วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 701

พริบตาเดียวก็ผ่านไปสามวันแล้ว

ช่วงสามวันนี้ นอกเหนือจากการปกป้องร่างของพระคงเจี้ยนที่เสียชีวิตแล้ว เยี่ยชิวยังได้เจาะลึกดรรชนีกระบี่หกชีพจรและวิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สอง

ตอนนี้เขาเข้าใจเทคนิคดาบพิเศษทั้งสองนี้อย่างถ่องแท้แล้ว

ในใจของเยี่ยชิวเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของเทคนิคทั้งสองและสรุปได้ว่า พลังของวิชาดาบอักษรหญ้านั้นเหนือกว่าดรรชนีกระบี่หกชีพจร

“ดรรชนีกระบี่หกชีพจร แม้ว่าจะเป็นพลังงานดาบที่มองไม่เห็น แต่ต้องมีการเคลื่อนไหวร่างกายที่เชี่ยวชาญเพื่อปลดปล่อยพลังของมันอย่างเต็มที่”

“คล้ายกับในภาพยนตร์เทียนหลงปา ต้วนอวี้ใช้ความสว่างของร่างกายและฝีเท้าที่มีทักษะ ร่วมกับดรรชนีกระบี่หกชีพจรเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง”

“เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว วิชาดาบอักษรหญ้านั้นทรงพลังมากกว่าดรรชนีกระบี่หกชีพจร”

หลังจากได้รับพลังมนับร้อยปีจากพระคงเจี้ยน เยี่ยชิวก็สามารถใช้ดรรชนีกระบี่หกชีพจรได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ

อย่างไรก็ตาม วิชาดาบอักษรหญ้านั้นแตกต่างออกไป

เยี่ยชิวต้องมีสมาธิกับความแข็งแกร่งทั้งหมด และหลังจากใช้วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สองแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็จะหมดลงอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าพลังงานโดยกำเนิดของเขายังคงไหลเวียนอยู่ภายใน แต่ก็ต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการฟื้นฟูความแข็งแกร่ง

นั่นหมายความว่า เยี่ยชิวไม่สามารถใช้วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สองได้ เว้นเสียแต่ว่าจำเป็นจริงๆ

มิฉะนั้น เมื่อกำลังของเขาหมดลง เขาก็จะตกอยู่ภายใต้ความเมตตาของผู้อื่น

“แม้จะมีพลังนับร้อยปี แต่ฉันก็ยังไม่สามารถใช้วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สองได้โดยสิ้นเปลือง เทคนิคดาบนี้ครอบงำเกินไปอย่างแท้จริง”

“วิชาดาบอักษรหญ้ามีทั้งหมดเก้ารูปแบบ แต่ฉันไม่รู้ว่าอีกเจ็ดรูปแบบที่เหลืออยู่ที่ไหน”

“ถ้าฉันสามารถเชี่ยวชาญวิชาดาบอักษรหญ้าทั้งเก้ารูปแบบได้ ฉันจะต้องกลัวอะไรจากเมืองต้องห้าม? ฉันจะต้องกลัวอะไรจากหลงอี?”

เยี่ยชิวมีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งว่า ถ้าเขาเชี่ยวชาญวิชาดาบอักษรหญ้าที่สมบูรณ์ เขาน่าจะสังหารหลงอีได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

“โอ้สวรรค์ โปรดประทานโชคลาภแก่ฉัน เพื่อที่ฉันจะได้พบวิชาดาบอักษรหญ้าเจ็ดรูปแบบที่เหลือโดยเร็วที่สุด”

ในความเป็นจริง เขารู้ดีว่า แม้ว่าวิชาดาบอักษรหญ้าที่เหลืออีกเจ็ดรูปแบบจะปรากฏต่อหน้าเขาในตอนนี้ เขาจะไม่สามารถเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ แม้ว่าเขาจะได้เรียนรู้สิ่งเหล่านั้น เขาก็ไม่สามารถดำเนินการได้

นี่เป็นเพราะระดับพลังยุทธ์ของเขาต่ำเกินไป

ด้วยพลังในร่างกายของเขาที่มีอายุนับร้อยปี เขาต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการฟื้นฟูความแข็งแกร่ง หลังจากใช้วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ารูปแบบต่อมาจำเป็นต้องมีการฝึกฝนที่มากขึ้นเพื่อรองรับ

“ฉันสงสัยว่าหลังจากได้รับพลังมาร้อยปีแล้ว ฉันจะสามารถทะลุไปสู่ขั้นที่สี่ของวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงได้หรือไม่?”

เยี่ยชิวนั่งขัดสมาธิและเริ่มหมุนเวียนพลังงานภายในของเขา

ในไม่ช้า ร่างของเขาก็ค่อยๆ ลอยขึ้นจากพื้นและเริ่มหมุนไปในอากาศเหนือพื้นดินสามฟุต

หลังจากนั้นไม่นาน

แสงสีทองจางๆ ก็ฉายออกมาจากร่างของ เยี่ยชิว ทำให้เขาดูเหมือนพระพุทธเจ้า

เขาเริ่มฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง

หลังจากผ่านไปสามชั่วโมง

เยี่ยชิวก็หยุดฝึกซ้อมและรู้สึกผิดหวัง

วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงยังไม่ทะลุ และผลลัพธ์นี้ยากสำหรับเขาที่จะยอมรับ

“ถ้าพระคงเจี้ยนไม่ได้ให้พลังแก่ฉันเป็นเวลาร้อยปี ฉันจะต้องฝึกฝนเป็นเวลาร้อยปีโดยไม่ต้องสามารถก้าวไปสู่ขั้นที่สี่ของวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงได้?”

จากนั้นเขาก็ตรวจดูพลังโดยกำเนิดในร่างกายของเขา

พลังโดยกำเนิดไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย เหมือนกับเมื่อก่อนทุกประการ

แปลกทำไมไม่มีการปรับปรุงเลย?

สิ่งนี้ทำให้ เยี่ยชิวรู้สึกกดดันอย่างมาก เพราะเขาได้ยินจากพรคงเจี้ยนว่า หลงอีอาจฝึกฝนพลังที่แท้จริงได้เก้าครั้ง และเกือบจะบุกเข้าสู่เส้นทางเซียน

แม้ว่าพลังโดยกำเนิดจะน่าทึ่ง แต่เยี่ยชิวมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และไม่น่าจะเพียงพอที่จะแข่งขันกับหลงอี

หากหลงอีเข้าสู่เส้นทางเซียน เขาก็คงไม่สามารถเทียบได้กับ หลงอี

“ฉันคิดว่าพรสวรรค์การต่อสู้ของฉันแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้คนในเมืองต้องห้ามจะยิ่งผิดปกติมากขึ้นไปอีก”

เยี่ยชิวเริ่มฝึกฝนเครื่องรางอีกครั้ง

หลังจากเพิ่มพลังของเขาแล้ว มันก็มีผลกระทบอย่างมากต่อการฝึกฝนยันต์ เยี่ยชิวเชี่ยวชาญยันต์ใหม่ห้าหรือหกอันในคืนเดียว