วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 911

“หน้าผากของหลงซื่อโป่งด้วยเส้นเลือด ดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปเจตนาฆ่า

เยี่ยชิวฆ่าหลงชีและหลงปาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขาโกรธมาก

“ฉันจะไม่พัก จนกว่าฉันจะฆ่าคุณในวันนี้”

หลงซื่อระบายแรงกดดันมหาศาล ราวกับว่าเขาประสานกับสวรรค์และโลกได้อย่างสมบูรณ์แบบ โดยไม่มีข้อบกพร่องใดๆ

ผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้!

เยี่ยชิวหรี่ตา

เขาตระหนักว่าทักษะของหลงซื่อนั้นเหนือกว่าหลงชีและหลงปามาก

“ตายซะ!”

ด้วยเสียงตะโกนดัง หลงซื่อก้าวไปข้างหน้า เข้าถึงเยี่ยชิวทันทีและขว้างหมัด

“ปัง!”

เยี่ยชิวยังขว้างหมัดเข้าปะทะกับหมัดของหลงซื่ออย่างดุเดือด

ทันใดนั้น มันเหมือนกับการปะทะกันของโลหะ มีประกายไฟพุ่งออกมาจากหมัดทั้งสองของพวกเขา

ทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันต่างก็ตกใจ

“ทรงพลังมาก!”

“พวกเขาเป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้ที่ก้าวออกมาจากนวนิยายศิลปะการต่อสู้”

“ไม่น่าแปลกใจที่ไท้เจี่ยนจะส่งต่อตำแหน่งผู้นำสำนักให้กับเยี่ยชิว แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่ทักษะก็ยังเป็นอันดับต้นๆ ของโลกอย่างแน่นอน”

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์กลับมาที่ที่นั่ง ดวงตาเป็นประกายขณะที่เขาพูดว่า “อมิตาพุทธ! ทักษะของโยมเยี่ยพัฒนาขึ้นอีกครั้ง”

ถังเฟยกระซิบ “ฉันสงสัยว่า เยี่ยชิวสามารถเอาชนะหลงซื่อได้หรือไม่?”

ข้างๆ

เทพทหารจับแขนของรถเข็น เส้นเลือดนูนออกมาราวกับเสือที่ตื่นจากการหลับใหล ดวงตายังคงจับจ้องไปที่เยี่ยชิวและหลงซื่อ แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ผ่อนคลาย และสายตาก็ขุ่นมัว

“บูม!”

หลังจากการแลกเปลี่ยนหมัดกัน การปะทะกันอีกครั้งก็ดังขึ้นขณะที่ทั้งสองชกต่อยกัน

หลงซื่อสั่นสะเทือน เขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยชิวจะสกัดกั้นหมัดสองครั้งติดต่อกัน

เมื่อพิจารณาถึงความแตกต่างด้านอายุที่สำคัญระหว่างพวกเขา

เยี่ยชิวอายุเพียงยี่สิบกว่าปี มีความกล้าหาญในการต่อสู้ จะไม่ทำให้หลงซื่อประหลาดใจได้อย่างไร?

เด็กคนนี้จะน่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง?

หลงซื่อสับสนอย่างมาก

สำหรับเยี่ยชิว สีหน้ายังคงสงบ เขาได้วัดความแข็งแกร่งของ หลงซื่ออย่างคร่าวๆ ตอนนี้ต้องรู้ว่า ชายชรานี้ฝึกพลังงานชี่แท้ที่เท่าไหร่

แน่นอนว่า ไม่ว่าพลังชี่แท้ของหลงซื่อจะฝึกฝนมากี่ชั้นก็ตาม เยี่ยชิวก็ยังคงโค่นเขาลง

วันนี้เป็นงานศพของเฉายวน เขาจะไม่อนุญาตให้ใครก่อความวุ่นวายที่หอรำลึก ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นโอกาสที่จะสร้างอำนาจของเขาด้วยการเอาชนะใครบางคนจากเมืองต้องห้าม

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ผู้เฒ่า หยุดซ่อนความสามารถได้แล้ว นำวิธีการที่แข็งแกร่งที่สุดของคุณออกมา ไม่เช่นนั้นคุณจะถูกฉันจัดการในไม่ช้า”

หลงซื่อตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าหนู อย่าเย่อหยิ่งนัก ต่อหน้าฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเกรงใจ”

เยี่ยชิวเหน็บแนม “ผู้คนจากเมืองต้องห้าม ไม่เพียงแต่จะแก่แล้ว แต่ปากดีอีกด้วย นอกเหนือจากการโอ้อวดที่ว่างเปล่าแล้ว พวกคุณยังมีอะไรอีกอีก? กลุ่มวัตถุโบราณที่ไร้ประโยชน์!”

“วัตถุโบราณที่ไร้ประโยชน์?”

คำเหล่านั้นเป็นเหมือนฟิวส์ที่ระเบิดหลงซื่อได้อย่างสมบูรณ์

“กล้าเรียกฉันว่าวัตถุโบราณ คุณกำลังร้องขอความตายสินะ”

หลงซื่อคำรามและโจมตีอีกครั้ง

ทั้งสองอยู่ในความขัดแย้ง

เยี่ยชิวยึดพื้นที่ของเขากับหลงซื่อ ร่างของเขาพุ่งราวกับสายฟ้าในขณะที่ปะทะกับหลงซื่ออย่างดุเดือด

หลงซื่อก็เร็วอย่างเหลือเชื่อเช่นกัน ทั้งสองต่อสู้ไปมา การต่อสู้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

แขกที่รับชมต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจ

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่การต่อสู้ก็ดุเดือดมากจนผู้ชมที่ขี้อายบางคนล้มลงในที่นั่งแล้ว

“หวด!”

ทันใดนั้น หลงซื่อก็คว้ามีดจากลูกศิษย์ของหลงเหมิน และเหวี่ยงมันไปที่เยี่ยชิว

ใบมีดเปล่งแสงเย็นอันน่าสะพรึงกลัว

เยี่ยชิวไม่เกรงกลัว ตอบโต้ด้วยหมัดของเขาโดยตรง