดยไม่ตั้งใจ จะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่”

“หนุ่มน้อย ให้ฉันแนะนำคุณ มีบางคนที่คุณไม่สามารถยั่วยุได้ เมื่อคุณทำ คุณจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของคุณ” ไป๋โถวเวิงขู่ด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง

เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “ในโลกนี้ ไม่มีใครที่ฉันไม่สามารถยั่วยุได้”

“ฉันอยากเห็นความสามารถของคุณ กล้าที่จะอวดต่อหน้าฉัน”

ไป๋โถวเวิงพูดพร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้นราวกับว่าเขากำลังจะเคลื่อนไหว

“ผู้อาวุโสหวง เดี๋ยวก่อน”

ซุนหวู่หยุดไป๋โถวเวิงอย่างรวดเร็ว แล้วพูดกับเยี่ยชิวว่า “ตอนนี้คุณกระแทกแรงมาก ฉันสูญเสียฟันหน้าไปสองซี่ แต่ฉันไม่ถือ ถ้าคุณเข้าร่วมแก๊งชิงหลังของเรา”

“ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ จะถูกลืม”

“เฉาชุนเหมยและเฉียนหรงไม่ต้องคืนเงินที่ติดค้างฉันอยู่”

“ตราบใดที่คุณติดตามฉันอย่างซื่อสัตย์ ฉันสามารถรับประกันชีวิตแห่งความเจริญรุ่งเรืองและความมั่งคั่งไม่รู้จบสำหรับคุณ ว่ายังไงล่ะ?”

เยี่ยชิวพบว่ามันค่อนข้างน่าขบขัน แม้ว่าเขาจะตบซุนหวู่แบบนั้น แต่เขาก็ยังต้องการรับสมัครเยี่ยชิว ต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้มีความอดทนพอสมควร

น่าเสียดายที่ เยี่ยชิวไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมแก๊งชิงหลัง

“วัดของคุณเล็กเกินไปที่จะรองรับพระใหญ่องค์นี้” เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของซุนหวู่มืดลง “คุณไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมแก๊งชิงหลังของเราเหรอ?”

“คุณไม่เข้าใจคำพูดของมนุษย์หรือว่าคุณหูหนวก?” เยี่ยชิว กล่าวว่า “ตราบใดที่ฉันเต็มใจ ฉันสามารถทำให้แก๊งชิงหลัง ของคุณหายไปในซูหางได้ตลอดเวลา”

“ฮ่าๆๆ...…”

ซุนหวู่ระเบิดเสียงหัวเราะ

“ผู้อาวุโสหวง ฉันได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย? เขาบอกว่าเขาสามารถทำให้แก๊งชิงหลังของเราหายไปได้ทุกเมื่อ ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันตลกจริงๆ”

เสียงหัวเราะของซุนหวู่หยุดกะทันหัน จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา “เจ้าหนู ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้ว่าแก๊งชิงหลังของเราน่ากลัวแค่ไหน”

“ถ้าอย่างนั้น ให้ฉันแสดงให้คุณดูตอนนี้เลย”

“ผู้อาวุโสหวง ลงมือเลย!”

ไป๋โถวเวิงมีความขุ่นเคืองต่อเยี่ยชิวมานานแล้ว และเมื่อได้ยินคำพูดของซุนหวู่ เขาก็เยาะเย้ยเยี่ยชิวว่า “เจ้าหนู เมื่อคุณมาถึงยมโลก ถ้ายมทูตถามว่าคุณถูกฆ่าหรือไม่ บอกพวกเขาว่าคนที่ฆ่าคุณชื่อ หวงเหล่าเสีย”

หวงเหล่าเสีย!

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ใบหน้าของเฉียนเว่ยตงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก โดยพูดว่า “แย่แล้ว!”

“เกิดอะไรขึ้น?” ผู้อาวุโสเฉียนถามอย่างเร่งรีบ

เฉียนเว่ยตงกล่าวว่า “หวงเหล่าเสีย เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของแก๊งชิงหลัง ซึ่งมีทักษะอย่างมาก กว่าทศวรรษที่แล้วในระหว่างการโต้เถียงเรื่องดินแดนกับแก๊งขวาน ทำให้หลายสิบคนได้รับบาดเจ็บ”

“คืนนั้น หวงเหล่าเสียออกไปหาทางแก้แค้น”