วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 85

"ปัง!"

ในวัดกู่เต๋อ ร่างของเยี่ยชิวลอยออกไปและล้มลงกับพื้น เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก เขาไม่มีเวลาดูแลอาการบาดเจ็บของเขาเท่าไหร่นัก แต่จ้องมองที่ตงเฉินด้วยความหวาดกลัว

ศัตรูคนนี้รับมือยากมากจริง ๆ!

ในการต่อสู้ครั้งก่อน เยี่ยชิวปราบปรามตงเฉินด้วยการโจมตีที่รุนแรง แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะถูกตงเฉินกระแทกออกไปในเวลาเพียงสองนาที

หากเราพูดถึงทักษะของเขา เยี่ยชิวไม่กลัวตงเฉินเลย และเขายังมีความมั่นใจที่จะฆ่าตงเฉินอีกด้วย

แต่สิ่งที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือ กังฟูที่ตงเฉินใช้นั้นแปลกมาก เขาปิดกั้นมันไว้เมื่อหนึ่งวินาทีที่แล้ว แต่ในวินาทีต่อมา หมัดของเขาหมุนได้ 180 องศาด้วยการกระทำเช่นนั้นของข้อมือของเขา ทำให้เยี่ยชิวไม่สามารถป้องกันมันได้

"แกคิดว่าฉันที่ได้เป็นหัวหน้าสาขาเมืองเจียงโจว ได้มาเพราะโชคช่วยงั้นเหรอ? ถ้าฉันไม่มีทักษะอะไร ฉันจะกล้าพาแกมาติดกับดักถึงที่ของฉันไหม?"

ตงเฉินมองไปที่เยี่ยชิวด้วยเจตนาฆ่าอย่างเย็นชาบนริมฝีปากของเขา และพูดว่า "วันนี้พวกแกอย่าหวังว่าจะรอดออกไปเลย"

เยี่ยชิวไม่พูดอะไร เขาคิดอย่างรวดเร็วในใจว่าจะควบคุมกังฟูแปลก ๆ ของตงเฉินได้อย่างไร

ในขณะนี้ เสียงของราชามังกรดังขึ้นจากด้านข้าง "เสี่ยวเยี่ย โลกศิลปะการต่อสู้ ผู้ที่ว่องไวเท่านั้นที่จะอยู่รอด"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เยี่ยชิวจึงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกระซิบในปากของเขาหลายครั้ง และดวงตาของเขาก็สดใสขึ้นมาทันที

"ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณราชามังกรครับ"

พรึ่บ!

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาริเริ่มโจมตี ร่างกายของเขากลายเป็นภาพติดตาและพุ่งเข้าหาตงเฉินราวกับสายฟ้า

"รนหาที่ตาย!" ตงเฉินเยาะเย้ยเมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยชิว และตบไหล่เยี่ยชิวโดยตรง

อย่างไรก็ตาม การลงมือในครั้งนี้ของเขาต้องล้มเหลว

หื้ม?

ตงเฉินตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าฝ่ามือที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นี้จะพลาด ท่าให้กับเยี่ยชิวไปได้

แต่ในขณะนี้ เยี่ยชิวได้วนเวียนอยู่ด้านหลังตงเฉิน และออกหมัดต่อยออกไปแล้ว

"ตู้ม!"

หมัดดังกล่าวกระทบกับเสื้อกั๊กของตงเฉิน

พลังมหาศาลโจมตีเขา และตงเฉินสะดุดลง เขากระโดดไปข้างหน้าหลายก้าวจนเกือบจะล้มลงหน้าทิ่มพื้น

หลังจากที่เยี่ยชิวทำสำเร็จในกระบวนท่าเดียว เขาจึงโจมตีต่อไป

ขณะที่ที่แกพลาดท่า ฉันจะซ้ำเติมแกเอง

เยี่ยชิวเปิดตัวการโจมตีอย่างรุนแรงต่อตงเฉิน

ผู้เชี่ยวชาญแข่งขันกันเองเพื่อแข่งขันกับเวลา บางครั้งความเกียจคร้านเพียงวินาทีเดียว อาจสามารถเปลี่ยนสถานการณ์จากผู้จู่โจมเป็นผู้ถูกกระทำได้

จังหวะของตงเฉินหยุดชะงักโดยสิ้นเชิง และเขาทำได้เพียงป้องกันเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

"พอแล้ว!"

ตงเฉินคำรามเสียงดัง และต่อยเยี่ยชิวด้วยแบ็คแฮนด์ของเขา

ในขณะนี้ มีแรงมหาศาลพุ่งออกมาจากด้านหลังของเขา และจากนั้นเยี่ยชิวได้เห็นร่างของตงเฉินลอยกระเด็นออกไปราวกับฟุตบอล

ปัง!

ร่างกายของเขากระแทกพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดฝุ่นจำนวนมาก ตงเฉินรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาพังทลายลง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากพื้น ทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นจากมุมตาของเขาว่า เท้าของเยี่ยชิวกำลังจำกระทืบเท้าลงไปทางน้องชายของเขา

หากดำเนินการตามขั้นตอนนี้อย่างมั่นคง หากเขาอยากมีลูกหลานคงจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้อีกต่อไป

"ไสหัวออกไปซะ!"

ตงเฉินโกรธมาก กลิ้งตัวลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเตะขาของเยี่ยชิวอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น เยี่ยชิวจึงหายตัวไป

คนล่ะ?

ตงเฉินไม่มีเวลาคิดมาก เขาวางมือข้างหนึ่งลงบนพื้นทันที หมุนครึ่งวงกลมขึ้นไปในอากาศ แล้วเตะออกไป

เขาคิดว่าเยี่ยชิวอยู่ข้างหลังเขา

เพราะในการต่อสู้ครั้งก่อน เยี่ยชิวมักจะชอบที่จะหลบหลังเขาอย่างรวดเร็วและลอบโจมตีเขา

"ปัง"

โดยไม่คาดคิด การเตะนี้พลาดอีกครั้ง

เกิดอะไรขึ้น?

ตงเฉินสับสนเล็กน้อย