วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 86

"ปัง!"

อยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น

หลังจากนั้นทันที เกิดรูเลือดระหว่างคิ้วของตงเฉิน"ตึ่ง!" ตงเฉินล้มลงกับพื้นและหยุดเคลื่อนไหว

ตายแล้ว?

เยี่ยชิวรีบหันกลับมา และพบว่าคนที่ยังปืนคือจ้าวอวิ๋น

ในตอนนี้ จ้าวอวิ๋นไม่เพียงแต่สังหารลูกศิษย์ของลัทธิแม่มดเท่านั้น แต่ยังฆ่าทั้งสองคนที่ถือมีดอยู่ที่หน้าประตูด้วย

มือข้างหนึ่งของเขามีเลือดออก และอีกมือหนึ่งก็จับปืนไว้แน่น

เยี่ยชิวกังวลเล็กน้อย จึงเดินเข้าไปเตะตงเฉินครั้งสองครั้ง เมื่อเห็นว่าตงเฉินไม่ขยับ ก็ค่อยโล่งใจขึ้นมา

“พี่จ้าว อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยชิวเดินไปหาจ้าวอวิ๋นแล้วถาม

“ไม่เป็นไร แค่มีแผลที่ผิวนิดหน่อย”

จ้าวอวิ๋นยิ้ม ในระหว่างการต่อสู้เมื่อกี้นี้ ลูกศิษย์ของลัทธิแม่มดได้ใช้มีดโจมตีที่แขนของเขาหนึ่งครั้ง

“ฉันทำแผลให้คุณสักหน่อย”

หลังจากที่เยี่ยชิวช่วยจ้าวอวิ๋นทำความสะอาดเลือดบนแขนของเขา เขาถึงเห็นว่า แผลของจ้าวอวิ๋นยาวประมาณสิบเซน และผิวหนังและเนื้อของเขาก็เปิดออก มันน่าตกใจ แต่ว่าจ้าวอวิ๋นทำตัวเหมือนคนไม่เป็นอะไรเลย

“ราชามังกร ท่านเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกเจ็บหรือเปล่า?” จ้าวอวิ๋นถาม

“เสี่ยวเยี่ยรักษาให้ฉันแล้ว มันไม่เจ็บแล้ว” ราชามังกรยิ้มและพูด “วันนี้ขอบคุณเสี่ยวเยี่ยมาก ไม่เช่นนั้น คุณกับฉันอาจจะตายที่นี่แล้ว”

"ใช่แล้ว ขอบคุณนะเยี่ยชิว" จ้าวอวิ๋นรู้ ว่าถ้าเยี่ยชิวไม่รั้งตงเฉินไว้เขาและราชามังกรคงจะนอนอยู่บนพื้นแล้ว เขาพูดขอบคุณอย่างจริงใจ "เยี่ยชิว ขอบคุณ"

“เราต่างเป็นพี่น้องกัน คุณจะมาสุภาพกับฉันทำไม อีกอย่าง ฉันก็ทำแบบนี้ก็เพื่อตัวเอง หากจับฆาตกรไม่ได้ ไท้เจี่ยนก็จะตัดแขนข้างนึงของฉันน่ะสิ”

“แม้ว่าที่คุณพูดจะเป็นความจริง แต่ฉันก็ยังต้องขอบคุณคุณ ฉัน…”

“พี่จ้าว ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว จะจัดการกับพวกเขายังไง?” เยี่ยชิวชี้ไปที่ศพที่อยู่บนพื้น แล้วถาม

“สักพักฉันจะโทรหาคนเพื่อพาพวกเขาทั้งหมดออกไป” จ้าวอวิ๋นถามราชามังกรเพื่อขอคำแนะนำ “ร่างของตงเฉินต้องการให้พาไปไว้ที่บ้านหรือไหม?”

ราชามังกรพูด: "ไหนๆฆาตกรก็ถูกจับได้แล้ว แต่ก็ยังต้องให้ไท้เจี่ยนเห็นสักหน่อย"

"ฉันเข้าใจแล้ว"

จ้าวอวิ๋นโทรศัพท์ รอประมาณห้านาที ก็มีพี่น้องหลายคนเข้ามา เอาศพออกไป และทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุ

จากนั้นเยี่ยชิวและคนอื่นๆถึงเดินออกมาจากวัดกู่เต๋อ

เมื่อเข้าไปในรถและกำลังออกไป เยี่ยชิวก็พูดว่า "ราชามังกร พี่จ้าวกับฉันนั่งอยู่ที่รถด้านหลังคันนั้น"

ราชามังกรและจ้าวอวิ๋นต่างมองดูเยี่ยชิวด้วยความสงสัย

เยี่ยชิวอธิบาย "พี่จ้าวมีเส้นลมปราณหักที่แขนของเขา หากไม่ได้รับการรักษาทันเวลาจะมีผลตามมา ฉันจะช่วยเขาจัดการกับมันสักหน่อย"

“อย่างนี้นี่เอง โอเค พวกคุณไปนั่งที่รถด้านหลังนั่นเถอะ!

“ฉันได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย กลับไปค่อยรักษา” จ้าวอวิ๋นอยากนั่งรถไปกับราชามังกร คอยปกป้องราชามังกรข้างๆ พูดเสร็จเขาก็เปิดประตูรถ

เยี่ยชิวรีบจับเขาแล้วพูดว่า "ทุกคนในลัทธิแม่มดตายหมดแล้ว ตอนนี้ราชามังกรปลอดภัยมาก พี่จ้าวไปนั่งรถคันนั้นกับฉันเถอะ"

“อาการบาดเจ็บของฉันไม่ได้เป็นอะไรเลย”

“ตอนนี้ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ได้รับการรักษาจะมีผลร้ายแรงตามมา”

เยี่ยชิวดึงจ้าวอวิ๋นไปที่รถที่อยู่ด้านหลังทันที

หลังจากขึ้นรถแล้ว จ้าวอวิ๋นยืนกรานจะลงไปและพูด "อาการบาดเจ็บของฉันมันไม่หนักจริงๆ ฉันต้องกลับไปปกป้องราชามังกร"

“พี่จ้าว!” จู่ๆใบหน้าของเยี่ยชิวก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและพูดว่า “ฉันอยากบอกคุณเกี่ยวกับอาการของราชามังกร”

จ้าวอวิ๋นรีบถาม "เกิดอะไรขึ้นกับราชามังกร?"

“ฉันเกรงว่าเวลาของราชามังกรจะเหลือไม่มากแล้ว”

“อะไรนะ?” ใบหน้าของจ้าวอวิ๋นซีดทันที และถาม “ครั้งล่าสุดคุณไม่ได้บอกว่าราชามังกรจะอยู่ได้อีกหนึ่งเดือนไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนนี้คุณถึงบอกว่าเหลือเวลาไม่มากแล้ว?”