“เซียวจิ่วใกล้จะตายแล้ว?”
เยี่ยชิวผงะไป
ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเยี่ยหวู่ตี้ก็พูดอะไรบางอย่างที่คล้ายกันระหว่างทางไปช่วยเหลือเซียวจิ่ว
อย่างไรก็ตาม เยี่ยหวู่ตี้ก็เคยได้ยินเรื่องนี้จากอมตะชางเหม่ย เช่นกัน
“ผู้อาวุโส เซียวจิ่วยังมีชีวิตอยู่สบายดี เขาจะตายได้อย่างไร?” เยี่ยชิวถาม
อมตะชางเหม่ยยิ้มและกล่าวว่า “ฉันได้ทำนายดวงชะตาของเขาแล้ว ชีวิตของเซียวจิ่วอยู่ได้ไม่นาน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เยี่ยชิวก็เยาะเย้ยและพูดว่า “ผู้อาวุโส ไม่ได้อยากดูหมิ่นคุณ แต่การทำนายของคุณแม่นยำแค่ไหนเชียว?”
อมตะชางเหม่ยหยุดยิ้มแล้วพูดว่า “เซียวจิ่วใกล้จะตายแล้วจริงๆ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณในครั้งนี้ เซียวจิ่วคงตายในประเทศเพื่อนบ้านไปแล้ว”
“เพราะคุณปรากฎตัว ชะตากรรมของเขาจึงเปลี่ยนไป แต่ฉันกล้าพูดได้เลยว่าเขายังคงตาย”
“เขาอาจจะมีชีวิตอยู่ได้มากสุดอีกปีหนึ่ง แต่เขาอาจจะจากไปภายในหกเดือนด้วยซ้ำ!”
เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังบนใบหน้าของอมตะชางเหม่ย เยี่ยชิวจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ชายแท้ชางเหม่ยกล่าวว่า “ฉันเคยสังเกตโหงวเฮ้งของเซียวจิ่วมาก่อนอย่างรอบคอบ มีบรรยากาศอันแข็งแกร่งของราชวงศ์และความมั่งคั่งระหว่างคิ้วของเขา”
“ถ้าเป็นสมัยโบราณ คนที่มีรูปร่างหน้าตาอย่างเขา คงจะได้สวมมงกุฎและแต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษาของราชวงศ์อย่างแน่นอน”
“แน่นอนว่าตอนนี้เขากำลังทำได้ดี โดยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแชมป์โหวและควบคุมกองทัพที่แข็งแกร่งนับล้านคน ในสมัยโบราณ เขาจะถูกมองว่าเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่”
“โดยสรุปแล้ว คนอย่างเขาไม่ควรมีอายุสั้น”
“ดังนั้นฉันจึงทำนายโชคลาภให้กับเซียวจิ่วโดยเฉพาะ และสัญญาณแสดงให้เห็นว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เจ็ดสิบหกปี”
เยี่ยชิวยิ่งสับสนมากขึ้น “คุณไม่ได้บอกว่าเซียวจิ่วใกล้จะตายแล้วเหรอ? ตอนนี้คุณกำลังบอกว่าเขามีอายุเจ็ดสิบหกปี นั่นไม่ขัดแย้งเหรอ?”
อมตะชางเหม่ยยิ้มแล้วพูดว่า “อย่ารีบร้อน ให้ฉันอธิบายช้าๆ”
“เซียวจิ่วอาจมีอายุยืนถึงเจ็ดสิบหกปี แต่เขาทำบางสิ่งที่ทำให้อายุของเขาสั้นลง ดังนั้นสวรรค์จึงหักอายุขัยของเขาออกไปสี่สิบปี”
“สิ่งแรกคือสงครามเป่ยกู้ถิง”
“เซียวจิ่วมีชื่อเสียงไปทั่วกองทัพเนื่องจากการสู้รบครั้งนี้ แต่ในระหว่างนั้น นอกจากทหารศัตรูแล้ว เขายังสังหารพลเรือนธรรมดาๆ อีกเจ็ดคนด้วย”
“คนธรรมดาทั้งเจ็ดคนนี้อาศัยอยู่ใกล้กับเป่ยกู้ถิงในเวลานั้น และเมื่อได้ยินเสียงปืนหยุด ก็พร้อมที่จะมาช่วยเหลือเซียวจิ่ว”
“ในเวลานั้น เซียวจิ่วโกรธมาก จนเขาเข้าใจผิดฆ่าคนธรรมดาทั้งเจ็ดคนนี้ โดยคิดว่าเป็นศัตรูกัน”
“ส่งผลให้อายุขัยของเขาลดลงสิบปี”
เยี่ยชิวถามว่า “ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน?”
“มันคงแปลก ถ้าคุณเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน” อมตะชางเหม่ยกล่าว “เซียวจิ่ว เป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากสงครามเป่ยกู้ถิง เขาสังหารศัตรูนับไม่ถ้วนและเป็นแบบอย่างให้กับทั้งกองทัพ หากถูกเปิดเผยว่า เขาได้สังหารผู้บริสุทธิ์ เขาจะยังถูกมองว่าเป็นวีรบุรุษ?”
เยี่ยชิวยังคงไม่เชื่อ “นี่เป็นเพียงคำพูดของคุณ ฉันไม่เชื่อ”
เมื่อมาถึงจุดนี้ เยี่ยหวู่ตี้กล่าวว่า “อมตะชางเหม่ย ไม่ได้โกหก เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจริง”
“หลังจากสงครามเป่ยกู้ถิง รายงานลับสุดยอดถูกส่งมาจากชายแดนทางเหนือ”
“มีเพียงสามคนเท่านั้นที่เห็นรายงานนี้ ผู้อาวุโสถัง เทพทหาร และพ่อของฉัน ตอนนั้นฉันบังเอิญอยู่ที่บ้านและได้ยินพ่อพูดถึงเรื่องนี้”
“พ่อของฉันบอกว่าจีนต้องการวีรบุรุษ และสิ่งที่เซียวจิ่วทำนั้นกล้าหาญ แม้ว่าเขาจะฆ่าพลเรือนธรรมดาๆ สองสามคน แต่ก็ค่อนข้างเข้าใจได้”
อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อ “ประเด็นที่สองคือ เซียวจิ่วได้รับตำแหน่งแชมป์โหว”
“ตำแหน่งของแชมป์โหวนั้นน่ายกย่องเกินไป และโชคลาภของเขาก็ไม่เพียงพอที่จะทนได้”
“ในสมัยโบราณ ผู้ที่ได้รับตำแหน่งแชมป์โหวต่างก็มีความโดดเด่นในความสำเร็จ แต่ผลลัพธ์ของพวกเขากลับไม่ดีนัก”
“แม้ว่าเซียวจิ่วจะร่ำรวยและมีอำนาจ แต่โชคลาภของเขาก็ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นอายุขัยของเขาจึงถูกหักออกไปอีกสิบปี”
อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อไปว่า “ประเด็นที่สามคือ เซียวจิ่ว เนรคุณ”
“พ่อแม่ของเซียวจิ่วเสียชีวิตตั้งแต่เนิ่นๆ และตระกูลของพวกเขายากจน พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาโดยชายชราข้างบ้าน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...