วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 7

“เมื่อกี้นายพูดว่า นายมีวิธีช่วยฉันลบรอยแผลเป็น จริงไหม?”หญิงสาวพูดถาม

เยี่ยชิวยังไม่ทันได้พูดตอบ หมอหวังก็แย่งพูดก่อน“คุณหลิน อย่าไปฟังเขาพูดเพ้อเจ้อ ยันต์และคาถาเหมาซานนั่นคือความเชื่องมงาย ไม่มีทางที่จะช่วยลบรอยแผลเป็นของท่านได้”

หญิงสาวมองหมอหวัง พร้อมกับพูดเสียงเรียบเฉย“คุณเป็นเยี่ยชิวเหรอ?”

หมอหวังยิ้มพลางพูด“คุณหลินท่านอย่าล้อเล่นกับผม ผมจะเป็นเยี่ยชิวได้ยังไงล่ะ?”

“ในเมื่อคุณไม่ใช่ ถ้าอย่างนั้นเวลาที่ฉันถาม คุณมีสิทธิ์อะไรมาตอบ?”หญิงสาวราวกับยืนอยู่เหนือมวลชน ทันใดนั้นกลิ่นอายบนตัวเธอแพร่กระจายความโกรธมากมายมหาศาลออกมา สายตาคมกริบยิ่งกว่ามีดที่แหลมคม

ตึง!

หมอหวังก็กลัวจนขี้ขึ้นสมอง

เยี่ยชิวมองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ

เขาพบว่า ตอนนี้นิสัยเฉพาะตัวของหญิงสาวกับไป๋ปิงเหมือนกันมาก เพียงแต่ว่ามีความดื้อรั้นที่รุนแรงกว่า

เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?

หมอหวังเช็ดเหงื่อ พลางพูดขอโทษ“คุณหลิน ขอโทษครับ ผม…”

“เมื่อกี้นายพูดว่ายันต์และคาถาเหมาซาน คืออะไรเหรอ?”หญิงสาวไม่ได้สนใจหมอหวัง ถามเยี่ยชิวด้วยความอยากรู้ ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม อารมณ์แตกต่างกับเมื่อกี้โดนสิ้นเชิง

เยี่ยชิวพูดตอบ“ยันต์และคาถาเหมาซานเป็นเทคนิคลับ มีประสิทธิภาพที่มหัศจรรย์มาก คนที่ไม่เข้าใจ ก็คิดว่ามันเป็นความเชื่องมงาย แต่คนที่เข้าใจ ก็สามารถเรียนรู้เทคนิคระดับเทพ”

“ยันต์และคาถาเหมาซานสามารถช่วยลบรอยแผลเป็นฉันได้ไหม?”หญิงสาวถามอีกครั้ง

“ได้”เยี่ยชิวตอบด้วยความมั่นใจมาก

หนังสือเล่มนั้น《ยันต์และคาถาเหมาซาน》เป็นยันต์และคาถาที่ถูกบันทึกไว้ เรียกว่าคาถากำจัดรอยแผลเป็น

เมื่อร่ายคาถากำจัดรอยแผลเป็นแล้ว ในระยะเวลาสั้นๆก็สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้ ให้ผิวหนังฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิม

“ถ้าอย่างนั้นต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะสามารถช่วยกำจัดรอยแผลเป็นฉันได้?”

หญิงสาวคิดในใจ ถ้าหากครึ่งก็ดีไป แต่ถ้าหากสามปีห้าปี ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็ไม่สามารถใส่กระโปรงสั้นโชว์ขาเรียวได้แล้ว?

เยี่ยชิวคิดไปคิดมา ก็พูด“สิบนาที!”

“นายพูดว่าอะไรนะ!”หญิงสาวมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจ

เยี่ยชิวเข้าใจผิดคิดว่าหญิงสาวไม่พอใจที่ใช้เวลานาน จึงฝืนพูดตอบไป“ถ้าหากผมพยายามอีกหน่อย บางทีห้านาทีก็ได้แล้ว”

หญิงสาวนิ่งอึ้งไป ไม่กล้าที่จะเชื่อ

ในเวลาเดียวกัน นักศึกษาแพทย์ฝึกงานสองสามคนที่อยู่ด้านหลังของหมอหวัง ก็ยิ่งพากันหัวเราะเยาะเย้ย

“เยี่ยชิว นายคิดจะหลอกใครเหรอ”

“ห้านาทีกำจัดรอยแผลเป็น นายคิดว่าพวกเราไม่เข้าใจการแพทย์เหรอ หรือว่านายมีวิธีของเทพ?”

“ฉันคิดว่านายกำลังพูดจาไร้สาระ!หมอหวังเป็นหมอเฉพาะทาง เขาก็ยังไม่มีวิธี นายเป็นแค่พยาบาลผู้ช่วยคนหนึ่งจะมีวิธีอะไร?”

