วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 702

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อสองวันก่อนเจ้าสองคนนี้ยังอยู่ที่ซูโจวอยู่เลย ทำไมจู่ๆ ถึงมาที่ต้าหลี่ได้?

หรือว่ายังถูกจัดการไม่หนำใจก็เลยมาให้จัดการอีก?

เยี่ยชิวยื่นมือไปข้างหน้าพร้อมกับกล่าว "พี่หลิน ตัวตัว ดูสิว่านั่นคือใคร?"

หลินจิงจื้อและเฉียนตัวตัวมองไปตามที่เขาชี้และต่างตกตะลึง

จากนั้นก็เห็นหม่าตงและเกาเฟยและพวกอีกจำนวนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่โดยไม่ได้สังเกตเห็นเยี่ยชิวและพวกเลย

จมูกของเกาเฟยฟกช้ำและตาบวมสวมเฝือกคอ ส่วนมือของหม่าตงก็เข้าเฝือกอ่อนอยู่

และข้างกายของสองคนนี้ยังมีสาวสวยสุดเซ็กซี่เดินประกบข้างอยู่โดยไม่สนใจใคร

หลินจิงจื้อกล่าวอย่างตกใจ "สองคนนั้นมีอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หรือพวกเขาจะตามพวกเรามา?"

เยี่ยชิวส่ายหน้า "คงไม่ได้ตามเรามาหรอก ไม่งั้นพวกเขาคงไม่กล้าปรากฏตัวอยู่ตรงหน้านี้เปิดเผยหรอก"

เฉียนตัวตัวเห็นว่าเกาเฟยโอบกอดผู้หญิงคนหนึ่งอยู่และรู้สึกโกรธพร้อมกับกำหมัดกล่าว "ฉันจะไปสั่งสอนเขาสักหน่อย"

"ตัวตัว อย่าวู่วามไป" เยี่ยชิวเรียกเฉียนตัวตัวพร้อมกับกล่าว "อย่าหาเรื่องเพิ่มเลย แค่พวกเขาไม่มาหาเรื่องเราก่อน เราก็ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับพวกเขาหรอก เพราะเรามาที่นี่เพื่อมาธุระเป็นเพื่อนพี่หลิน"

เฉียนตัวตัวกล่าวอย่างเย็นชา "เห็นแก่หน้าของพี่สะใภ้ ฉันไม่ทำอะไรเขาก็ได้ แต่ถ้าเจ้าหมอนั่นหาเรื่องฉันก่อนละก็ ฉันต่อยเขาไม่ยั้งมือแน่"

เมื่อพูดจบเฉียนตัวตัวก็จ้องเกาเฟยตาเขม็ง

เกาเฟยหันหน้ามาชำเลืองมองเหมือนรับรู้ได้ และเมื่อเห็นหน้าเฉียนตัวตัวและทุกคนก็หน้าถอดสีทันที

"คุณชายหม่า ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้?" เกาเฟยกล่าวด้วยความตื่นตระหนก

"ใครกัน?" หม่าตงเงยหน้ามองและวินาทีต่อมาก็ร้องอุทานเสียงหลง "ปัดโธ่ พวกเขาไม่ได้อยู่ที่ซูโจวเหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"

ที่หม่าตงและเกาเฟยออกจากซูโจวก็เพราะต้องการหนีจากเยี่ยชิว แต่ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งจะมาถึงต้าหลี่ก็กลับต้องมาเจอเยี่ยชิวเข้าจนได้

เกาเฟยกล่าวกระซิบ "คุณชายหม่า เจ้าหมอนั่นคงไม่ได้ตามเรามาใช่ไหม?"

หม่าตงกล่าวด้วยความโมโห "พ่อของฉันขอโทษเขาไปแล้ว เขายังทำลายแขนข้างหนึ่งของฉันไปแล้ว ตอนนี้ยังตามฉันมาที่ต้าหลี่อีก เขาคิดจะทำอะไรของเขากันแน่?"

เกาเฟยกล่าวด้วยความหวาดกลัว "หรือเขาต้องการให้เราตาย?"

หม่าตงกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ไม่ว่าเขามาที่นี่ทำไม เราออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า"

หม่าตงเตรียมจะหนีแต่ก็ได้ยินเกาเฟยกล่าว "พวกเขามาแล้ว"

หม่าตงชำเลืองมองก็พบว่าเยี่ยชิวได้เดินนำหลินจิงจื้อพร้อมกับเฉียนตัวตัวมุ่งหน้ามาทางเขาพร้อมกับรอยยิ้ม

จะว่าไปแล้ว ตอนนี้หม่าตงและเกาเฟยรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก

เพราะพวกเขาเคยเห็นการลงมือของเยี่ยชิวมาก่อน

หม่าตงคิดจะวิ่งหนี แต่ไม่รู้เพราะอะไรเมื่อเขาสบตากับเยี่ยชิวก็ทำให้ขาอ่อนล้าเดินก้าวเดินไปไหนไม่ได้

"คุณชายหม่า พวกคุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ บังเอิญเหลือเกิน!"

เยี่ยชิวเดินเข้ามาพร้อมกับโบกมือทักทาย

"ใช่.....ใช่ บังเอิญมาก" หม่าตงฝืนยิ้มออกมาทั้งที่ในใจแทบอยากร้องไห้

เยี่ยชิวถาม "พวกคุณมาที่ต้าหลี่ทำไมเหรอ?"

"พวกเรามาทำธุระเล็กน้อย" หม่าตงเองก็ถามออกไป "พวกคุณมาทำอะไรที่ต้าหลี่?"

เยี่ยชิวกล่าว "เราเองก็มาทำธุระเหมือนกัน"

ฮึ คิดว่าไม่รู้เหรอว่าโกหก