วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 844

หนึ่งหมื่นล้าน

ดอลลาร์!

ทำไมไม่ไปปล้นธนาคารเลยล่ะ?

เยี่ยชิว ตกตะลึง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นแพทย์ขอค่ารักษาจากครอบครัวคนไข้เป็นจำนวนมากแบบนี้ นี่ไม่ใช่การขอที่เกินตัวเท่านั้น แต่ยังเป็นการละเมิดความรับผิดชอบและจริยธรรมของแพทย์อย่างร้ายแรงด้วย

นี้มันเป็นขยะของวงการแพทย์ชัดๆ!

“ไอ้สารเลวนี่ใจดำจริงๆ โชคดีที่เขาไม่ใช่หมอของแคว้นหวา ไม่อย่างงั้นฉันฆ่าเขาแน่”

เยี่ยชิว แอบสาปแช่งในใจของเขา

ในห้องนอน

สีหน้าซวีจื้อหมิงดูโกรธ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าลีจองฮีจะขอเงินหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์เลยทีเดียว ซึ่งเกินความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิง

"คุณซวี ตราบใดที่คุณให้เงินฉันหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ ฉันก็จะช่วยรักษาผู้เฒ่าซวีได้"

ลีจองฮีกล่าว

ใบหน้าของ ซวีจื้อหมิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา: "ลีจองฮี คุณรู้ไหมว่าเงินหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์นั้นคืออะไร? คุณต้องการเงินเยอะขนาดนี้คุณจะใช้มันหมดเหรอ?"

ลีจองฮีพูดอย่างใจเย็นว่า: "เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้วว่า ฉันอยากจะเก็บงินนี้ไว้ให้ยองฮัน"

ซวีจื้อหมิงกล่าวว่า: "ฉันไม่สนใจว่าคุณจะเก็บเงินนี้ไว้ให้กับใคร แต่ฉันจะบอกคุณอย่างชัดเจนเลยว่า ฉันไม่เห็นด้วยกับคำขอของคุณ"

ใบหน้าของ ลีจองฮี ดูสงบ ดูเหมือนเขาได้เดาไว้แล้วว่าซวีจื้อหมิง จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้และพูดว่า: "คุณซวี งั้นคุณก็หมายความว่า คุณไม่ต้องการช่วยผู้เฒ่าซวีแล้วงั้นเหรอ"

ซวีจื้อหมิง กล่าวว่า: "แน่นอนว่าฉันต้องการช่วยพ่อของฉัน แต่ฉันจะไม่เห็นด้วยกับคำขอที่ไร้สาระและไร้เหตุผลเช่นนี้เพียงเพราะฉันต้องการช่วยพ่อของฉัน"

“คุณลี เชิญกลับได้เลย!”

ลีจองฮีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาเดาไว้แล้วว่าซวีจื้อหมิงจะไม่เห็นด้วยกับคำขอของเขาง่ายๆเช่นนี้ แต่เขาไม่คิดไม่ถึงงว่าซวีจื้อหมิง จะขับไล่เขาออกไปโดยตรง

“ถ้าเป้นอย่างงั้นฮันขอกลับละ”

“แต่ฉันอยากจะเตือนคุณซวีอย่างจริงจังไว้ด้วยว่าอาการป่วยของผู้เฒ่าซวีนั้นร้ายแรงมาก เขาสามารถทนอยู่ได้อีกสองวันเท่านั้น”

"นอกจากนี้ ไสยศาสตร์แบบนี้ไม่ใช่หมอคนไหนก็สามารถรักษาให้หายได้"

ซวีจื้อหมิงเลิกคิ้ว: "ลีจองฮี คุณหมายความว่าอะไร"

“คุณกำลังพยายามจะบอกฉันว่าไม่มีใครสามารถรักษาพ่อของฉันได้นอกจากคุณงั้นเหรอ?”

ลีจองฮี ยิ้มแล้วพูดว่า: "นี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ?"

“คุณลีได้หาหมอที่มีชื่อเสียงในเกาหลีมากมายมาตรวจแล้ว มีหมอคนไหนที่สามารถตรวจสาเหตุอาการป่วยของผู้เฒ่าซวีได้?”

"หรือว่าคุณซวีคิดว่าพวกกระจอกที่แม้แต่จะหาสาเหตุอาการของโรคไม่ออกนั้นจะสามารถรักษาผู้เฒ่าซวีได้"

ซวีจื้อหมิงกล่าวว่า: "ถ้าพวกเขาไม่สารถรักษาได้ งั้นฉันก็จะไปหาหมอที่สามารถรักษาพ่อของฉันได้"

“ลีจองฮี แม้ว่าคุณจะเป็นปราชญ์ทางการแพทย์ของเกาหลี แต่ทักษะทางการแพทย์ของคุณก็ไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด”

“ไม่เช่นนั้น จะพ่ายแพ้ที่แคว้นหวาได้อย่างไร”

“หลายสิบรอบ ไม่มีรอบไหนที่ชนะ อายใจ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลีจองฮีก็ตะคอกอย่างเย็นชา: "ยองฮัน ไปกันเถอะ"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็พาลียองฮันเดินออกจากห้องนอน

ในขณะที่เขาเดินไปถึงที่ประตู ลีจองฮีก็หยุดกะทันหันและพูดว่า: "บริษัทดาวเป็นองค์กรที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี โดยมีมูลค่าตลาดมากกว่า สามแสนล้านดอลลาร์ ฉันไม่คิดเลยว่า คุณซวีไม่อยมเอาเงินออกมาหนึ่งหมื่นล้านเพื่อมารักษาผู้เฒ่าซวี”

“ดังคำที่ว่า ต่อหน้าคนป่วยไม่มีลูกที่กตัญญู”

“ในที่สุดฉันก็ดูออกแล้วที่บอกว่าพ่อลูกนั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งนั้นเป็นแค่ข้ออ้าง”

“ถ้าผู้เฒ๋าซวีเสียชีวิต ฉันจะประกาศให้ชาวเกาหลีทราบเรื่องนี้อย่างแน่นอนและให้พวกเขารู้ว่าจริงๆแล้วผู้เฒ่าซวีไม่ต้องเสียชีวิตก็ได้ แต่เป็นเพราะคุณซวีนั้นไม่ยอมออกเงินรักษาจึงทำให้ผู้เฒ่าซวีต้องเสียชีวิต”