วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 654

ประตูห้องทำงานของซุนหวู่ไม่ได้ปิดแน่นหนา เปิดไว้บางส่วน เยี่ยชิวเข้าใกล้ประตูอย่างเงียบๆ และมองเข้าไปข้างใน

ในขณะนี้ มีคนอยู่ในห้องทำงานประมาณยี่สิบถึงสามสิบคน

เยี่ยชิวมองเห็นซุนหวู่อยู่ในหมู่พวกเขาทันที

ซุนหวู่ หวงเหล่าเสีย ชายหนุ่มชื่อเสี่ยวอวี๋ และสาวกหลายคนจากแก๊งชิงหลัง ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มสมาชิกลัทธิแม่มด

นอกจากนี้ยังมีศพหลายศพอยู่บนพื้น ซึ่งเป็นสมาชิกทั้งหมดของแก๊งชิงหลัง

ผู้นำของลัทธิแม่มดคือชายสูงอายุที่สวมชุดคลุมสีดำ เปล่งรัศมีอันน่าสยดสยอง

“พวกคุณเป็นใคร?”

ซุนหวู่ตะโกนด้วยความโกรธ “ฉัน ซุนหวู่ ไม่เคยทำให้คุณขุ่นเคือง ทำไมคุณมาที่สำนักงานใหญ่ของแก๊งชิงหลังของเราเพื่อสร้างปัญหา?”

ซุนหวู่ตะคอกอย่างโมโห

เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่รู้ว่าคนเหล่านี้มาจากลัทธิแม่มด

ชายชราตัวเตี๊ยหัวเราะเบาๆ “แก๊งชิงหลังไม่เคยมีความคับข้องใจกับเราในอดีตหรือเป็นศัตรูกัน เรามาที่สำนักงานใหญ่ของแก๊งชิงหลังเพื่อสังหารหมู่ในวันนี้ เพียงเพราะฉันไม่ชอบคุณ”

นี่เป็นเหตุผลแบบไหน?

ซุนหวู่ไม่เชื่อเลยและถามว่า “พวกคุณเป็นคนจากหลงเหมินหรือเปล่า?”

เหตุผลที่เขาถามเช่นนี้ ก็เพราะในความเข้าใจของซุนหวู่ นอกจากหลงเหมินแล้ว ใครจะกล้ามาที่สำนักงานใหญ่ของแก๊งชิงหลังเพื่อสร้างปัญหาอีก

“หลงเหมิน?” ชายชราตัวเตี๊ยพ่นจมูก “หลงเหมินคืออะไร? แค่กองทหารเบ็ดเตล็ดจำนวนหนึ่งเท่านั้น”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซุนหวู่ก็เข้าใจว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาจากหลงเหมิน

ซุนหวู่เริ่มสับสนมากยิ่งขึ้น “ในเมื่อคุณไม่ได้มาจากหลงเหมิน แล้วคุณเป็นใคร?”

“มันไม่สำคัญว่าเราเป็นใคร สิ่งที่สำคัญคือหลังจากวันนี้ จะไม่มีซุนหวู่หรือแก๊งชิงหลังในซูหางอีกต่อไป”

ชายชราตัวเตี๊ยยิ้ม “ฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าคุณและทำลายแก๊งชิงหลัง”

“แม้ว่าคุณต้องการฆ่าฉัน อย่างน้อยคุณช่วยบอกตัวตนของคุณให้ฉันได้ไหม เพื่อที่ฉันจะได้ตายอย่างมีความเข้าใจ”

ซุนหวู่คิดว่า บางทีถ้าเขารู้ตัวตนของพวกเขา เขายังสามารถเจรจากับพวกเขาได้

อย่างไรก็ตาม เขาประเมินความมุ่งมั่นของชายชราตัวเตี๊ยต่ำไป

“เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากกว่านี้ ซุนหวู่ ถึงเวลาที่คุณจะต้องตายแล้ว!”

ทันทีที่ชายชราตัวเตี๊ยพูดจบ สาวกลัทธิแม่มดสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบไปหาซุนหวู่ทันทีพร้อมกับมีดพร้า

เสี่ยวอวี๋กะพริบตา และยืนอยู่ตรงหน้าซุนหวู่อย่างรวดเร็ว โดยปิดกั้นสาวกลัทธิแม่มดเทพทั้งสองคน

ทักษะของเสี่ยวอวี๋นั้นน่าเกรงขาม โดยใช้การเคลื่อนไหวเพียงสิบครั้ง เขาทำให้สาวกสองคนของลัทธิแม่มดได้รับบาดเจ็บสาหัส

ความมั่นใจของซุนหวู่เพิ่มสูงขึ้น โดยจ้องมองชายชราตัวเตี้ยแล้วพูดว่า “มันไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าฉัน”

“คุณไร้เดียงสามาก การฆ่าคุณนั้นง่ายกว่าการบีบมด”

ชายชราตัวเตี้ยพูดจบ ตอบพร้อมยกมือขึ้นและทำท่าทาง

ทันใดนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังเขา

ชายหนุ่มดูเหมือนอายุสามสิบต้นๆ ผอมเหมือนเสาไม้ไผ่ มีทรงผมหงอนไก่ ผมส่วนบนของเขาถูกย้อมเป็นสีขาว และเขาสวมแจ็กเกตหนังสกปรกที่ดูเหมือนไม่ได้สระมาหลายปีแล้วส่งกลิ่นเหม็นออกมา

แม้แต่เยี่ยชิวที่ยืนอยู่นอกประตูก็สามารถได้กลิ่นเหม็นที่มาจากชายหนุ่ม

“ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้ไม่สนใจเรื่องสุขอนามัยจริงๆ!”

เยี่ยชิว สาปแช่งในใจของเขา

บูม!

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เคลื่อนไหวราวกับเสือดุร้ายที่ลงมาจากภูเขา และขว้างหมัดใส่เสี่ยวอวี๋อย่างรวดเร็ว

“จังหวะดี!”

เสี่ยวอวี๋ตะโกนและพบกับหมัดตรงหน้า

ปัง!

หมัดของพวกเขาชนกันกลางอากาศ ทำให้เกิดเสียงดังระเบิด และทั้งคู่ก็ถอยกลับไปห้าก้าว

ใบหน้าของเสี่ยวอวี๋เริ่มจริงจัง ด้วยหมัดนั้นเมื่อครู่นี้ เขาตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่ากลัว

“ไม่เลว ในที่สุดแก๊งชิงหลัง ก็ได้ผลิตคนที่มีทักษะเยี่ยม”