วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 730

ฉึบ!

ดาบฟันเข้าที่ศีรษะของอาสมาน

อย่างเฉียบคม

หากโดนดาบของเซียวจิ่วเข้าไป แม้ว่าอาสมานจะเป็นปรมาจารย์อันดับเทพก็เถอะ เขาไม่มีทางที่จะหนีความตายไปได้เด็ดขาด

อย่างไรก็ตาม อาสมานยกมือขวาขึ้น ใช้คทาสกัดดาบไว้ แล้วตะคอกใส่เซียวจิ่ว

“ไสหัวไปซะ”

คลื่นเสียงที่น่าสะพรึงกลัวนั้น ทำให้เซียวจิ่วกระเด็นออกไปไปทันที

เดิมทีเซียวจิ่วก็ได้รับบาดเจ็บมาอยู่แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ เขาคงไม่จนตรอกขนาดนี้หรอก

“เซียวจิ่ว รอฉันก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวฉันจะกลับมาจัดการกับนายทีหลัง ตอนนี้ ฉันจะจัดการกับไอ้เด็กคนนี้ก่อน”

อาสมานชี้ไปที่เยี่ยชิวและปลดปล่อยจิตสังหารของเขา: "กล้าดียังไงมาฆ่าสัตว์พาหนะของฉัน นายสมควรตายซะ"

“แม้ว่าวันนี้จะเชิญเทพองค์ใดลงมา ก็คงไม่สามารถช่วยนายได้”

“ตายซะเถอะ!”

พรวด!

อาสมานลงแรงเต็มเท้าและวาบมาอยู่ข้างหน้าเยี่ยชิว

รวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ

เยี่ยชิวมีเวลาไม่มากนักในการใช้ความคิด และใช้คาถาล่องหน เพื่อสลัดอาสมาน จากนั้นรอโอกาสแล้วค่อยลงมือ

ในขณะนี้ รูม่านตาที่จมลึกของอาสมานได้ปล่อยแสงสีเขียวออกมา

“สวบ!”

อาสมานรีบพุ่งออกไปแล้วปล่อยหมัด

ปึง!

ร่างของเยี่ยชิวลอยออกไป และตกลงไปอย่างแรง และห่างออกไปยี่สิบเมตร

ร่างกายของเยี่ยชิวนั้นแข็งแกร่งมาก และเขาไม่ได้รับบาดเจ็บภายนอก แต่หมัดของอาสมานนั้นทรงพลังมาก ถึงขั้นทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บ

เลือดลมพุ่งพล่านอยู่ภายในอก

และมีเลือดอยู่ในลำคอของเขา

เยี่ยชิวกลืนเลือดลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขา และลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว จ้องไปที่อาสมานอย่างเคร่งขรึม

เขาตกใจมาก

เป็นไปได้ยังไง?

ฉันใช้คาถาล่องหนแล้ว แต่ตาแก่คนนี้ยังหาฉันเจอได้ยังไงกัน?

สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

อาสมานหัวเราะเยาะ: "นายคิดว่าใช้คาถาล่องหนแล้วจะเป็นหนทางช่วยชีวิตนายจริงๆงั้นสินะ?"

“ไอ้หนู นายนี่ช่างไร้เดียงสาจริงๆเลยนะ!”

“เมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งที่แท้จริง ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม ก็เหมือนกับภายนอกดูแข็งแกร่งแต่จริงๆแล้วไร้พลังนั่นแหละนะ”

“ฉันจำได้ว่านายสามารถสร้างพลังดาบจากปลายนิ้วได้สินะ ถ้าข้าคนนี้จำไม่ผิด นั่นคงจะเป็นดาบดรรชนีกระบี่หกชีพจรของวัดต้าหลี่เทียนหลงใช่ไหม?”

“ไหนรีบใช้มันซะสิ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ นายคงไม่มีโอกาสได้ใช้มันแล้วนะ”

อาสมานมองไปที่เยี่ยชิวราวกับว่ามีมีดซ่อนอยู่ในนัยตาของเขา และปากที่ทั้งเหี่ยวแห้งและแตกของเขานั้นดูซีดและยิ่งดูแปลกไปอีกเมื่อเขายิ้ม

“อยากเห็นดรรชนีกระบี่หกชีพจรอย่างนั้นเหรอ? ได้ แล้วฉันจะแสดงให้นายดู”

เยี่ยชิวก็รู้แล้วว่า

ในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาคงต้องใช้ไพ่ไม้ตายของเขาซะแล้ว

อาสมานนั้นแข็งแกร่งเกินไป และวิธีการธรรมดานั้นไม่สามารถทำร้ายอาสมานได้เลย

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป สถานการณ์จะไม่เอื้ออำนวยต่อพวกเขาอย่างมาก

ในบรรดาไพ่ไม้ตายทั้งหมดของเยี่ยชิวนั้น วิธีการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดคือวิชาดาบอักษรหญ้า แต่เยี่ยชิวยังไม่ได้วางแผนที่จะใช้มัน

วิชาดาบอักษรหญ้านั้นมีข้อเสียอยู่บ้าง นั่นก็คือต้องได้มีพลังภายในที่แข็งแกร่ง ด้วยระดับพลังยุทธ์ในปัจจุบันของเยี่ยชิว หลังจากที่ใช้พลังดาบไปสองครั้ง ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาจะลดลง และเขาต้องการเวลาฟื้นพลังเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าใช้มันอย่างหุนหันพลันแล่น

หากไม่สามารถฆ่าอาสมานได้หลังจากใช้วิชาดาบอักษรหญ้า เขาจะกลายเป็นลูกแกะที่จะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

เขาจะต้องรอ...

รอโอกาสที่จะฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

เมื่อโอกาสมาถึงเมื่อไหร่ เขาถึงกล้าใช้วิชาดาบอักษรหญ้าเพื่อโจมตีครั้งสุดท้าย

ตอนนี้ เขาต้องใช้ไพ่ไม้ตายอย่างอื่นรับมือกับอาสมานไปก่อน

เยี่ยชิวมองดูอาสมานด้วยใบหน้าที่จริงจังและใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงอย่างเงียบๆ

อาสมานโบกมือให้เยี่ยชิว และพูดอย่างเย่อหยิ่ง: "นายมันอ่อนแอเกินไป ให้ฉันบดขยี้นายให้ตายมันยังง่ายกว่าฆ่ามดหนึ่งตัวซะอีก"

มด?

นี่กล้าเปรียบเทียบฉันกับมดยังงั้นเหรอ ฉันอ่อนขนาดนั้นเลย?

“อ้ากกก”

จู่ๆเยี่ยชิวก็คำราม และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ดูบูดเบี้ยวทันที

มือขวากำหมัด