วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 910

หลงปาถูกเยี่ยชิวสังหารในที่เกิดเหตุ และเหตุการณ์นั้นก็ทำให้ทุกคนตะลึง

ดวงตาของทุกคนเปลี่ยนไปเมื่อมองไปที่เยี่ยชิว

พวกเขาไม่คิดว่าผู้นำหนุ่มของหลงเหมินคนนี้จะกระทำการอย่างเด็ดขาดและสังหารหลงปาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เทพทหารมองเยี่ยชิว ด้วยความชื่นชมในสายตาของเขา

ผู้ชายอย่าแสดงความเมตตาเมื่อคุณควรโหดร้าย นั่นแหละเป็นผู้ชายจริงๆ !

หลงซื่อและหลงชีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าความเด็ดขาดของเยี่ยชิวทำให้พวกเขาไม่ทันระวัง ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่มีวันปล่อยให้หลงปาถูกฆ่าต่อหน้าเขา

“ท่านปา……”

ดวงตาของหลงซื่อเปลี่ยนเป็นสีแดง

หลงชีเป็นคนแรกที่ตอบสนอง โดยชี้ไปที่เยี่ยชิวแล้วตะโกน "ถึงแม้ว่าพระเจ้าจะมาด้วยในวันนี้ พวกเขาก็ไม่สามารถช่วยแกได้!"

เยี่ยชิวมองนาฬิกาของเขาแล้วพูด "เหลือเวลาอีกแปดนาที"

หมายถึงอะไร?

ทุกคนสับสน

เยี่ยชิวมองไปที่หลงชี และหลงซื่อ และกล่าว "พิธีอำลาไท้เจี่ยนจัดขึ้นอย่างเป็นทางการในเวลาบ่ายสามโมง เหลือเวลาอีกแปดนาทีจะถึงบ่ายสามโมง"

“คุณสองคนไม่ใช่ว่าจะฆ่าฉันเหรอ?”

"ไปด้วยกันสิ! ประหยัดเวลาด้วย"

แขกที่มาร่วมงานต่างตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว

กำเริบ!

บ้าไปแล้ว!

ฉุนเฉียว!

สำหรับสาวกหลงเหมินนั้นปฏิกิริยากลับตรงกันข้ามกับแขกเลย พวกเขาเพียงแต่รู้สึกได้ถึงการนองเลือด

ในฐานะพวกใต้ดินที่ใหญ่ที่สุด หลงเหมินต้องการผู้นำที่มีอำนาจเหนือกว่า

เยี่ยชิวนั่นเอง!

หลงซื่อพูดอย่างเย็นชา "ฉันเคยเห็นคนที่หยิ่งยโสมามาก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคนที่หยิ่งมากขนาดนี้ ไอ้หนู สิ่งที่หลงชีพูดนั้นถูกต้อง วันนี้แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยคุณได้"

“ฉันจะไม่ปล่อยใครก็ตามที่เป็นศัตรูกับเมืองต้องห้ามของเรา”

แขกไม่เคยรู้จักตัวตนของหลงซื่อมาก่อน แต่ตอนนี้พวกเขาตกใจเมื่อได้ยินหลงซื่อพูดถึงเมืองต้องห้าม

“อะไรนะ พวกเขามาจากเมืองต้องห้ามเหรอ?”

“เยี่ยชิวก่อเรื่องแล้ว ถ้าไม่เช่นนั้นหลงเหมือนก็จะถูกนำไปเกี่ยวด้วย”

“ต้นกำเนิดของเมืองต้องห้ามคืออะไร?”

ในที่เกิดเหตุ แขกบางคนไม่ทราบที่มาของเมืองต้องห้ามและถามด้วยเสียงต่ำ

“คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเมืองต้องห้ามมาก่อนเลยเหรอ คุณไม่มีความรู้เลย”

"ฉันจะบอกคุณให้ ว่าเมืองต้องห้ามเป็นกองกำลังที่ใหญ่ที่สุดในโลก แม้ว่าจะมีคนไม่มาก แต่พวกเขาก็มีทักษะสูง ไม่ต้องพูดถึงว่าหลงเหมินมีสาวกเพียงหนึ่งแสนคน แม้ว่าจะมีสาวกหลายล้านคนก็ตาม ก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้กับเมืองต้องห้าม”

“ฉันได้ยินมาว่าใครที่ยุ่งกับเมืองต้องห้าม ไม่มีสักคนที่จบลงด้วยดี”

“เยี่ยชิวฆ่าหลงปา และเมืองต้องห้ามจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน ฉันแค่หวังว่าแขกของเราจะไม่กระทบใดๆ”

"……"

แขกต่างบ่นกัน

"ทุกคนโปรดเงียบ"

เยี่ยชิวพูดเพื่อปลอบใจแขกและพูด "คุณเป็นแขกที่ฉันเชิญ ดังนั้นอย่ากังวลเลย จะไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกับคุณ"

ดำเนินต่อไป

เยี่ยชิวมองไปที่หลงซื่อและหลงชีอีกครั้งและพูด "เวลามีจำกัด พวกคุณไปกันฉันสิ"

หลงซื่อ กล่าว "ไอ้หนู เจ้าหยิ่งเกินไปหรือเปล่า พวกเรา……"

“คุณหยุดพูดเรื่องไร้สาระได้ไหม?” เยี่ยชิวขัดจังหวะหลงซื่ออย่างไม่อดทน เหลือบมองนาฬิกาของเขาแล้วพูดว่า "มีเวลาอีกเจ็ดนาที"

“คุณจะไม่ฆ่าฉันเหรอ? เชิญเข้ามาได้เลย”

“ฉันอยากจะดูว่าคุณอยู่อย่างสันโดษมาหลายปีแล้วหรือยัง คุณมีความคืบหน้าอะไรบ้าง?”

สำหรับเยี่ยชิวแล้วเขาถือว่าหลงชีไม่มีอะไรเลย

หลงชีโกรธมากและพูด "หลงซื่อ เมื่อกี้เขาฆ่าหลงปาอย่างไร ฉันจะฆ่าเขาอย่างนั้น!"

"ระวังหน่อย" หลงซื่อเตือน "เขาเพิ่งใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ของวัดเทียนหลงเพื่อฆ่าหลงปา ดังนั้นอย่าประมาทเลย"