วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 662

เยี่ยชิวหันไปมองผู้หญิงคนนั้นแล้วถามว่า "คุณคือชิวซานหนานเกอหรือเปล่า"

“ฮึ่ม” ผู้หญิงคนนั้นสูดจมูกอย่างเย็นชาและหันหน้าหนี

เยี่ยชิวรู้สึกปวดหัวขึ้นมา

เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสมาชิกระดับสูงของลัทธิแม่มด แต่กลับกลายเป็นว่าเธอคืออาจารย์ของเชียนซานเสวี่ย

นี่จะเป็นเรื่องตลกใหญ่

หากเป็นเพียงการเผชิญหน้ากัน มันคงจะดี แต่ปัญหาก็คือเยี่ยชิวก็จีบเธอด้วย

เขาจะอธิบายเรื่องนี้กับเชียนซานเสวี่ยอย่างไรเมื่อเขาพบเธอ?

“เฮ้ เยี่ยชิว คุณกำลังฟังฉันอยู่หรือเปล่า” เสียงของเฉายวนดังมาจากโทรศัพท์

“ไท้เจี่ยน ฉันกำลังฟังอยู่” เยี่ยชิวตอบ

เฉายวนกล่าวว่า “ทักษะของชิวซานหนานเกอนั้นน่ากลัว คุณต้องระวังหากคุณพบเธอ……”

“ไท้เจี่ยน ฉันได้พบเธอแล้ว”

“พบแล้ว?” เฉายวนรู้สึกประหลาดใจ “สู้กับเธอเหรอ?”

“สู้แล้ว แต่อย่ากังวล ฉันปราบเธอได้แล้ว ฉันมีเรื่องต้องทำ ดังนั้นฉันจะวางสาย”

“เยี่ยชิว มีอีกอย่าง……”

ก่อนที่เฉายวนจะพูดจบ เยี่ยชิวก็วางสายโทรศัพท์แล้วจ้องไปที่ ชิวซานหนานเกอ สงสัยว่าจะจัดการกับผู้หญิงคนนี้อย่างไร?

ถ้าเขาปล่อยเธอไป ด้วยบุคลิกของเธอ เธอคงจะตามเขามาแน่นอน

แต่เขาไม่สามารถขังเธอไว้ที่นี่ตลอดไปได้

การฆ่าเธอก็ไม่ใช่ทางเลือกเช่นกัน

เพราะเธอเป็นอาจารย์ของเชียนซานเสวี่ย หากเธอเสียชีวิต เชียนซานเสวี่ยจะมีความแค้นเยี่ยชิวไปตลอดชีวิต

ควรทำอย่างไร?

เยี่ยชิวปวดหัวมาก

“คุณมองอะไรอยู่? ถ้าคุณเอาแต่จ้องมอง ฉันจะควักตาคุณออก” ชิวซานหนานเกอพูดด้วยความโกรธเมื่อเธอสังเกตเห็นเยี่ยชิวจ้องมองเธอ

“ให้ตายเถอะ พ่ายแพ้ยังกล้ามาข่มขู่ฉัน ใครเป็นคนให้ความกล้าหาญแก่คุณ?”

เพี๊ยะ!

เยี่ยชิวตบชิวซานหนานเกอที่เอวของเธอ

หลังจากการตบครั้งนี้ เยี่ยชิวรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เขาทำให้ความขัดแย้งรุนแรงขึ้นใช่ไหม?

แน่นอนว่า

ชิวซานหนานเกอโกรธมาก ใบหน้าของเธอซีดเซียวขณะที่เธอพูดว่า “เจ้าคนพาล ฉันจะฆ่าแกไม่ช้าก็เร็ว”

“เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องใหญ่ได้แล้ว คุณเห็นทักษะของฉันแล้ว คุณไม่สามารถฆ่าฉันได้”

“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคุณต้องยุ่งกับฉันด้วย?”

“เป็นเพราะเรื้องลูกศิษย์!”

เยี่ยชิวมองไปที่ชิวซานหนานเกอ ที่เต็มไปด้วยความสับสน

ชิวซานหนานเกอพูดอย่างเย็นชา “ฮึ่ม คุณยังมีกล้าที่จะพูดถึงเรื่องนั้น”

“ฉันเข้าใจเสี่ยวเสวี่ย เธอทุ่มเทให้กับดาบ และจะไม่มีวันยอมมอบตัวให้กับใครก็ตาม ถ้าไม่ใช่เพราะคุณบังคับเธอ แล้วคุณจะเอาร่างของเธอไปได้อย่างไร?”

“คุณช่างโง่เขลา สมควรตายนับพันครั้ง”

“ฉันจะหั่นคุณเป็นพันชิ้นอย่างแน่นอน”

เยี่ยชิวประหลาดใจ “แล้วคุณอยากจะฆ่าฉันเพื่อเห็นแก่เชียนซานเสวี่ยเหรอ?”

“ถูกต้อง” ชิวซานหนานเกอกล่าว “ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกลูกศิษย์ของฉันเด็ดขาด”

“ทำไมคุณไม่พูดก่อนหน้านี้ นี่เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “เซียนซานเสวี่ยและฉันไม่เหมือนที่คุณคิดเลย ฉันไม่ได้บังคับเธอ สาเหตุหลักมาจาก เธอถูกวางยาพิษในตอนนั้น และเพื่อช่วยเธอล้างพิษ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น”

“คุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ความจริงก็คือ ตอนนั้นเธอใช้กำลังกับฉัน เธอก็ดุร้ายพอๆ กับคุณ……”

“หุบปาก!” ใบหน้าของชิวซานหนานเกอเปลี่ยนเป็นสีแดง

“จริงๆ ทุกสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง” เยี่ยชิวพูดอย่างจริงจัง “ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถกลับไปถามเชียนซานเสวี่ยได้ ฉันรับประกันว่าเธอจะพูดแบบเดียวกับฉัน”

ชิวซานหนานเกอพูดอย่างรังเกียจ “คุณ คนประเภทนี้น่ารังเกียจที่สุด กล้าทำแต่ไม่รับผิดชอบ”

“ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่รับผิดชอบใช่ไหม?” เยี่ยชิวกล่าวว่า “เมื่อถึงเวลา ฉันจะแต่งงานกับเชียนซานเสวี่ย”