“ยันต์และคาถาเหมาซานเหรอ?เหอะๆ ทำไมนายไม่พูดว่านายมีเทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์มังกรด้วยล่ะ?”

“เทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์มังกรฉันก็มี แต่ไม่มีประสิทธิภาพในการกำจัดรอยแผลเป็น”เยี่ยชิวพูดอย่างวางมาดขรึม

หนึ่งในมรดกของบรรพบุรุษของตระกูลเยี่ย มีของพิศวงลึกลับที่ไม่อาจคาดเดาได้ หนึ่งในนั้นก็มีเทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์

พวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานหัวเราะพร้อมกับพูด“ฮ่าๆ น่าขำจริงๆ!ถ้าหากเมื่อกี้ฉันถามนายว่าเข้าใจฮวงจุ้ยไหม นายก็จะพูดว่า เข้าใจนิดหน่อยใช่ไหม?”

เยี่ยชิวพยักหน้า“อืม ฮวงจุ้ยฉันก็รู้นิดหน่อย”

“ถ้านายเก่งขนาดนั้น ทำไมต้องขโมยประวัติคนไข้ของกัวเส่าชงล่ะ?”

“ฉันไม่ได้ขโมย”เยี่ยชิวพูดกับพวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานด้วยความโกรธ

“ถ้าไม่ได้ขโมย แล้วนายจะถูกย้ายมาที่แผนกพยาบาลผู้ช่วยทำไมล่ะ?”พวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานหัวเราะเยาะ

เยี่ยชิวก็พูดไม่ออก โกรธจนหน้าแดง พร้อมกับพูด“ถึงยังไงฉันก็ไม่ได้ขโมย เป็นกัวเส่าชงใส่ร้ายฉัน…”

“ครับ”

เยี่ยชิวพยักหน้าเบาๆ คิดในใจด้วยความตื่นตระหนก ผู้หญิงคนนี้อารมณ์ไม่แน่นอน ห้ามทำให้เธอไม่พอใจเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นตัวเองต้องจนตรอกแน่

เขาไปเอาน้ำมาหนึ่งถ้วย หลังจากนั้นยื่นมือขวาออกไป นำนิ้วชี้กับนิ้วกลางชิดกันและจุ่มลงไปในถ้วยน้ำวาดไปมา เหมือนกับเขียนตัวหนังสืออะไร ในปากก็ไม่หยุดที่จะท่อง แต่เสียงเบามาก ทุกคนได้ยินไม่ชัดเจน

“เทพต้มตุ๋น!”

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของหมอหวังพูดดูถูกขึ้นมา คนอื่นก็พากันแสดงความรู้สึกเหยียดหยาม

สำหรับพวกเขา รักษาและช่วยชีวิตคนควรจะต้องฉีดยากินยาและผ่าตัด ส่วนเรื่องยันต์และคาถาเหมาซาน นั่นคือหลอกลวง

หลังจากสามนาที

เยี่ยชิวก็ดึงมือกลับ ใช้น้ำในถ้วยทาเบาๆบริเวณแผลเย็บของหญิงสาว พร้อมกับพูดว่า“รออีกสามนาที รอยแผลเป็นน่าจะหายไป”

ฮ่าๆ

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่ได้พร้อมกับพูด“เยี่ยชิว ดูไม่ออกเลยนะ นายแสดงได้เก่งมาก ฉันว่านายอย่าเป็นพยาบาลผู้ช่วยอีกเลย ออกไปเปิดสำนักเป็นเทพเถอะ ด้วยการแสดงของนาย สามารถหลอกลวงคนจนมีหน้ามีตา”

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานอีกคนก็พูดเสริมขึ้นมา“ปัจจุบันเรื่องที่การแพทย์ไม่มีวิธีรักษา แต่นายกลับใช้น้ำสองสามหยดทาก็หายแล้ว ไปหลอกผีเถอะ!”

หมอหวังก็ไม่เชื่อ เขาเป็นหมอมาหลายปีแล้ว เขาไม่เคยได้ยินว่ายันต์และคาถาเหมาซานจะสามารถรักษาได้ ไม่อย่างนั้น จะมีหมอไปทำไมล่ะ?

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เห็นว่าเวลาใกล้จะถึงสองนาทีแล้ว

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวร้องตะโกนขึ้นมา“รอยแผลเป็นหายไปแล้ว รอยแผลเป็นหายไปแล้ว”

หมอหวังขมวดคิ้วแน่น ไม่อยากจะเชื่อ แต่จิตใต้สำนึกสั่งให้มองไปบนขาของหญิงสาว ฉับพลันนั้น ดวงตาของหมอหวังก็ถลึงตาโตเหมือนกระดิ่งทองแดง สีหน้าแสดงออกเหมือนเห็นผี

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานที่อยู่ด้านหลังหมอหวังก็เอ๋อไปแล้ว

“นี้ นี้เป็นไปได้ยังไง!”