วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 650

ฉังเซิง?

เยี่ยฉังเซิง?

เฉียนจิ้งหลานเข้าใจความคิดของพ่อเธอทันทีและพูดว่า “ขอบคุณค่ะพ่อ ชื่อนี้ดีมาก”

เฉียนเว่ยตงก็พยักหน้าและพูดว่า “ชื่อนี้ดีจริงๆ”

“ปู่ พ่อ พี่กำลังจะสู้กับหวงเหล่าเสีย” เฉียนตัวตัว จู่ๆ ก็พูดขึ้น

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็หันไปหาเยี่ยชิว

พวกเขาเห็นหวงเหล่าเสียพับแขนเสื้อขึ้นและเข้าหาเยี่ยชิว ขณะที่พูดว่า “เจ้าหนู วันนี้ฉันจะให้คุณเห็นว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน”

พรึบ!

เมื่อหวงเหล่าเสียพูดจบ เขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและชกต่อยเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยืนอยู่กับที่ ยกกำปั้นของเขาเบาๆ และชกต่อหมัดของ หวงเหล่าเสีย

ซุนหวู่เห็นฉากนี้และเยาะเย้ย “แข่งขันกับผู้อาวุโสหวงด้วยความแข็งแกร่ง โดยไม่รู้ถึงชีวิตและความตายอย่างแท้จริง……”

โอ๊ย

คำพูดของซุนหวู่ยังไม่จบ มีเสียงร้องดังขึ้น ตามมาด้วย หวงเหล่าเสียกระแทกอย่างแรงต่อหน้าเขา

อะไรกัน?

ซุนหวู่รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

หวงเหล่าเสีย ไม่สามารถเทียบได้กับเยี่ยชิว?

เป็นไปได้อย่างไร!

ซุนหวู่พบว่ามันยากที่จะเชื่อ แต่ความจริงก็ปรากฏต่อหน้าต่อตาเขา เขาอดไม่ได้ที่จะเชื่อ

อึก!

ซุนหวู่กลืนน้ำลายอย่างแรง

คนอื่นอาจไม่รู้ว่า หวงเหล่าเสียทรงพลังแค่ไหน แต่ซุนหวู่รู้ดีมาก ตั้งแต่ติดตามเขามา หวงเหล่าเสียไม่เคยล้มเหลว และสามารถกล่าวได้ว่าอยู่ยงคงกระพัน แต่วันนี้หวงเหล่าเสียไม่สามารถปิดกั้นการเคลื่อนไหวจากเยี่ยชิวได้แม้แต่ครั้งเดียว

เด็กคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

หลังจากเกิดอาการตกใจ ซุนหวู่ก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง

หวงเหล่าเสีย เป็นปรมาจารย์ที่เทียบได้กับอันดับมังกร แต่เขาไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากเยี่ยชิว ซึ่งหมายความว่าทักษะศิลปะการต่อสู้ของเยี่ยชิวอย่างน้อยก็ติดอันดับหนึ่งในไม่กี่อันดับแรกในการจัดอันดับมังกร

ให้ตายเถอะ เขายังเด็กมาก ทักษะของเขาน่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง?

ซุนหวู่รู้สึกทั้งเกลียดชังและกลัว

“ผู้อาวุโสหวง คุณโอเคไหม?” ซุนหวู่ช่วยหวงเหล่าเสียลุกขึ้นและถามด้วยความกังวล

“มือฉันหัก ฉันเอาชนะเขาไม่ได้” หวงเหล่าเสียมองไปที่เยี่ยชิว ด้วยสีหน้าตกใจ

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะสู้เยี่ยชิวไม่ได้

ผู้อาวุโสเฉียนและคนอื่นๆ ก็ตกใจไม่แพ้กัน

เฉียนเว่ยตงอุทานว่า “ทักษะของเยี่ยชิวน่าทึ่งเกินไป!”

“ไม่ใช่แค่น่าทึ่งเท่านั้น มันผิดปกติมาก” เฉียนตัวตัวกล่าวว่า “ถ้าฉันมีทักษะครึ่งหนึ่งของพี่ก็คงดี”

เฉียนเว่ยตงตะคอก “ถ้าคุณมีหนึ่งในสิบของทักษะของเยี่ยชิว ฉันคงจะตื่นจากความฝันแล้วหัวเราะได้เลย”

เฉียนตัวตัวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย “พ่อ พ่อดูถูกผมมากเกินไปหรือเปล่า?”

“พ่อคิดถูกแล้วหลาน” ผู้อาวุโสเฉียน กล่าวว่า “ตัวตัว หากหลานมีทักษะของเยี่ยชิวหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ปู่ก็คงพอใจ”

เฉียนตัวตัวรู้สึกเหมือนถูกแทง

และแทงนี้มุ่งเป้าไปที่หัวใจของเขา

มันเจ็บ!

มันน่าหงุดหงิดมาก!

เฉียนตัวตัวแทบจะน้ำตาไหล

……

เยี่ยชิวมองไปที่หวงเหล่าเสีย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้อาวุโส ฉันแนะนำให้คุณอย่าเข้าไปเกี่ยวข้องกับการฆ่าในโลกแห่งการต่อสู้ แต่คุณไม่ฟัง ตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่า ก่อนหน้านี้ฉันพูดด้วยความจริงใจ?”

หวงเหล่าเสียไม่มีความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้อีกต่อไป และกล่าวว่า “ฉันด้อยกว่าในด้านทักษะ ฉันยอมรับความพ่ายแพ้”

“แล้วคุณล่ะ?” สายตาของเยี่ยชิวจ้องมองไปที่ใบหน้าของซุนหวู่ “ยอมรับความพ่ายแพ้ไหม?”

ใบหน้าของซุนหวู่มืดลงและเขาพูดว่า “ฉันประเมินคุณต่ำเกินไป”