วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 855

ห้องนอนของผู้อาวุโสสวี

หลังจากที่เยี่ยชิวและสวีชางจินจากไป สวีจื้อหมิงก็พูดทันทีว่า “พ่อ ผมควรโทรหาตำรวจและให้พวกเขาจับกุมลีจองฮี และตัดสินประหารชีวิตเขา”

ผู้อาวุโสสวีส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น”

“ทำไมไม่จำเป็น? เขาควรจะชดใช้ความผิดของเขา! ไม่ ลีจองฮีไม่เพียงแต่ทำผิดพลาด แต่เขาก่ออาชญากรรม แม้ว่าเราจะไม่ฆ่าเขา แต่เขาควรจะใช้เวลาที่เหลือจำคุกตลอดชีวิต เพื่อป้องกันไม่ให้เขาทำร้ายผู้อื่นในอนาคต” สวีจื้อหมิงกล่าวด้วยความโกรธ

ผู้อาวุโสสวีตอบว่า “มีคำพูดเก่าๆ ในประเทศของเราว่า คนทำผิดจะต้องพบกับจุดจบที่เลวร้ายในที่สุด'”

“ถ้าลีจองฮีพลิกโฉมหน้าใหม่นับจากนี้ เขาอาจได้รับกรรมดี หากเขายังคงทำความชั่วต่อไป เขาจะต้องชดใช้ในที่สุด”

สวีจื้อหมิงพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “พ่อ พ่อมีจิตใจดีเกินไป ถ้ามันขึ้นอยู่กับผม ผมจะไม่มีวันปล่อยลีจองฮีออกไป”

ผู้อาวุโสสวียิ้มและพูดว่า “ลีจองฮีช่วยฉันในเรื่องความเจ็บป่วยในอดีต คราวนี้ปล่อยมันไปเถอะ จื้อหมิงอย่าโกรธนะ มันไม่ดีต่อสุขภาพของลูก”

สวีจื้อหมิงพยักหน้า เนื่องจากผู้อาวุโสสวีปล่อยลีจองฮีออกไป เขาจึงไม่รู้จะพูดอะไรอีก

ในขณะนั้น ซ่งฮุ่ยเสียนเทน้ำลงแก้ว แล้วมอบให้ผู้อาวุโสสวี

ผู้อาวุโสสวีจิบน้ำแล้วถามว่า “ยังไงก็ตาม สถานการณ์ของเยี่ยชิวเป็นยังไงบ้าง?”

สวีจื้อหมิงตอบว่า “เยี่ยชิวเป็นปราชญ์แพทย์จีน และทักษะทางการแพทย์ของเขาก้าวหน้ามาก...…”

“ฉันรู้แล้ว เรื่องข้อพิพาททางการแพทย์แผนจีนและเกาหลีเมื่อเร็วๆ นี้ ลีจองฮีแพ้เขาใช่ไหม?” ผู้อาวุโสสวีกล่าว “ฉันถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเยี่ยชิวกับชางจิน”

สวีจื้อหมิงกล่าวว่า “พวกเขาเป็นเพื่อนกัน”

ผู้อาวุโสสวีกล่าวต่อไปว่า พวกเขาเป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆ หรือว่าพวกเขามีความสัมพันธ์แบบคนรักกันแน่?”

นี้...…

สวีจื้อหมิงลังเล

“เอาเลย” ผู้อาวุโสสวีกล่าว “อย่าปิดบังฉันนะ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สวีจื้อหมิงก็พูดในที่สุดว่า “ฉันแอบสังเกตพวกเขา พวกเขาไม่ใช่คู่รัก แต่ชางจินดูเหมือนจะมีความรู้สึกต่อ เยี่ยชิว”

“แล้วลูกคิดอย่างไรกับเยี่ยชิว?” ผู้อาวุโสสวีถามอีกครั้ง

หลังจากการไตร่ตรองครู่หนึ่ง สวีจื้อหมิงตอบว่า “เยี่ยชิวเป็นชายหนุ่มที่โดดเด่น ถ้าเราเลี้ยงดูเขาอย่างดี โอกาสในอนาคตของเขาจะไม่มีขีดจำกัด”

ผู้อาวุโสสวีจึงถามซ่งฮุ่ยเสียนว่า “คุณคิดอย่างไรกับเยี่ยชิว?”

ซ่งฮุ่ยเสียนยิ้มและพูดว่า “เยี่ยชิวค่อนข้างดี”

ผู้อาวุโสสวีกล่าวว่า “เนื่องจากพวกเธอทั้งสองมีความรู้สึกที่ดีต่อเยี่ยชิว ฉันจะพูดตรงๆ ฉันชอบเยี่ยชิว และตั้งใจให้เขาเป็นลูกเขยของฉัน”

อา?

สวีจื้อหมิงและซ่งฮุ่ยเสียนสบตากัน

“พ่อ พ่อเคยพบเยี่ยชิวเพียงครั้งเดียว และตอนนี้พ่อต้องการให้เขาเป็นลูกเขย นั่นไม่รีบร้อนเกินไปเหรอ?” สวีจื้อหมิงกล่าว

ผู้อาวุโสสวีตอบว่า “คุณต้องเชื่อใจการตัดสินใจของฉัน เยี่ยชิวเป็นบุคคลที่พิเศษ และจะทะยานไปสู่จุดสูงสุดอย่างแน่นอนในอนาคตไ

“แต่เยี่ยชิวเป็นพลเมืองของจีน...…”

“การเป็นพลเมืองของจีนแล้วทำไม? ในสมัยโบราณ ประเทศของเราเคยถูกปกครองโดยจีน” ผู้อาวุโสสวีกล่าว

สวีจื้อหมิงหมดคำพูด ไม่แน่ใจว่าจะตอบโต้อย่างไร

ซ่งฮุ่ยเสียนลังเลที่จะพูด

ผู้อาวุโสสวีสังเกตเห็นสีหน้าของเธอจึงถามว่า “ฮุ่ยเสียน พูดตามใจเลย!”

ซ่งฮุ่ยเสียนกล่าวว่า “เยี่ยชิวโดดเด่นและหล่อมาก ฉันกังวลว่าเขาอาจมีแฟนที่จีน”

ตามมาด้วยสวีจื้อหมิงกล่าวว่า “ฉันจำได้ว่า ลีจองฮีบอกว่าเยี่ยชิวมีผู้ชื่นชมในจีนค่อนข้างมาก”

ผู้อาวุโสสวีขมวดคิ้ว

เขาไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้

“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ฉันจะหาโอกาสทดสอบเยี่ยชิว”

ทันใดนั้น ผู้คุ้มกันก็ตะโกนมาจากนอกประตูว่า “คุณสวี มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น ลีจองฮีและลูกชายของเขาเสียชีวิตแล้ว!”

……