วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 669

เยี่ยชิวรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของเฉายวน

แต่เรื่องที่เขากังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้นแล้ว

เฉายวนเปลี่ยนน้ำเสียง "แต่นายไม่ต้องกังวลไป สัตว์ประหลาดที่ออกจากเมืองต้องห้ามมาครั้งนี้มีเพียงตัวเดียวเท่านั้น นั่นก็คือหลงลิ่ว"

โธ่ ตกใจหมดเลย

เยี่ยชิวพูดอย่างไม่พอใจ "คราวหน้าถ้าคุณจะพูดอะไรก็พูดมาทีเดียวให้มันจบประโยคเลยได้ไหม เมื่อกี้ทำผมตกใจแทบแย่เลย"

"ถ้านายตกใจจริงก็คงไม่เติบโตพัฒนามาได้ขนาดนี้หรอก" เฉายวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันได้ยินมาว่าหลงลิ่วเป็นคนค่อนข้างสุขุม ฉันเกรงว่าเขาจะหาเรื่องมาให้นายได้"

"ฉันตัดสินใจว่าจะส่งชิงหลงไปเพื่อคอยปกป้องคุ้มครองความปลอดภัยให้นาย"

"แม้ว่าฝีมือของชิงหลงจะสู้นายไม่ได้ แต่หากต้องเจอกับหลงลิ่วแล้วพวกนายสองคนร่วมมือกันละก็ ไม่แน่อาจกำจัดเขาได้ก็เป็นได้"

เฉายวนเป็นคนที่ทำอะไรรอบคอบ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็คอยจัดการวางแผนอย่างดีเสมอมา

"ไท้เจี่ยน ขอบคุณความหวังดีของคุณมาก"

เยี่ยชิวกล่าว "ถ้าหลงลิ่วเดินทางมาหาผมลำพังเพียงคนเดียว ผมคิดว่าผมมีวิธีกำจัดเขาได้"

เฉายวนถาม "นายแน่ใจเหรอว่านายจะกำจัดเขาได้?"

"อืม" เยี่ยชิวตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ

"ได้ งั้นนายก็ระวังตัวเองดีๆ ล่ะ" เฉายวนกล่าว "ฉันจะคอยสั่งให้เตียวฉานคอยจับตาดูหลงลิ่วเอาไว้ หากเขาออกจากเมืองหลวงเมื่อไร ฉันจะรีบแจ้งนายทันที"

"ขอบคุณมาก"

เยี่ยชิวเพิ่งจะวางโทรศัพท์และจากนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งและคนที่โทรเข้ามาคือ เทพแห่งสงคราม

เยี่ยชิวเดาว่า เทพแห่งสงครามจะต้องโทรมาบอกเขาเรื่องที่หลงลิ่วสำเร็จจากการบำเพ็ญเพียรแล้วอย่างแน่นอน

และเป็นอย่างที่คาดไว้จริงๆ

เยี่ยชิวรับสายและจากนั้นเทพแห่งสงครามก็พูดขึ้นมาทันที "หลงลิ่วแห่งเมืองต้องห้ามสำเร็จจากการบไเพ็ญเพียรแล้ว"

เยี่ยชิวกล่าว "ผมรู้แล้ว ไท้เจี่ยนเพิ่งจะแจ้งข่าวนี้กับผมเมื่อสักครู่นี้เอง"

เทพแห่งสงครามกล่าว "หลงลิ่วเพียงคนเดียวไม่ยากอะไร แต่ที่ฉันกังวลก็คือ คนอื่นๆ ของเมืองต้องห้ามก็ใกล้จะสำเร็จจากการบำเพ็ญเพียรแล้วด้วย"

"ตามที่ฉันและเยี่ยหวู่ตี้คาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสเหล่านั้นของเมืองต้องห้ามจะสำเร็จจากการบำเพ็ญเพียรอีกสามถึงห้าปี"

"แต่ตอนนี้หลงลิ่วกลับสำเร็จก่อนล่วงหน้า นั่นก็หมายความว่าฉันและเยี่ยหวู่ตี้คิดผิด"

