ค่ำคืนนี้
เยี่ยชิวหลับลงอย่างสบาย
เขาหมกมุ่นอยู่กับความตึงเครียดมาเป็นเวลานาน และนานทีจะได้ผ่อนคลายเหมือนคืนนี้
วันถัดมา
เวลาแปดโมงเช้า
ขณะที่เยี่ยชิวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเชียนซานเสวี่ยกำลังนั่งอยู่ที่ข้างเตียงและมองไปที่เขา
"ทำไมคุณถึงไม่รีบเรียกผม?" เยี่ยชิวกล่าว
เชียนซานเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันเห็นว่าคุณกำลังหลับสนิทเลยไม่อยากรบกวนคุณ"
เยี่ยชิวลุกขึ้นนั่งและเตรียมจะใส่เสื้อผ้า
"อย่าขยับ ฉันทำเอง"
เชียนซานเสวี่ยลุกขึ้นและช่วยเยี่ยชิวสวมเสื้อผ้าอย่างอ่อนโยน
เยี่ยชิวรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย เมื่อก่อนเขารู้จักผู้หญิงต้าตงจากในภาพยนตร์หลายเรื่องนั่นก็คือความอ่อนโยน
และตอนนี้เมื่อเห็นการกระทำของเชียนซานเสวี่ยก็ทำให้เขาทำตัวไม่ถูกและคิดไม่ถึงว่าเทพธิดาแห่งต้าตงจะดูอ่อนโยนต่อเขาได้มากขนาดนี้
จากนั้นเยี่ยชิวก็ยิ้มออกมา
"คุณกำลังยิ้มอะไรอยู่?" เชียนซานเสวี่ยถามด้วยความสงสัย
เยี่ยชิวกล่าว "ผมกำลังคิดว่าหากทำให้ประชาชนในต้าตงรู้ว่าเทพธิดาของพวกเขาทำตัวอ่อนโยนต่อผู้ชายคนหนึ่งเป็นพิเศษเข้า พวกเขาจะเกลียดแค้นผมมากแค่ไหน?"
เชียนซานเสวี่ยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "คงไม่ทำอะไรคุณเท่าไร ก็แค่ใช้ดาบเสียบร่างคุณจนทะลุเท่านั้น"
เยี่ยชิวหัวเราะชอบใจ
หลังจากที่เชียนซานเสวี่ยแต่งกายให้เยี่ยชิวเสร็จก็ยังช่วยเขาสวมรองเท้า แต่กลับถูกเยี่ยชิวห้ามไว้
"คุณกำลังท้องอยู่ ก้มตัวลงแบบนี้อันตรายมาก ผมทำเองจะดีกว่า" เยี่ยชิวกล่าว
"งั้นฉันไปเตรียมอุปกรณ์ล้างหน้าแปรงฟันให้คุณแล้วกัน" เชียนซานเสวี่ยพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเยี่ยชิวเดินเข้าไปในห้องน้ำก็พบว่ามีโฟมล้างหน้า ผ้าขนหนู มีดโกนหนวดและอุปกรณ์ต่างๆ วางไว้อย่างครบครัน แถมยังบีบยาสีฟันเตรียมไว้พร้อมแล้วด้วยเช่นกัน
เยี่ยชิวรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก
ในบรรดาผู้หญิงของเขามีเพียงเชียนซานเสวี่ยคนเดียวเท่านั้นที่จัดเตรียมทุกอย่างได้ละเอียดเช่นนี้
แน่นอนว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆ ของต้าตง
ต้าตงเป็นประเทศที่ผู้ชายอยู่เหนือกว่าผู้หญิง ผู้ชายต่างก็มีความเป็นใหญ่และมีอำนาจมากกว่า ฉะนั้นผู้ชายทุกคนเพียงแค่รับผิดชอบทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว โดยไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นแต่อย่างใด
ผู้หญิงนอกจากดูแลเรื่องความสะอาดเรียบร้อยในบ้านแล้วก็ยังต้องพยายามคอยปรนนิบัติดูแลสามี
และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ผู้ชายหลายคนอยากแต่งงานกับผู้หญิงต้าตง
หลังจากที่เยี่ยชิวอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ เชียนซานเสวี่ยก็พูดกับเขาอย่างอ่อนโยน "วันนี้ข้างนอกอากาศดีมาก คุณไปออกกำลังกายสักหน่อย ฉันจะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณ"
เยี่ยชิวคว้ามือของเชียนซานเสวี่ยพร้อมกับพูดว่า "คุณกำลังท้องอยู่ เดี๋ยวผมจะเป็นคนทำอาหารให้คุณเอง!"
เชียนซานเสวี่ยเห็นความเอาอกเอาใจของเยี่ยชิวก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจพร้อมกับกล่าวออกไป "ให้เป็นหน้าที่ของฉันดีกว่า เรื่องในครัวถือเป็นเรื่องที่ผู้หญิงต้าตงต้องทำรู้ไหม"
เยี่ยชิวกล่าว "เชื่อฟังผมสิ วันนี้ผมจะทำบะหมี่ไข่ให้คุณทาน คุณจะได้ลองทานอาหารที่ผมทำยังไงล่ะ"
เชียนซานเสวี่ยเห็นว่าเยี่ยชิวมีความมุ่งมั่นจึงได้กล่าวด้วยรอยยิ้ม "งั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วกัน!"
ทั้งสองจูงมือกันเตรียมจะออกไปข้างนอกและทันใดนั้น........
ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
จากนั้นเสียงของชิวซานหนานเกอก็ดังขึ้น "เสี่ยวเสวี่ย พวกเธอตื่นกันหรือยัง?"
เชียนซานเสวี่ยผลักประตูพร้อมกับถาม "อาจารย์ อาจารย์มาที่นี่ได้ยังไงกัน?"
"เสี่ยวเสวี่ย ฉันเตรียมอาหารเช้าเอาไว้แล้ว รีบตามฉันมาสิ" ชิวซานหนานเกอพูดจบก็เดินออกไป
เชียนซานเสวี่ยตกใจเล็กน้อย
เท่าที่เธอพอจำความได้ ชิวซานหนานเกอไม่เคยลงมือทำอาหารเองเลยมานับสิบปีได้แล้ว วันนี้ทำไมจู่ๆ ถึงลงมือทำอาหารได้?
"คุณเป็นอะไร?"
เยี่ยชิวเห็นเธอเหม่อลอยก็ถามขึ้น
"ไม่มีอะไร" เชียนซานเสวี่ยส่ายหน้าและพาเยี่ยชิวไปห้องอาหาร
อาหารเช้าของต้าตงมีรสชาติค่อนข้างอ่อน เยี่ยชิวชิมดูและพบว่ารสชาติอร่อยจากนั้นก็เริ่มกินเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อย
ชิวซานหนานเกอคอยนั่งแอบมองดูเยี่ยชิวอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ผ่านไปไม่เท่าไรก็ถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ "อร่อยไหม?"
"อร่อย" เยี่ยชิวถาม "หนานเกอ คุณเป็นคนทำอาหารเช้าด้วยตัวเองเลยเหรอ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...