วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 880

กล่องเหล็กนั้นธรรมดามาก เป็นกล่องสี่เหลี่ยม เหมือนกล่องดินสอ ข้างบนมีตัวล็อคทองแดงขนาดเล็กและประณีต

“กุญแจล่ะ?” เยี่ยชิวถาม

ฉีหลินส่ายหัว“ ไท้เจี่ยนไม่ได้ให้กุญแจฉัน”

เยี่ยชิวกําล็อคทองแดงด้วยมือขวา แล้วบิดเบาๆ ได้ยินเเต่เสียง “คร้าก”และล็อคทองแดงก็เปิดได้แล้ว

จากนั้น เยี่ยชิวก็เปิดกล่อง

โทรศัพท์เครื่องใหม่ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

ในกล่องเหล็ก นอกจากโทรศัพท์ ไม่มีของอะไรอีกเลย

เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ออกมา

เปิดเครื่อง

ให้ใส่รหัสผ่านอีกครั้ง

“รหัสผ่านคืออะไร?”เยี่ยชิวถาม

ฉีหลินตอบว่า “ไท้เจี่ยนบอกว่ารหัสผ่านคือวันที่พวกนายพบกันครั้งแรก ”

เยี่ยชิวคิดไปสักครู่ แล้วป้อนตัวเลขเข้าไปหลายตัวอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้า หน้าจอก็ถูกปลดล็อค

เยี่ยชิวค้นหาในโทรศัพท์ชั่วคราว พบว่าโทรศัพท์เครื่องนี้ไม่มีข้อความแม้แต่ข้อความเดียว โน้ตก็ว่างเปล่า ไม่ได้ดาวน์โหลดวีเเชท มีแต่คลิปวิดีโอคลิปหนึ่งที่เก็บไว้ในอัลบั้ม

เขาคลิกที่วิดีโอ

ทันใดนั้น ร่างไท้เจี่ยนก็ปรากฏขึ้น

เฉาหยวนนั่งอยู่ในเต็นท์ สวมเสื้อคลุมสีเขียวไว้

เห็นได้ชัด ว่าวิดีโอนี้ ถูกบันทึกไว้ก่อนที่เขาจะบุกเข้าไปในสํานักงานใหญ่ของลัทธิแม่มดคนเดียว

เฉายวนยิ้มและพูดว่า “เยี่ยชิว เมื่อนายเห็นคลิปนี้ ฉันคงตายไปแล้ว ”

“อย่าเศร้า เพราะไม่ว่าจะเป็นคนมีอํานาจหรือคนชั้นตํ่าในสังคม ชะตากรรมสูงสุดคือความตายทั้งนั้น ”

“เกิดแก่เจ็บตาย เป็นกระบวนการที่ทุกคนต้องผ่าน และไม่มีใครหนีพ้นได้ ”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งถึงในวัยของฉัน ฉันปล่อยวางความตายมานานแล้ว ไม่ปิดบังนายละกัน ตอนนั้นตอนที่ฉันเห็นซูจื่อถูกจับไปเผาตายบนกองไฟ ฉันอยากตายไปแล้ว ไปกับซูจื่อไปธารเหลือง ”

“ตอนนั้น ฉันก็พร้อมที่จะตาย ”

“ใครจะไปรู้ ลัทธิเทพแม่มดไม่ได้ฆ่าฉัน พวกเขาแค่ทําให้ฉันอับอาย และเหยียบย่ําศักดิ์ศรีของฉัน ”

“เป็นเพราะการทรมานของพวกเขา ที่ทําให้ฉันปลุกความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ และฉันสาบาน ว่าฉันต้องมีชีวิตอยู่ เพื่อล้างแค้นให้ซูจื่อ ทําลายลัทธิแม่มดเทพ ”

“ดังนั้น ฉันจึงวางแผนมาหลาย สร้างหลงเหมินขึ้นมา”

“ลัทธิเทพแม่มดจะต้องรู้สึกผิด ถ้าพวกเขาฆ่าฉันตั้งแต่แรก พวกเขาก็จะไม่มีศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างฉันในวันนี้...... ดูเหมือนว่าจะอยู่ไกล มาเข้าเรื่องกันเถอะ!”

