วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 922

ระหว่างหญิงงามของเยี่ยชิว เขาชอบอยู่กับหลินจิงจื้อมากที่สุด

หลินจิงจื้อไม่เล่นจิ๊บจ๊อยต่อหน้าเขา ไม่โกรธใส่ ระหว่างที่ตามใจเขาทุกเรื่อง แล้วยังสามารถให้เซอไพรส์กับเขาได้ และบางครั้งเเค่สายตาและคำพูดคำสองคำ ก็สามารถทำให้เยาเลือดในตัวพลุ่งพล่าน

เยี่ยชิวอยู่กับเธอ ทั้งผ่อนคลายและมีความสุข

เมื่อได้ยินคําพูดของหลินจิงจื้อ เยี่ยชิวยังจะทนไหวได้ไง ก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จูบหลินจิงจื้อ

หลินจิงจื้อหลับตาลง พร้อมที่จะถูกกระทํา

เป็นฉากที่สวยมาก

ก๊อกๆ!”

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก ขัดจังหวะพวกเขาไป

“ใคร?”หลินจิงจื้อตะโกน

“ผู้จัดการหลิน ฉันเอง เสียงของซุนเมิ่งจี๋ยดังมาจากข้างนอก

เธอมีเรื่องอะไร?” หลินจิงจื้อถาม

ซุนเมิ่งเจี๋ยกล่าวว่า“เมื่อกี้ฉันลืมประวัติรายงานการประชุมไว้ในห้องประชุมเเล้ว ”

หลินจิงจื้อเงยหน้าขึ้นมาดู มีแล็ปท็อปอยู่บนโต๊ะประชุมจริงๆด้วย

“เดี๋ยวก่อน ”

หลินจิงจื้อออกมาจากอ้อมแขนของเยี่ยชิว แล้วพูดว่า“เข้ามาเอาเอง”

ประตูเปิดเเล้ว ซุนเมิ่งเจี๋ยเข้ามาจากข้างนอก เหลือบมองหลินจิงจื้อและเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว และออกไปพร้อมกับแล็ปท็อป

หลินจิงจื้อนั่งบนตักของเยี่ยชิวอีกครั้ง และถามด้วยนํ้าเสียงหวานๆว่า “สามี นายคิดถึงฉันไหม?”

“คิดถึง”เยี่ยชิวพยักหน้า

“คิดถึงตรงไหน?”หลินจิงจื้อถาม

“คิดถึงหมด” เยี่ยชิวตอบ

“จริงเหรอ?”หลินจิงจื้อพูดด้วยรอยยิ้ม“ ฉันได้ยินไป๋ปิงพูดว่า นายพาสาวงามอายุน้อยสองคนกลับบ้าน?นายมีอะไรกับพวกเขาไหม?”

“พี่ปิงบอกเรื่องนี้ให้เธอแล้วเหรอ?” เยี่ยชิวคิดลับๆว่า ไป๋ปิงพอฝึกรายงานลับหลังได้แล้ว ดูเหมือนว่ากลับไปต้องจัดการไป๋ปิงดีๆแล้ว

หลินจิงจื้อยิ้ม“ตอนที่ไป๋ปิงบอกเรื่องนี้ให้ฉัน น้ําเสียงของเขาริษยา เห็นได้ชัดว่าเขาหึงแล้ว”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“จริงๆแล้วก็ไม่มีอะไร ก็แค่เพื่อนร่วมงานสองคน......”

คําพูดยังไม่จบ

นิ้วของหลินจิงจื้อปิดกั้นริมฝีปากของเยี่ยชิวไว้ แล้วพูดว่า “ฉันรู้การเป็นของนาย ดังนั้นนายไม่จําเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ใช่คนขี้จี๊ ถ้านายชอบจริงๆ ฉันก็ไม่แคร์ ”

เยี่ยชิวพูดอย่างซาบซึ้“ พี่หลิน ขอบคุณเธอมาก”

“นายรู้ดี ฉันไม่ชอบพูดขอบคุณด้วยวาจา ฉันชอบการกระทำจริง”หลินจิงจื้อมองไปที่เยี่ยชิวด้วยดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่ง ดวงตาของเขามีน้ำกระเพื่อมอยู่

เยี่ยชิวเข้าใจทันที ว่าเธอหมายถึงอะไร ก้มหัวลง แล้วจูบปากของหลินจิงจื้อ

ทั้งสองจูบกันอย่างไม่ลืมตัว

เริ่มเข้าท่า

“ก๊อกๆ！”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

บรรยากาศแตกสลาย และทั้งสองคนในสํานักงานก็เริ่มอารมณ์เสียเล็กน้อย

“ใคร?”หลินจิงจื้ออดความโกรธไว้แล้วถาม

“ผู้จัดการหลิน ฉันคือเสี่ยวเจิ้งจากแผนกธุรการ มีเอกสารที่ต้องการคุณเซ็นชื่อ”เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างนอก

“เธอไปหาซุนเมิ่งเจี๋ย ให้ซุนเมิ่งเจี๋ยเซ็น หลินจิงจื้อกล่าว

“ฉันเคยหาผู้ช่วยซุนแล้ว ผู้ช่วยซุนบอกว่าเอกสารนี้มีแต่คุณเซ็นได้เท่านั้น ”

“ค่อยมาหาฉันพรุ่งนี้ ”

“ได้ค่ะ ”

หลังจากที่เสี่ยวเจิ้งไปเเล้ว หลินจิงจื้อก็เอาแขนโอบคอของเยี่ยชิวไว้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“สามี พวกเราเอาต่อ”

“อืม......”

ก๊อกๆ!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

“ผู้จัดการหลิน ฉันคือเสี่ยวหลี่จากแผนกการเงิน งบการเงินของไตรมาสที่แล้วรบกวนคุณดูให้หน่อย ”

“มาหาฉันพรุ่งนี้ ”

เสียงของหลินจิงจื้อเพิ่งจบลง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นตาม“ผู้จัดการหลิน ฉันเหล่าจ้าวของแผนกโลจิสติกส์ สำหรับการจัดซื้ออุปกรณ์โลจิสติกส์ของบริษัทในเดือนนี้ ฉันได้ทำวางแผนไว้ ฉันอยากให้คุณลองดู”

ก๊อกๆๆ......