วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 734

ในขณะที่อาซ่าหม่านบินออกไป เซียวจิ่วก็รีบไล่ตามเขาออกไปด้วย ยกหมัดขึ้นโจมตีอย่างต่อเนื่อง

บูม!

หน้าอกอาซ่าหม่านถูกชกไปหนึ่งหมัด

คลิ๊ก!

กระดูกแตกหัก

ปากของอาซ่าหม่านก็กระอักเลือดออกมา และกระเด็นไปข้างหลังอีกครั้ง

"ไปตายซะ!"

ด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น เซียวจิ่วก็ไล่ตามไปอีกครั้ง โดยหวังว่าจะใช้โอกาสนี้ฆ่าอาซ่าหม่าน

“นิมานิมา โฮ่ว...”

อาซ่าหม่านท่องคาถาในปากอย่างเงียบ ๆ แล้วก็มีแสงสีขาวก็หลุดออกจากไม้เท้า

แสงสีขาวนี้ปกคลุมเซียวจิ่วอย่างรวดเร็ว

แต่แล้ว เซียวจิ่วมองข้ามมัน และทะลุผ่านแสงสีขาวราวกับเสือที่ดุร้าย ยกหมัดชกไปบนหัวของอาซ่าหม่าน

ในเวลาทันใดนั้น

อาซ่าหม่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเผชิญหน้ากับเซียวจิ่ว ทั้งสองปะทะกันและเริ่มการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตาย

"บูม!"

ทั้งสองสู้ตาย

เห็นเพียงเงาพร่ามัวสองเงาปะทะกันอย่างรวดเร็ว แม้แต่ปรมาจารย์อย่างชิงหลงและฉีหลินก็ไม่สามารถมองเห็นการร่องรอยของเซียวจิ่วและอาซ่าหม่านได้

"แข็งแกร่งมาก!"

ชิงหลงอุทาน: "ถ้าแชมป์โหวไม่ได้รับบาดเจ็บ ไอ่แก่นั้นก็อาจจะไม่สามารถหยุดเขาได้"

ฉีหลินก็รู้สึกเช่นเดียวกันและพูดว่า: "หมัดของแชมป์โหวนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน หากเขาอยู่ในช่วงวัยหนุ่ม ฉันเกรงว่าเะียงหมัดเดียวของเขาฉันก้ไม่สามารถรับมือได้"

บูม!

บูม!

บูม!

ยังคงมีเสียงปะทะกันอย่างต่อเนิน

หลังจากนั้นไม่นาน

ร่างทั้งสองก็บินออกจากกัน

มีคราบเลือดมากมายบนชุดสีขาวของอาซ่าหม่าน บนมุมปากก็มีเลือดออกเช่นกัน ทำให้เขาดูน่าสมเพชรเล็กน้อย

ในทางกลับกัน เซียวจิ่วยังคงอาเจียนเลือดออกมาอย่างต่อเนิน

อาซ่าหม่านเช็ดเลือดบนมุมปากแล้วพูดว่า: "เซียวจิ่ว ทุกคนยกย่องว่าแกเป็นเทพสงครามทิศเหนือ ฉันคิดว่าชื่อนั้นคู่ควรกับแกมัน "

“แกได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่แกยังมีพลังการต่อสู้เช่นนี้อยู่ ซึ่งทำให้ฉันคนนี้ชื่นชมแกมาก”

“น่าเสียดายที่การฝึกฝนของคุณไม่ดีเท่าฉัน และแกก็ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นวันนี้แกคงไม่สามารถรอดชีวิตได้”

“แล้วก็ ฉันไม่เคยเห็นเทคนิคการหมัดแบบแกมาก่อน มันเป็นเทคนิคหมัดแบบไหนกัน?”

อาซ่าหม่านมีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย

หมัดของเซียวจิ่วเต็มไปด้วยพลังครอบงำที่ไร้ขอบเขต โมเมนตัมของมันก็น่ากลัวมาก และพลังโจมตีนั้นยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการชกหมัดประเภทนี้สามารถช่วยให้พลังของเซียวจิ่วเพิ่มขึ้นได้

เซียวจิ่วกล่าวว่า: "หมัดของฉันนั้นชื่อว่าหมัดครอบงำ!"

หมัดครอบงำ?

อาซ่าหม่านขมวดคิ้ว จนถึงทุกวันนี้เขายังไม่เคยได้ยินหมัดอบบนี้มาก่อน

เซียวจิ่วกล่าวต่อว่า: "ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง"

ทันใดนั้นบนใบหน้าของทุกคนนั้นก็แสดงความตกใจ

“แชมป์โหวนั้นสามารถสร้างหมัดที่น่ากลัวแบบนี้ขึ้นมาได้เอง มันช่าง... น่ากลัวจริงๆ!”

บนใบหน้าของฉีหลินนั้นมีความชื่นชมอย่างคลั่งไคล้

ตั้งแต่สมัยก่อน ใครก็ตามที่สามารถสร้างกังฟูของตัวเองได้นั้นก็จะเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่สามารถสร้างกังฟูของตัวเองได้แม้แต่ครึ่งท่า

เหมือนกับนักประดิษฐ์ตัวอักษรและจิตรกรสมัยนี้ที่ใครๆ ก็อยากมีสำนักขอตัวเอง แต่แล้ว ตั้งแต่สมัยก่อนจนถึงปัจจุบันก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำได้จริงๆ

เซียวจิ่วอายุเพิ่งจะ30 ปีเท่านั้น แต่เขานั้นก็ได้ก้าวไปสู่จุดสูงสุดที่ใครๆ ก็เข้าถึงได้ยากในชีวิตแล้ว อธิบายเขาได้เพียง 4 คำเท่านั้น

ความสามารถเหลือล้น!

เยี่ยหวู่ตี้ชื่นชมเขา: "เซียวจิ่วนั้นเป็นบุคคลที่โดดเด่นบนโลกนี้จริงๆ ถ้าหากเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ ไอ่แก่นั้นอาจจะไม่สามารถต้านทานหมัดของเขาได้"

เยี่ยชิว พยักหน้าเล็กน้อย เห็นด้วยกับคำพูดของ เยี่ยหวู่ตี้