“เยี่ยชิว ฉันเชื่อว่านายมีคําถามมากมายในใจ ฉันจะอธิบายให้นายฟังทีละอย่าง”

“นายสงสัยใช่ไหม ทําไมจู่ๆฉันถึงโจมตีลัทธิเทพแม่มด?”

เยี่ยชิวเห็นไท้เจี่ยนพูดเข้าเรื่องเเล้ว กดปุ่มหยุดทันที จากนั้นเดินออกไปคนเดียว และเล่นวิดีโอต่อไป

เฉายวนกล่าวว่า“ ตามแผนเดิมของฉัน ฉันจะรวมกองกําลังใต้ดินทั้งหมดในประเทศจีนในปีนี้ และหลังจากฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ฉันจะรวมทีมที่เก่งที่สุด โจมตีลัทธิแม่มด”

“แต่ไม่กี่วันก่อน จู่ๆฉันก็ได้ข่าวว่า เทพแม่มดจะออกจากห้องลับแล้ว ”

เทพแม่มด?

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความสงสัย

คือใคร?

“ไม่รู้ว่านายเคยได้ยินเรื่องเทพแม่มดไหม? เทพแม่มดเป็นผู้ก่อตั้งลัทธิแม่มด อายุมากกว่าร้อยปี พลังยุทธ์ยอดเยี่ยม ตอนนั้นตอนที่คุณพ่อนายอยู่ในลำดับเทพ เทพแม่มดอเป็นที่สอง”

อะไรนะ ลัทธิแม่มดมีปรมาจารย์ยอดฝีมืออันดับสองในลำดับเทพ?

“นายยังหนุ่ม ยังมีอนาคตที่กว้างไกล นายมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม สามารถช่วยชีวิตและช่วยเหลือผู้บาดเจ็บได้ ถ้านายตายกับฉันในดินเเดนเเม้ว จะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก”

“นอกจากนี้ ฉันต้องเหลือคนสองสามคนไว้กับหลงเหมินที่สามารถรับทบาทหน้าที่สําคัญได้”

“ฉันหวังว่านายจะเข้าใจความพยายามอย่างอุตสาหะของฉัน ”

เมื่อเฉายวนพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยิบเหล้าขึ้นหนึ่งขวด แล้วเติมลงปากสองสามคํา

“เมาแล้วนอนในสนามรบใครก็อย่ามาหัวเราะ สมัยโบราณคนที่ออกไปรบมีกี่คนที่ได้กลับมา”

ในขณะนี้ เฉายวนเป็นเหมือนนายพลที่กําลังจะออกรบ

อารมณ์ทะเยอทะยานสุด

เฉายวนพูดต่อว่า“กวางแผนมานาน ในที่สุดฉันก็ได้ก้าวเข้าสู่ดินเเดนเเม้วอีกครั้ง ฉันไม่มีอะจะเสียใจภัยหลังในชีวิตนี้แล้ว ”

“เยี่ยชิว นายคงยังไม่รู้ ฉันเพิ่งได้ข่าวเรื่องหนึ่ง ”

“ฉันตื่นเต้นกับข่าวนี้ นายเดาสิว่าคืออะไร?ฮ่าๆๆ......”

เฉายวนหัวเราะอย่างนาน หัวเราะอยู่นํ้าตาก็ไหลออกมา

เยี่ยชิวมองออกว่า เป็นน้ําตาที่มีความสุข

อะไรทําให้ไท้เจี่ยนมีความสุขแบบนี้?

เยี่ยชิวรู้สึกงุนงง

ในขณะนี้ เฉายวนเก็บรอยยิ้มไว้ และพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง“ เยี่ยชิว ฉันอยากจะขอนายเรื่องหนึ่ง”

“ขอนายช่วยดูแลลูกสาวของฉัน ”

“ เออ ลูกสาวของฉันนายรู้จัก เธอทํางานในโรงพยาบาลเจียงโจวของ เธอชื่อซูเสี่ยวเสี่ยว ”