เวลาสิบเอ็ดโมงเช้า
เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติจินหลิง
เยี่ยชิวถือกระเป๋าเดินทางเดินออกจากทางออก เห็นฝูงชนจำนวนมากอยู่ข้างนอก ขวางทางออกไว้โดยสิ้นเชิง
นอกจากนี้ยังมีนักข่าวจำนวนมากในที่เกิดเหตุถือกล้องและไมโครโฟนรอการมาถึงของบุคคลสำคัญอย่างใจจดใจจ่อ
“เป็นไปได้ไหมที่ดาราดังจะมาที่จินหลิง?”
เยี่ยชิวคิดกับตัวเองขณะที่เขาได้ยินเสียงตะโกนจากฝูงชน
“มาแล้ว มาแล้ว!”
ทันใดนั้น นักข่าวก็รุมผ่านเยี่ยชิว
ใครกำลังมา?
เยี่ยชิวอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นเขาจึงหันกลับไป เห็นคนกลุ่มใหญ่เดินออกจากทางออก
ช่วงเวลาต่อมา เยี่ยชิวมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยท่ามกลางฝูงชน
ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียงจากเกาหลี บุตรแห่งปราชญ์แพทย์
ลีมยองฮัน!
ลีมยองฮันสวมชุดสูทเฉียบคม ทรงผมทาเจล เขาก็เชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ
รอบตัวเขามีคนมากกว่ายี่สิบคน ทุกคนดูภาคภูมิใจและสง่างาม
เยี่ยชิวตระหนักได้ทันทีว่า คนกลุ่มนี้ต้องเป็นคณะแพทย์จากเกาหลี
จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่ชายชราท่ามกลางฝูงชน
ชายชราอายุเจ็ดสิบปี ใบหน้าผอมเพรียว แต่งกายด้วยชุดเกาหลีสีขาวเรียบๆ และรองเท้าบูทนุ่มๆ ผมหงอกของเขาจัดอย่างพิถีพิถัน
ปราชญ์แพทย์แห่งเกาหลี ลีจองฮี!
ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็จำตัวตนของชายชราได้ แววตาที่เฉียบคมก็แวบขึ้นมาในดวงตา
ในขณะนี้ นักข่าวกำลังถ่ายรูปลีจองฮีและกลุ่มของเขาอย่างบ้าคลั่ง พร้อมพูดว่า
“คุณลี ยินดีต้อนรับสู่ประเทศของเรา”
“เราเป็นนักข่าวจากทีวีตะวันออกขอถามอะไรคุณสักเล็กน้อยได้ไหม?”
“คุณลี…...”
โดยไม่สนใจนักข่าว ลีจองฮียังคงเดินไปข้างหน้าท่ามกลางฝูงชน
เด็กนักเรียนคนหนึ่งถือกระเป๋าเป้สะพายหลัง รีบวิ่งไปด้านหน้าฝูงชน ดูตื่นเต้นและตะโกนว่า
“คุณลี ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์จากประเทศจีน ชื่นชมการแพทย์แผนโบราณของเกาหลีเป็นอย่างมาก คุณคือไอดอลของฉัน ฉันขอลายเซ็นของคุณหน่อยได้ไหม?”
ลีจองฮีดูเหมือนจะไม่ได้ยิน และยังคงไม่ตอบสนอง
“คุณลี ขอลายเซ็นของคุณให้ฉันหน่อยเถอะ ฉันขอร้อง……”
เยี่ยชิวเหลือบมองชายหนุ่มที่พูดและอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ “มีแพทย์ที่เก่งกาจมากมายในจีน แต่คุณเลือกที่จะบูชาชาวต่างชาติ และทำตัวประจบประแจงต่อชาวต่างชาติ!”
นักข่าวก็ถ่ายรูปและถามคำถาม
“คุณลีจองฮี คุณมีความมั่นใจในการแข่งขันครั้งนี้หรือไม่?”
“คุณลีจองฮี ถ้าครั้งนี้คุณแพ้ คุณจะฆ่าตัวตายจริงๆ เหรอ?”
“คุณลี……”
“หยุด!” ลีมยองฮันตะโกนว่า “พ่อของฉันเดินทางไกลและต้องการพักผ่อน ฉันหวังว่าคุณจะไม่รบกวนเขา”
“หากคุณมีคำถามใดๆ คุณสามารถถามฉันได้”
“แต่ฉันจะตอบคำถามแค่สามข้อเท่านั้น”
ทันทีที่ลีมยองฮันพูดจบ นักข่าวก็ยื่นไมโครโฟนให้เขาแล้วถามว่า “คุณลีมยองฮัน คุณจะเข้ามาแทรกแซงการแข่งขันครั้งนี้หรือไม่?”
“ไม่” ลีมยองฮันพูด “การแข่งขันทั้งหมดพ่อของฉันเป็นคนจัดการเอง”
นักข่าวอีกคนถามว่า “คุณลีมยองฮัน คุณคิดว่าพ่อของคุณจะชนะการแข่งขันครั้งนี้หรือไม่?”
“คำถามของคุณดูไร้สาระนิดหน่อย พ่อของฉันเป็นแพทย์ที่น่าเกรงขามที่สุดในประวัติศาสตร์การแพทย์เกาหลี มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมและมีสถิติไร้พ่าย แน่นอนว่าครั้งนี้เขาจะชนะแน่นอน”
ลีมยองฮันเหลือบมองนักข่าวที่อยู่ตรงนั้นแล้วพูดว่า "มีโอกาสสุดท้ายสำหรับคำถาม ใครอยากจะถาม?"
นักข่าวก้าวไปข้างหน้าและถามว่า “คุณลีมยองฮัน คุณคิดอย่างไรกับการแพทย์แผนจีน?”
ทั้งห้องเงียบไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...