"ผมคาดเดาว่าผู้อาวุโสอีกห้าคนที่เหลือจะสำเร็จจากการบำเพ็ญเพียรในอีกสองปีข้างหน้า"

"เยี่ยชิว นายจะต้องรีบเพิ่มระดับวรยุทธ์ของนายให้เร็วที่สุด เวลามีไม่มากแล้ว"

เทพแห่งสงครามกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เห็นได้ชัดว่าการสำเร็จจากการบำเพ็ญเพียรก่อนล่วงหน้าของหลงลิ่วจะทำให้เทพแห่งสงครามรู้สึกกดดันอย่างมาก

"ผมจะพยายาม"

เยี่ยชิวพูดต่ออีกว่า "คุณเองก็ต้องดูแลรักษาสุขภาพให้มาก พักผ่อนเยอะๆ "

"อืม" เมื่อได้ยินสิ่งที่เยี่ยชิวพูดออกมา เทพแห่งสงครามก็รู้สึกดีใจมากและจากนั้นก็พูดขึ้นมา "ฉันกังวลว่าหลงลิ่วจะไปหานาย นายต้องระมัดระวังตัวให้ดี"

"ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าเขากล้ามาคนเดียว ผมจะทำให้เขาไม่มีทางกลับออกไปได้อีก"

เยี่ยชิวกล่าวด้วยความมุ่งมั่น "หัวหน้า อีกไม่กี่วันผมจะไปที่ต้าหลี่ คุณช่วยเผยแพร่ข่าวนี้ออกไปหน่อยได้ไหม"

เทพแห่งสงครามเข้าใจความคิดของเยี่ยชิวได้ทันทีพร้อมกับถามออกไป "นายต้องการหลอกล่อให้หลงลิ่วมาจัดการนาย?"

"ถูกต้อง"

เยี่ยชิวยอมรับอย่างเปิดเผย "ไม่แน่นี่อาจเป็นโอกาสที่ดี ถ้าเหล่าผู้อาวุโสของเมืองต้องห้ามต่างพากันออกจากบำเพ็ญเพียรมา แล้วเราก็รู้สึกกดดันมาก แต่ถ้าทุกคนเหมือนกับหลงลิ่วละก็ เช่นนั้นเราก็สามารถฆ่าโจมตีได้ทั้งหมดแน่นอน"

"ที่นายพูดมาก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง แต่หลงลิ่วบำเพ็ญเพียรมาหลายปี แน่นอนว่าฝีมือของเขาจะต้องพัฒนาไปมากแน่ นายเผชิญหน้ากับเขาเพียงลำพังละก็ ฉันเกรงว่าจะอันตรายมาก" เทพแห่งสงครามกล่าว "ไม่งั้น ฉันเรียกให้เยี่ยหวู่ตี้กลับมาดีไหม?"

"รบกวนอาสามบ่อยไปคงไม่ดีเท่าไร ไว้เป็นหน้าที่ของผมเองจะดีกว่า!"

เยี่ยชิวกล่าว "ผมเองก็อยากใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่าความต่างของผมและบรรดายอดฝีมือของเมืองต้องห้ามจะมากน้อยแค่ไหนกัน"

"หัวหน้าไม่ต้องเป็นห่วงผม ที่ผมไปต้าหลี่ครั้งนี้จุดประสงค์ก็เพื่อไปศึกษาทักษะดรรชนีกระบี่หกชีพจรที่วัดเทียนหลง"

วัดเทียนหลง?

เมื่อได้ยินคำนี้ เทพแห่งสงครามก็หัวเราะขึ้นมา "เจ้าเด็กน้อยคนนี้ ที่แท้นายก็คิดจะไปขอความช่วยเหลือจากพระภิกษุคงเจี้ยนเหรอเนี่ย แต่เกรงว่าพระท่านละทิ้งเรื่องทางโลกไปแล้ว คงไม่มีทางยอช่วยอย่างแน่นอน"

"ไม่เป็นไร ผมมีวิธี"

เยี่ยชิวพูดอย่างมั่นใจ