วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 765

เยี่ยชิวเป็นหมอคนหนึ่ง เขาจึงอ่อนไหวกับคำว่า “ช่วยชีวิต” เป็นพิเศษ เมื่อได้ยินเสียงนั้น เขาจึงรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที

และเห็นว่าข้างหน้ามีกลุ่มคนกลุ่มใหญ่มุงกันอยู่

“ไป ไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น”

เยี่ยชิวรีบเดินเข้าไปดู เขาเบียดตัวเองเข้าไปในฝูงชน ทันใดนั้นเขาก็เห็นผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่บนพื้น

ผู้หญิงคนนี้อายุประมาณ 20 ปี เธอมีรูปร่างเพรียวบาง ดวงตากลมโต ผิวขาวราวหิมะ และผมสีดำสนิทมัดเป็นเปีย

ท่อนบนเธอใส่เสื้อยืดสีขาว ส่วนท่องล่างเป็นกระโปรงสั้นสีดำและรองเท้าผ้าใบสีขาว

ดูร่าเริงสดใสมาก

ในขณะนี้ ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ซีดเซียวและเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

สายตาของเยี่ยชิวมองลงไปยังขาอ่อนอันเรียบเนีบยของเธอ บริเวณนั้นมีรอบแผลยาวประมาณ 5 เซนติเมตรและมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ดูเหมือนว่าเส้นเลือดเธอจะแตก

“หญิงสาวที่งดงามขนาดนี้จะต้องมาทนทุกข์ทรมาณขนาดนี้ น่าสงสารจริงๆ พระเจ้าช่างไร้ความเมตตา!”

เยี่ยชิวถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้ง เขาเตรียมจะเข้าไปช่วยหญิงสาวห้ามเลือด จากนั้นก็เห็นว่ามีพยาบาลสองคนนั่งลงอยู่ตรงหน้าของเธอ

“สวัสดีค่ะ พวกเราเป็นพยาบาลจากโรงพยาบาลจินหลิง”

“ในกรณีของคุณ เราจำเป็นจะต้องห้ามเลือดทันที”

“คุณช่วยทนสักหน่อยนะคะ”

พยาบาลวัยกลางคนทั้งสองคนล้วนมีความเป็นมืออาชีพมาก เมื่อพยาบาลอีกคนพูดจบ ก็หยิบไอโอเดินและผ้าก๊อซออกมาจากกระเป๋าเป้ที่พกติดตัวมาด้วย

ทำการฆ่าเชื้ออย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็เริ่มพันแผล

อย่างไรก็ตาม เมื่อพันแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผ้าพันแผลก็ชุ่มไปด้วยเลือดอีกครั้ง

นอกจากนี้ เลือดยังไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดอีกด้วย

“ไม่ดีแล้ว เลือดไหลไม่หยุดเลย”

“หมดหนทางแล้ว รีบโทรหา 120 เร็วเข้า”

พยาบาลวัยกลางคนทั้งคู่พูดขึ้นอย่างร้อนรน

“ฉันเอง!” ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่สงบนิ่งดังขึ้นมาจากด้านข้าง

นางพยาบาลทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมอง และพบกับใบหน้าอันหล่อเหลา

“ฉันเป็นหมอ เส้นเลือดที่ขาของผู้หญิงคนนี้แตกแล้ว การใช้ผ้าก๊อซอย่างเดียวไม่สามารถช่วยห้ามเลือดได้ ฉันจัดการเองดีกว่า” เยี่ยชิวพูด

นางพยาบาลทั้งสองคนมองเยี่ยชิวอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะถอยออกไปด้านข้าง

เยี่ยชิวคุกเข่าลงกับพื้น และพูดกับหญิงสาวคนนั้นเบาๆว่า “ไม่ต้องกลัวนะ นี่เป็นแค่บาดแผลเล็กๆเท่านั้น ไม่นานมันก็จะหาย”

พูดจบแล้วก็

เยี่ยชิวล้วงหยิบเข็มหนีบออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็หยิบเข็มทองออกมาสองเล่ม

เมื่อเห็นการกระทำนั้นของเยี่ยชิว นางพยาบาลทั้งสองคนก็พึมพำขึ้นมาเบาๆว่า

"ห้ามเลือดด้วยเข็มทอง?"

“นี่จะได้ผลหรอ?”

ในขณะที่พวกเธอพูด เยี่ยชิวก็ลงมือฝังเข็มทองทั้งสองเล่มเข้าไปในขาของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน เยี่ยชิวก็แอบวาดคาถาห้ามเลือดอย่างเงียบๆ

ผ่านไปเพียงสิบกว่าวินาที เลือดก็หยุดไหลทันที

“หืม เลือดหยุดไหลเร็วขนาดนี้เลยหรอ?”

“ฝีมือทางการแพทย์ของเขาสูงส่งมาก!”

นางพยาบาลทั้งสองคนมองเยี่ยชิวแวบหนึ่ง สายตาของพวกเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หลังจากนั้นประมาณสามนาที

เยี่ยชิวก็ดึงเข็มทองทั้งสองเล่มกลับคืนมา จากนั้นก็ยิ้มให้หญิงสาวคนดังกล่าว พร้อมกับพูดว่า “ต่อไปตอนเดินต้องระวังหน่อยนะ โชคดีที่วันนี้เธอได้เจอฉัน ไม่อย่านั้นขาของเธอจะต้องมีรอยแผลเป็นแน่นอน”

“อื้ม”

หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ และตอบว่า อืม ในขณะนี้ เธอก็เริ่มรู้สึกคันบริเวณที่มีบาดแผล

เธอรู้สึกว่ามันแปลกมาก จึงก้มลงมองไปครั้งหนึ่ง พบว่าที่ขาของเธอไม่เพียงแต่เลือดจะหยุดไหลแล้วเท่านั้น แต่แผลก็เริ่มตกสะเก็ดแล้วเรียบร้อย

หืม?

หญิงสาวอึ้งทันที

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า เมื่อร่างกายเกิดบาดแผล แม้จะเป็นเพียงบาดแผลเล็กๆก็ต้องใช้เวลาหลายวันกว่าแผลจะตกสะเก็ดแล้วหายเป็นปกติ

แต่แผลของเธอยาวถึงขนาดนี้ ผ่านไปไม่นานก็ตกสะเก็ดออกมาแล้ว นี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ

ในวินาทีถัดไป เหตุการณ์ที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น

หญิงสาวเบิกตากว้าง จ้องมองไปที่ขาอ่อนของเธอเขม็ง เธอเห็นสะเก็ดเหล่านั้นกำลังแยกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความเร็วที่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้ จากนั้นบาดแผลก็หายไป